Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1987, Qupperneq 16

Skapmikill
„Ég og sjórinn erum
ísátt viö hvor
annan...og landiö
líka. “
„Menn eiga ekki að
þurfa aö rífast í
samningaviöræöum.
Þar á aö vera gott
andrúmsloft."
sóknarnefnd vann fyrir okkur
mjög vel, marga hluti sem
hafa gert þaö aö verkum að
þær samningaviðræður sem
fylgt hafa á eftir hafa verið
Ijósari og á margan hátt auð-
veldari fyrir bragðið. Ég held
að menn séu þessu sammála
báðu megin borðsins. Ég held
líka að þessi könnun okkar
sé einstök. Mér hefur að
minnsta kosti verið sagt að
hún sé miklu ítarlegri og
raunhæfari en þær kannanir
sem hafa siðan farið fram á
öðrum starfshópum1'.
— Þannig hefur þessi
könnun kannski eytt tortryggni
sem annars væri meiri milli
samningsaöila?
„Já, meöal annars. Vegna
þesarar könnunar eru menn
til dæmis ekkert að rífast um
þá hluti sem liggja fyrir sem
staðreyndir á borðinu. Menn
eiga ekki að þurfa aö rifast i
samningaviðræðum. Þar á að
vera gott andrúmsloft. Það er
lykilatriði. Menn eiga bara aö
vera fastir á sínu og rökstyöja
sín mál. Rifrildi tefur bara fyr-
ir. Og tafir i samningaviðræð-
um eru hreint ákaflega vond-
ar og báðum aðilum jafnt i
óhag“.
Hafiö, harka og
sáttfýsi
— Ari, ertu metnaöarfullur
maöur?
„Já, svona á vissan hátt.
Ég er altént þannig að ég
legg mig í líma við að vinna
min störf vel. Og ég vona svo
innilega að mér hafi tekist
þaö, jafnt sem stýrimanni og
formanni félagsins okkar“.
— Gjóaröu augunum
stundum upp stigann, viltu
komast hærra?
„Nei...“
— Var þetta einlægt nei?
„Já,já“.
— Nú hef ég heyrt þig
nefndan sem líklegan eftir-
mann Guðjóns A. Kristjáns-
sonar þegar hann hættir for-
mennsku hjá FFSÍ, þar sem þú
ert reyndar stjórnarmaöur
núna. Heyrir þú eitthvaö svip-
aö?
„Ég held einfaldlega að
það séu margir miklu hæfari
menn i það starf en ég er. Ég
hef enga trú á mér i for-
mannsstarf FFSI — og sé
heldur engar likur á að ég
veröi neitt orðaöur við það,
hvað þá að ég æski eftir þvi“.
— Þú ætlar semsé aö láta
þér formennskuna í Stýri-
mannafélaginu nægja?
„Já, ég ætla að gera það.
Hitt er svo annað mál að ég
ætla ekki að vera í þvi til ei-
lifðar. Mér finnst mjög brýnt
að það sé skipt um menn i
formannsstarfi reglulega.
Það þarf hörku og úthald i
þetta, dirfsku og ögun.
Maður getur ekki verið
mjög næmur í þessu starfi,
maður getur ekki leyft sér
neina tilfinningasemi. Það er
verið að koma með ýmsar
ásakanir á mann. Ég tek að
vísu gagnrýni mjög vel, finnst
hún þörf og bætandi ef hún er
sett fram af rökvisi, en
ómaklegar ásakanir, kannski
frá minum eigin félögum, á ég
bágt með að taka ekki nærri
mér. Mig svíður gjarnan und-
an sliku“.
— En þú ert kominn meö
haröan skráp?
„Já, hafið herðir menn, og
svo þetta, að standa í farar-
broddi síns félags. Það er
margt af þvi að læra.“
— Svona aö lokum, hvort
ertu nú hræddari viö hafiö eöa
landið?
„Kannski landið, því hafið
þekkir maður betur eftir ára-
tugastarf á farskipunum. Sjó-
menn bera mikla virðingu fyrir
hafinu. Ég held að það sé
næstum algilt — og svo er um
mig. Ég og sjórinn erum í sátt
við hvor annan ... og landið
lika".