Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1990, Blaðsíða 31

Sú dökkbláa
Benni litli horföi stórum t ^baðhen
Sr’HSanmnbentinmi-iifötahennarog
spurð' erju með þarna?
““sssr, im«c
Þaö eru auðvitaö fín og góö
hótel á íslandi og mjög vönd aö
virðinu sinni. En þessi saga
gerðist á ákaflega viröingar-
veröu hóteli í útlöndum.
Eina nóttina kom einn gest-
anna niður til móttökustjórans
og sagöi:
— Er þetta ekki virðingar-
vert hótel?
— Jú, vissulega, svaraði
stjórinn.
— Ja þú segir þaö. Núna
rétt áöan var nakinn karlmaður
aö elta nakta konu eftir göng-
unum uppi á fjórðu hæö.
— Náði hann henni?
— Nei.
— Þá er þetta ennþá virð-
ingarvert hótel.
/ steggjapartíi í bakherbergi
pöbbsins gerdi Elli stormandi
lukku þegar hann mælti fyrir
skál á þessa leið: „Skál fyrir
hamingjusömustu stundum lífs
míns, þeim sem ég hefeyttmilli
fóta eiginkonu minnar. “
Seinna, heima hjá sér, sagði
Elli Ástu, konunni sinni, frá at-
vikinu, en af því að hann vildi
ekki styggja hana sagðist hann
hafa sagt: „Skál fyrir mestu
hamingjustundum lífs míns,
þeim sem ég hef eytt við hlið
konu minnar í kirkju. “
Daginn eftir hitti Ásta eigin-
konu eins vinanna, sem var í
partíinu, og hafði sá sagt sinni
konu frá skálinni. Hún óskaði
Ástu til hamingju með þennan
ánægða eiginmann, en Ásta
átti svolítið erfitt með að leyna
því að hún var eiginlega tals-
vert hissa á þessu öllu.
„Þetta væri rosalega flott ef
það væri satt," sagði hún.
„Sannleikurinn er hinsvegar sá
að þetta hefur aðeins gerst
tvisvar, einu sinni áður en við
giftum okkur og einu sinni eftir
brúðkaupið. Og í seinna skiptið
varð ég að vekja hann áður en
það var búið. “
VÍKINGUR 31