Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1990, Blaðsíða 42

SKIPSROTTUR
42 VÍKINGUR
skip sem er lítið eldra en afi gamli, er illa smíðað,
illa við haldið og stálið farið að ryðga.
Ég lagði augun aftur. Kannski þetta sé sam-
viskan að naga mig. Búin að taka á sig myndir svo
það verði áhrifameira.
Þær héldu áfram skrafinu:
Þá er viðbúið að skipið sé að sigla sitt síðasta.
Næstu túrar geta orðið þeir seinustu.
Varúð, hætta! Þaö var svarta rottan sem hróp-
aði. Þær hurfu úr augsýn en áfram heyrði ég
pískrið í þeim.
Þetta er óvænt heyrði ég hvíslað og sá svörtu
skotti bregða fyrir.
Ætla að kanna málið.
Fjarndakornið að ég heyrði nokkur aukahljóð.
Ætli sé ekki um að ræða rottur úr landi.
Svörtu skotti sást bregða fyrir á ný.
Þetta eru rottur að róta til í brúnni og kortaklef-
anum og ein er aö snuðra í björgunarbátnum á
brúarþakinu. Rottur úr landi í vímuefnaleit. Tel
heppilegast að slíta þessum viðræðum í bili. Von-
andi verðum við öll samferða í land þegar dimmir.
Farinn.
Blakkur er ágætur og að auki tryggðatöll.
Það verður okkur öllum fyrir bestu að læöast í
land fyrir sólsetur. Ef kallinn ætlar að róa í kvöld
kemur hann tímanlega um borð.
Þegar hér var komið sögu leið ég útaf og sofn-
aði, en vaknaði skömmu síðar við að eitthvað
loðið straukst við vanga minn. ^
Með herkjum kom ég mér framúr kojunni og tók
ósjálfrátt að troða fataleppunum mínum í sjópok-
ann. Þorsti kvaldi mig og rak á eftir mér. Minnið
varð skyndilega virkt. Ég átti leka í herberginu
mínu uppí verbúð. Það var ekki átakalaust að ná
þangað en það tókst um síðir. En ef ég ætlaöi að
láta mig hverfa, stinga af, yrði ég að leita annað.
Ég var með lykil að íbúðinni hennar Bjargar frá því
á laugardaginn er viö kynntumst á ballinu. Þang-
að rölti ég meö sjópokann eftir að hafa slokrað í
mig lekanum góða.
Björg var ekki heima, trúlega að vinna í sjopp-
unni. Ég tók mér bessaleyfi og opnaði skápana
sem hugsanlega gætu geymt vínlögg. Og viti
menn, hálf flaska af vodka fyrirfannst í einum
eldhússkápnum. Eftir að hafa innbyrt vænan
slurk kom ég mér í sturtu. Skeina á enni og slæmt
mar á vanga blasti við mér í baðherbergisspeglin-
um. Fáklæddur lét ég svo fara vel um mig í stof-
unni.
Veðrinu var að slota, hann var að ganga niður.
Rottugangurinn um borð lét mig ekki í friði. Getur
það hugsast að þetta hafi í raun og veru gerst?
Það er útilokað. Rottur tísta líkt og mýs. Ég er ef til
vill að breytast í meindýr. Farinn að skilja þeirra
mál.
Mér hafði runni í brjóst því að Björg ræsti mig
grimm á svip, öskuill útaf vodkastuldinum. Karl-
manni veitist létt að friða lítil sköss svo að innan
stundar lágum við alsæl í rúminu hennar.
Ekki áræddi ég að minnast á rottuævintýrið við
hana en margt var skrafað fram eftir nóttu og
samkvæmt uppskriftinni lét ég hana njóta sín,
enda manneskjan málgefin.
Árla morguns hrökk ég upp með ópum og
óhljóðum. Settist upp í rúminu holdvotur með
mikinn hjartslátt og Björgu varð svo mikið um að
ég varð að taka hana í fangið og saman rerum við
fram í gráðið.
Ég sem ekki hafði hlustað á útvarp í heila viku
seildist í lítið viðtæki á náttborðinu og kveikti á því.
Seinasta laginu fyrir fréttir var að Ijúka, sorgarlagi
að mér fannst.
Klukkan sló sjö þung högg.
Ég fann fyrir máttleysi í öllum líkamanum. Út-
varp Reykjavík. Fréttir. Jón Jónsson lesfréttirnar:
Þeir hörmulegu atburðir gerðust í nótt sem leið að
tveir netabátar sem voru að sigla á miðin suð-
austur af landinu rákust saman með þeim afleið-
ingum að annar báturinn steinsökk með manni og
mús. Suðvestan bræla, 6-7 vindstig, voru á þess-
um slóðum og 7 metra ölduhæð. Nærstödd skip
og bátar hófu strax skipulega leit sem enn stend-
ur yfir án árangurs. Samkvæmt viðtali sem frétta-
maður átti við skipstjórann á Náttfara, en Náttfari
er annað skipið sem lenti í árekstrinum, bar þetta
svo brátt að að ekki tókst að afstýra slysi.
Náttfari liggur i vari þar sem unnið er að bráða-
byrgðaviðgerð á honum en hann laskaðist mikiö.
Öll áhöfn Náttfara er heil á húfi og biður fyrir
kveðjur heim.
Báturinn sem sökk hét Hafsteinn I1190 tonna
stálbátur smíðaður í Portúgal 1969. 11 manna
áhöfn var á bátnum. Líkur á að einhverjir hafi
komist lífs af fara dvínandi. 10 stiga frost er á
slysstað og sjór undir frostmarki.
Ég slökkti á tækinu. Björg stirðnaði í fangi mér
og ég fann hvernig lotningin fyrir lífinu fór um
vitund mína.
Var þetta ekki báturinn þinn?