Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1964, Blaðsíða 47

Náttúrufræðingurinn - 1964, Blaðsíða 47
N Á T T Ú R U F RÆ ÐIN G U RIN N 41 að því daglega ura nokkurt skeið. Þess varð þá vart, að nokkuð nryndi vera aí: loðnu í ánni, bæði dauðri og lifandi. En nóttina milli 31. raarz og 1. apríl gróf áin rifið sundur og lækkaði yfirborð hennar rajög mikið við það. Tók þá einn þeirra manna, sem þarna unnu, eftir því, að vik, sem við þetta þornaði alveg, var alþakið hrognum, og var lagið sums staðar unr 2 cm að þykkt. Varla er vafi á, að þarna var um loðnuhrogn að ræða, en sennilega lrefur loðnan þó ekki viljandi leitað hrygningarstaðar í Jökulsá, heldur hafi straunrurinn hrifið hana með sér inn í lónið og hún svo lokazt inni þegar rifið myndaðist. Ekki fundust lrrogn víðar en á þessum stað, en þau gátu verið víða unr botn árinnar og e. t. v. lónsins. Sigurður Björnsson. Svarthveðnir. (Úr bréfi). Hinn 30. apríl s. 1. veiddi v/b „Sunnutindur“, Djúpavogi, sjald- séðan fisk, senr svarthveðnir nefnist. Var báturinn að veiðum nreð net sín lit af Skaftárós á 80—90 faðma dýpi. Fiskur þessi var 42 cm á lengd. Það skal tekið fram, að ég var öruggur með að þekkja fiskinn er ég hafði athugað „Eiskana” eftir dr. Bjarna Sæmundsson hina nýju útgáfu með viðauka eftir Jón Jónson fiskifræðing. Þar stendur, að það hafi einungis fjórir fiskar af þessari tegund veiðzt lrér við land í botnvörpu og allir í dýpinu út af SA-landi. Sigurfinnur Vilhjálmsson. Berklar ógna Evrópu ennþá. Berklar eru nú eins hættulegir í Evrópu eins og þeir hafa nokkurn tíma verið, segir dr. J. J. van de Calseyde, forstjóri Evrópudeildar Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar (WHO), sem hefur aðsetur í Kaupmannahöfn. Hinar miklu framfarir sem komu í kjölfar þeirra nýju lyfja, er tekin voru í notkun strax upp úr seinni heimsstyrjöld, komu mörgunr til að halda, að berklar væru ekki lengur veruleg ógnun við mannkynið. En bjartsýnismennirnir neyddust til að skipta um skoðun. Því enda þótt tala dauðsfalla af völdum berkla væri mjög lág, þá var tala sjúkdómstilfella eftir sem áður alltof há. A hverju ári komu í ljós þúsundir nýrra berklatilfella, jafnvel í há- þróuðustu löndum Evrópu. Hinn mikli fjöldi sjúklinga, sem slær niður aftur, leiðir auk þess í ljós, að beygurinn sem menn eitt sinn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.