Náttúrufræðingurinn - 1933, Blaðsíða 6
100
NÁTTímUFK.
inu, en síðan hefir hann víst ekki sést þar. Annars nefndist skerið
fyrrum Freykja, og heldur því nafni enn, þegar það er miðað á
sjó.
I kringum Geirfuglasker eru hreinar leiðir, djúpur sjór og
góðar fiskislóðir, einkum S. og V. af því og sækja menn þangað
mikið úr Eyjum, einkum síðari hluta vertíðar, og geta neytt þess,
að miðin eru mikið til í landhelgi skersins, sem útlendingar og
ísl. togarar verða að halda sér frá.
Geirfuglasker stendur eins og reglulegur útvörður yzt á
Vestmannaeyjagrunni; fyrir utan það eru hreinar leiðir og ekk-
ert að óttast, svo að skipum er óhætt að fara nærri því, en þegar
inn fyrir það kemur, fara leiðirnar milli eyjanna að verða óhrein-
ar og oft hættulegar. Það varar því við hættunum fyrir innan sig,
líkt og Eldey fyrir hættunum fyrir utan sig og er eins og hún, mjög
áberandi leiðarmerki, öllum sjófarendum. Af toppi skersins er
hafsbrúnin í ca. 16 sjóm. fjarlægð.
Niðurlag.
Ltisín.
(Kafli tir bókinni „Mannætur“ eftír Árna Fríðrikason).
Á líkama mannsins eru taldar þrjár tegundir lúsa, nefnilega
höfuðlúsin (Pediculus capitis), fatalmin (Pediculus vestimenti eða
Pediculus corporis) og flatlúsin (Phthirus pubis). Sumir telja höf-
uðlúsina og fatalúsina til sömu tegundar (Pediculus hominis) en
aðrir telja þær hvora um sig sjálfstæða tegund. Höfuðlúsin hefst
einungis við í hárinu á höfðinu, fatalúsin á fötum líkamans og
flatlúsin á öllum hærðum hlutum líkamans, nema á höfðinu, en þó
sjaldan í skeggi og augabrúnum. Flatlúsin er auðþekkt frá hin-
um tegundunum tveimur á því, hve breið og flöt hún er, en höfuðlús
og fatalús er bezt að þekkja á stærðinni og klónum, því fatalúsin
er mun stærri en hin og hefir miklu öflugri klær (sbr. 1. mynd),
og loks má þekkja þær, hvora fyrir sig á því, hvar þær er að finna
á líkamanum, enda þótt þess verði að gæta, að höfuðlús getur oft
fallið á föt, og fatalús ef til vill komist upp í hárið.
Lýsnar eru skordýr, enda þótt þær séu vængjalausar, og hafa
ílest þau einkenni, sem sérkenna skordýraflokkinn í heild sinni.
Hér er því miður ekki rúm til þess að fjölyrða um ytri og innri
skapnað lúsanna, en þó verður að fara nokkrum orðum um tvö