Náttúrufræðingurinn - 1934, Síða 34

26
NÁTTÚRUFR.
nær niður á hækilbeinið og er- þar venjulega hlykkur á honum.
Á dindilinn safnar það fitu sem forðanæringu og verður því vel
alið fé sem vanskapað í okkar augum. Annað einkennilegt við
það eru eyrun, sem eru löng og lafandi; séu þau stutt eða að
nokkru leyti uppstæð þykir það benda til þess að ekki sé um
hreinan uppruna að r-æða.
Síðastliðið sumar komu hingað nokkrar kindur af fé þessu,
á vegum Búnaðarfélags íslands, frá Halle á Þýzkalandi, en þar
hefir það verið ræktað síðan 1903 og ýmsar tilraunir gerðar
við það, með vísindalegri nákvæmni af dýraræktarstofnun há-
skólans (Institut fúr Tierzucht und Molkereiwesen an der Uni-
versitát). Tilraunir þessar hafa meðal annars leitt í Ijós, að
við blöndun við aðrar fjártegundir verða einkenni þess venju-
lega yfirsterkari og bezt hefir blöndun tekist við fé, sem er
mjög líkt okkar íslenzka fé.
Kindur þær, sem hingað komu, eru nú dreifðar víðsvegar
um landið. Mun hugmynd bænda aðallega vera sú, að blanda
því við íslenzkt fé, þannig að við afkvæmi undan karakúlhrút
og íslenzkri á verði notaður karakúlhrútur á ný og á sama
veg áfram við þeirra afkvæmi o. s. frv. Er þá von um að kom-
ið verði upp stofni, sem mjög lítið verði eftir í af íslenzka upp-
runanum. Kindurnar eru svo dýrar (um 2000 kr. hrúturinn og
ærin ennþá dýrari) að kostnaðarsamt yrði að koma upp hrein-
um stofni.
Eg hitti hér í sumar kunningja minn úr sveit, og sagði
hann mér meðal annars að ær hefði drepist hjá sér úr pest,
komin að burði, og hefði lambið verið svart. Ekki hirti hann
skinnið af lambinu, heldur gróf allt niður. Eg ásakaði hann fyr-
ir það, því að sjálfur hefði eg gjarnan viljað sjá skinnið. Til
gamans fór eg með hann til skinnasala, er eg vissi að átti ,,Per-
sian lamb“-skinn. Sagði þá bóndinn að skinnið af lambinu úr
pestardauðu kindinni hefði verið mjög líkt þessu skinni, og sízt
Ijótara. Þetta skinn kostaði 95 krónur!
II.
F r o s k a r.
Um innflutning þessara dýra hefir áður verið getið hér í
ritinu (Á. F.: „Landnámsfroskarnir“, Náttúrufr. II., bls. 62).
Þeir voru fluttir sunnan frá Berlín, en nokkrir frá Danmörku;
„lifðu sumir þeirra fyrsta veturinn, og ef til vill lengur, en áð-
ur en langt um leið voru þeir allir úr sögunni“. Þetta var 1895.