Náttúrufræðingurinn - 1936, Blaðsíða 15

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 171
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiimiiimiiimiimiiiiiiiiimiiiiimiiiimmimiiiiiimiiiiimiiiimmimmmmm imimmi mmmm
Vermihúsið í jurtagarði Linné’s í Uppsala. Nú er geymt í því Linné-safnið.
(Nat. Verd. 1935).
og eiginleikum skipti hann þeim í byrkninga, mosa', þörunga og
sveppi, eins og vér enn gerum.
í Systema naturae gaf Linné einnig yfirlit yfir dýrakerfið. En
ekki er það þó nema að nokkru leyti hans verk, enda byggði hann
þar mjög bæði á Aristoteles og Ray. Dýraríkinu skipaði hann í
6 fylkingar: Ferfætt dýr (spendýr), fugla, skriðdýr (skriðdýr og
froska), fiska, skorkvikindi og orma. Hér hefir hann litlu aukið
við verk Rays og stendur honum að sumu leyti að baki, og ekki
sýndi hann fram á neitt allsherjar sjónarmið, er fara skyldi eft-
ir við niðurskipan dýranna. Enda var Linné ekki dýrafræðingur,
en fékkst við dýrakerfið eingöngu vegna þeirrar tilhneigingar
sinnar að kerfisbinda alla skapaða hluti.
Linné er ólíkur öllum sínum fyrirrennurum í því, að hann
byrjar á tegundinni, skilgreinir hana og gengur síðan stöðugt
frá hinu einfaldara hugtaki til hins víðtækara. Hann telur til
sömu tegundar alla þá einstaklinga, sem svo mjög líkjast innbyrð-
is, að ætla má að þeir séu afkvæmi hinna sömu foreldra. Er teg-
undarskilgreining sú enn notuð að allverulegu leyti. Sú var og
skoðun Linnés, að til sé á jörðunni jafn margar tegundir og
skapaðar hafi verið í upphafi, og að allir einstaklingar sömu teg-
undar séu raunverulega komnir af sömu foreldrum, því að ekki
hafi verið skapað nema eitt par af hverri tegund í öndverðu.