Náttúrufræðingurinn - 1936, Qupperneq 32

188 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiimimiiiiimmiiiiiiiimiiimiiiiiiimmiimiiiiuiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiimimiiiimiiiiiiiiiniii
héldu sig-. Af þeirri ástæðu leituðu þau upp í mjög brött og tor-
sótt fjöll til þess að ná í haga. Þau leituðu norður yfir, í Driv-
dalen sunnan megin, og komust þar út á snjóhengju. Hún brast
undan þeim og dýrin hröpuðu niður úr allmikilli hæð. Við það
drápust fjögur þeirra. Þau voru rannsökuð á dýralæknaskólan-
um. Það kom í ljós, að dýrin voru stærri og í betri holdum en dýr
á sama aldri og á sama tíma árs á Grænlandi".
Á Svalbarða hefir ekki orðið annað að dýrunum, það menn vita,
en að fyrir nokkrum árum fannst einn kálfur hálfdauður fyrir
neðan urð nokkra. Er talið að hann muni hafa verið að stangast
við annan kálf og við það hrapað niður. Hann var fluttur á sleða
til byggðar, en drapst skömmu eftir að þangað var komið.
Árið 1930 voru 34 dýr flutt til Alaska, keypt í Noregi. Þau eru
höfð þar í stórri girðingu, undir stöðugu eftirliti. Þau hafa feng-
ið þar húsdýrasjúkdóma, sem hefir þó tekizt að lækna, en dálítil
vanhöld hafa þó verið þar, því að 5 þeirra drápust á fyrsta árinu,
sum af kvillum, en sum drápu bjarndýr (landbirnir). Nú þrífast
þau ágætlega og er þeim farið að fjölga. Telur forstöðumaður
stofnunarinnar, sem hefir þau undir höndum, að af þessum stofni
sé þeim þegar tryggb' filvera í Alaska. Á. Á.
Um veiðiskap hrafnsins.
Síðasta dag aprílmánaðar var eg sem oftar staddur hér heima
við bæinn. Veður var kalt og mikil rigning öðru hvoru. Allt í einu
sé eg hvar hrafn er í áköfum eltingaleik við stelk, örskammt frá
mér. Átti stelkurinn sýnilega fullt í fangi með að verjast ofsókn-
um krumma, því að krummi fylgdi honum fast eftir og var í
miklum vígamóð; enda leið lítill tími þar til hann hafði algjörlega
yfirunnið stelkinn, og var tekinn til að snæða hann, á sinn grimmi-
lega hátt.
Mig rekur ekki minni til, að eg hafi neins staðar séð þess getið
í náttúrufræðiritum, að hrafnar veiði þannig aðra fugla sér til
fæðu, og sjálfur hefi eg ekki orðið þess var nema aðeins í þetta
eina skipti. Kom mér því til hugar, að biðja Náttúrufræðinginn
fyrir línur þessar.
Eyþór Erlendsson.