Náttúrufræðingurinn - 1955, Síða 10

4
NÁTTtJRUFRÆÐINGURINN
það aftur, og gæsamergðin ruddist yfir það og upp á háölduna. Nii
voru gæsirnar aftur réttu megin við netið, en stefndu norður eftir
öldunni í áttina til Miklukvíslar.
Finnur og Valli komu nú á móti þeim og stöðvuðu flóttann, áður
en mörgum hafði tekizt að sleppa, og enn einu sinni stóð gæsafylk-
ingin á háöldunni. Nú höfðum við fjögur umkringt gæsirnar, og í bili
var um jafnvægi að ræða. Þetta var úrslitastund. Gætum við haldið
þeim þar, meðan verið væri að reisa netið við og styrkja það? Hve
lengi myndu þær fást til að standa þarna í einum hnapp á háöldunni
án þess að gera alvarlegar tilraunir til útrásar? Einstaka gæsir voru
þegar byrjaðar að gera smávægilegar tilraunir tif að losna úr umsátr-
inu. En svo virtist sem einstaklingunum fyndist eitthvert öryggi í
því að halda sig í þéttri þyrpingu, því að jafnskjótt og stuggað var við
gæsum, sem klufu sig út úr hópnum, sneru þær til hópsins aftur, og
virtist þeim jafnvel létta við að vera komnar inn í þvöguna á ný.
Nokkrar gæsir höfðu ánetjazt öfugu megin í netinu, þegar þær fóru
yfir það í síðara skiptið. Phil og Peter losuðu þær og merktu, en slepptu
þeim síðan (þetta voru fimm eða sex gæsarungar og tvær fullorðnar
gæsir). Voru þær nú úr sögunni. Peter fór síðan út að endum net-
vængjanna til þess að ná i uppistöðustengur, sem ekki var þar lengur
þörf lil að styrkja með dilkinn og vængina út frá honum. Á meðan
þessu fór fram, voru Valli og Finnur að baki gæsaþyrpingunni, í um
það bil 10 m fjarlægð frá henni. Hestur Finns og trússahesturinn tóku
nú á rás meðfram þyrpingunni og voru næstum því búnir að koma
öllu á ringulreið, en þegar þeir staðnæmdust loks, urðu þeir aðeins
til að styrkja umsátrið.
Meðan á þessu stóð, hafði Phil orð á því við Peter, að þau yrðu
að taka mynd af gæsunum. Peter féllst á það, ef Finnur yrði þess
eliki var. Aumingja Finnur, sem bersýnilega var mjög órótt innan-
brjósts út af ástandinu, var stöðugt að reka á eftir, þar sem hann ótt-
aðist, að Valli og hann mundu ekki geta lialdið gæsunum öllu lengur
í skefjum. Peter var öðru hvoru að kalla til Finns á móti að láta þetta
ekki á sig fá, en hugsa einungis um það að halda gæsunum í her-
kvinni — sem honum og tókst með ágætum.
Það kom seinna i ljós, að Finnur hafði í laumi tekið ágætar mynd-
ir af gæsaþyrpingunni í þeirri von, að Peter sæi ekki til hans og héldi,
að hann væri að vanrækja aðalstarfið.
Loksins var allt tilbúið. Dilkurinn hafði verið styi’ktur eftir því,
sem föng voru á. Phil hörfaði aftur fyrir netið til að geta stöðvað