Náttúrufræðingurinn - 1955, Qupperneq 12

6
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
á einhverja ölduna og síðan þokað með gætni inn í réttina. Það var
augljóst mál, að þannig höfðu menn farið að, en það var býsna fróð-
legt að fá það sannreynt á þenna hátt. Hugmyndir okkar um net-
vængi úr hrosshársreipum og víðitágum voru bersýnilega alveg út í
hött. Þegar gæsimar voru allar komnar inn i dilkinn, tók Valli upp
annan netvænginn og lokaði dilknum með honum. Við gátum ekki
náð til nethurðarinnar, sem við höfðum áður útbúið, vegna þess hve
troðið var í dilkinn.
Nú var aðalvandinn sá, að í hvert sinn, sem við nálguðumst dilk-
inn, þyrptust gæsirnar út í hina hlið hans, og tróðust hver upp á aðra,
en í dilknum vom nú um þrjú hundruð gæsir og gæsarungar. Ann-
að vandamál var það, að þegar netið þandist undan þunga gæsanna,
tók topplína þess að renna niður eftir uppistöðustöngunum. Af þess-
um orsökum sluppu um þrjátíu gæsir, ein eða tvær í einu, næstu
klukkustundina. Nokkrar sluppu einnig í gegnum rifu við hliðið, og
ein eða tvær sluppu í gegnum göt á netinu. Valli losaði fugl, sem
var illa flæktur í netið, en við það rifnaði stórt gat á það. Þetta voru
nú allir erfiðleikarnir, og yfirleitt má segja, að við hefðum nú hemil
á öllu. Furðu fljótt vöndumst við verkum þeim, sem nú fóm í hönd.
Phil fór inn i dilkinn og handsamaði fuglana, eina og eina fullorðna
gæs í einu, en tvo unga samtímis, og bar þá til Peters, sem merkti þá.
Hinum megin við dilkinn stóð Finnur, sem annaðist um skrásetn-
ingu hinna merktu fugla, en Valli lék lausum hala, gerði við netið,
losaði flækta fugla o. s. frv.
1 frásögn þessari hefur það verið haft fyrir satt, að tekizt hafi að
reka þrjú hundruð gæsir í dilkinn, en þegar hér var komið, höfðum
við þó enga hugmynd um tölu þeirra. Peter hafði 130 hringa með-
ferðis. 1 hvert sinn, sem fugli tókst að sleppa, sagði hann við Finn,
sem ávallt gerðist áhyggjufullur, þegar slíkt kom fyrir: „Það gerir
ekkert til — gæsirnar eru miklu fleiri en hringarnir." Ekki var hann
nú viss um það, en hugði, að svo væri, og reyndist það rétt. Þegar
ekki var eftir nema handfylli af hringum, voru ómerktar gæsir enn
svo margar, að það borgaði sig tvímælalaust að senda Valla til tjald-
anna til að sækja hringa til viðbótar. Á meðan hann var í burtu,
hvíldust gæsirnar í dilknum, og lögðust þá flestir gæsarungarnir og
fengu sér blund. Að klukkustund liðinni kom Valli til baka, og hafði
hann hest Peters meðferðis, sem hafði strokið frá okkur. Við tókum
nú til starfa á ný og merktum gæsir þær, sem eftir voru i dilknum.