Samvinnan - 01.12.1957, Qupperneq 36

Kifissia, en þar var hótelið okkar. Ég
var bæði vonsvikinn og undrandi við að
sjá göturnar, sem við ókum um þetta
kvöld. Það úði og grúði af benzínstöðv-
um, B.P., Essso, Shell, og ótal önnur fé-
lög voru þarna í skefjalausri samkeppni.
Þetta voru margt prýðis-fagrar benzín-
stöðvar, en að hugsa sér að leggja hina
fornfrægu heimsborg Períklesar undir
svo hversdagslega þjónustu! Yið ókum
áfram og ég hætti að taka eftir benzín-
stöðvunum, því þarna var þá „fegursta
bygging veraldar“, Parþenon, í allri
sinni dýrð, upplýst með ljóskösturum,
og gnæfði yfir borgina. Utveggir þessa
fræga húss, sem Perikles lét byggja fyrir
nærri 2500 árum, standa svo til óskertir.
Okkur löndunum þótti hitinn fremur
mikill, þótt sól væri löngu setzt. Með
kvöldverðinum, sem snæddur var í
seinna lagi, fengum við ýmsar upplýs-
ingar um daglegar venjur Grikkja. M.
a. var okkur sagt, að allt atvinnulíf og
verzlun stöðvaðist frá kl. 1—4 e. hád.
Þá liggja menn í forsælu og dorma, eða
bíða þess að vinnufært verði sakir hit-
ans. Þetta áttum við strax að venja
okkur á. Nauðsynlegt var talið að
menn svæfu eða héldu kyrru fyrir á
þessum tíma. Við tókum því það ráð að
æfa í Ijósaskiptunum á kvöldin.
Meðkeppendur mínir í þrístökki voru
Svíinn Roger Norman og Finninn
Matte Járvi. Finnann hafði ég aldrei
séð áður, en við Norman vorum gamlir
kunningjar. Fyrst kepptum við saman
Hilmar Þorbjörnsson, fótfrdastur íslendingur sí8-
an farið var að meela slíkt í sekúntubrotum.
Hann á íslandsmet í 100 m hlaupi, 200 m hlaupi
og 300 m hlaupi. Hilmar er hér að eefingum á
eevafornum leikvangi í Grikklandi.
Roger Norman er bezti þrístökkvari Svta. Hann
virðist ekki draga af sér, enda varð hann annar
og stökk 15,02 m.
á Evrópmeistaramótinu í Bern 1954,
hann varð nr. 2, stökk 15.30 m. Ég
komst ekki í aðal-keppnina og stökk
aðeins 14.11 m.
Við Járvi urðum góðir kunningjar, og
byrjuðum samræður um okkar grein,
þrístökkið, strax í flugvélinni. A fyrstu
æfingunni, niðri á hinum forna velli
þeirra Aþeninga, sá hann hvar ég stakk
við fæti, vegna eymslis í hælnum. Hann
kom strax til mín og kvaðst kunna ráð
við slíku. Sýndi hann mér alumíníum-
plötu, sem hann hafði slegið til þannig,
að hún féll utan á hælinn neðanverðan.
„Settu þetta í skóinn, og þú munt sjá,
að þú getur stappað niður hælnum án
þess að hann saki. Hann lánaði mér
plötuna það sem eftir var æfingarinnar,
og fann ég mikinn mun á að stökkva
með henni. Það kom upp úr kafinu að
Finnar nota slíkar hælhlífar mjög al-
mennt, Valkama, hinn frækni lang-
stökkvari, gaf mér sína hlíf, eftir að
hann keppti, en ég stökk daginn eftir.
Arangur Valkama í langstökkinu, 7.60
m., á svo slæmum brautum, var eitt
glæsilegasta afrek keppninnar.
HINAR FORNU MINJAR.
Fyrst skal frægan telja, hinn æva-
forna leikvang, sem keppnin fór fram á.
Hann var upphaflega byggður á blóma-
öld Aþenu fyrir ca. 2500 árum. Sú í-
þróttamenning, sem Grikkir hinir fomu
byggðu upp gleymdist og grófst í rúst-
um hinna fornu mannvirkja. Upp úr
Vilhjálmur Einarsson kom, sá og sigraði i Aþenu.
Hér svífur hann síðasta spölinn i sigurstökkinu
og árangurínn var 15,95 m, neer heilum metra
lengra en Svíinn, á myndinni til vinstrí.
miðri 19. öld fengu menn vaxandi áhuga
á fornleifafræði, sem meðal annars leiddi
af sér endurvakningu Ólympíuleikanna
og endurbyggingu á hinu forna risa-
mannvirki, aþenska íþróttavellinum.
Þvilík tilfinning, að vera hér í hinum
helgu véum íþróttanna. Enginn kvart-
aði þótt völlurinn byði upp á hin
furðulegustu skilyrði: 2 metra halla-
munur á milli brautarenda; 200 m
lengd og 17 m breidd á milli brauta, og
beygjurnar því krappari en nokkuð,
sem spretthlaupararnir höfðu látið sér
til hugar koma að hlaupa. Samt setti
Dan Waern frá Sviþjóð, nýtt sænskt
met í 800 m hlaupinu! Hann var líka af
flestum dæmdur „bezta stjarna móts-
ins“. Allir voru snortnir af því að fá
að keppa á þessum helga stað, og margir
náðu ótrúlegasta árangri.
Einn daginn var okkur ekið í leiðang-
ur um hin fornu hof. Við féllum í stafi
yfir mikilfengleik Seifshofsins. Raunar
eru aðeins fáar súlur uppistandandi, en
nóg til þess að gera sér liugmyndir um
stærð og gerð þessa furðuverks.
Frá Seifs-hofinu að sjá var Akrópólis-
hæðin skammt undan, og á toppinum
gnæfði Parþenon-hofið. Þetta var hof
gyðjunnar Pallas-Aþenu, verndargyðju
Aþenuborgar. Þótt þúsundir ára séu
síðan hofið uppfyllti sitt trúarlega hlut-
verk, stafar enn í dag frá því tign,
hreinleika og jafnvel hátíðleika yfir ger-
(Framh. á bls. 47).
36 SAMVINNAN