Samvinnan


Samvinnan - 01.12.1957, Blaðsíða 10

Samvinnan - 01.12.1957, Blaðsíða 10
 ee m m m i n1111111 i 11 ^ iTrrrm-r^ m m E2 m o m m ora EHB M Það eru ekki þessar byggingar, sem mesta athygli vekja hjá Guðjóni Samúelssyni, heldur tvær tilraunir, sem hann gerði og munu ávallt verða taldar miklir viðburðir í íslenzkri húsagerð. Annað va-r tilraun hans til að endwrvekja gamla sveitabæjastíl- inn eða bwrstastíllinn í steinsteypu, en hitt voru byggingar hans í svonefnd- um hamrastíl, þar sem hann notaði fyrirmyndir beint úr íslenzkri nátt- uru. Enginn neitar því, að hinir gömlu, íslenzku torfbæir eru fagrir og falla á aðdáunarverðan hátt inn í landslag- ið. Það var því eðlilegt, að jafn þjóð- legum manni og rammíslenzkum sem Guðjóni Samúelssyni, dytti í hug að reyna að byggja sveitabæina úr var- anlegu efni, steinsteypunni, en halda útliti þeirra. Þannig hugðist Guðjón bjarga eða endurnýja þúsund ára arfleifð þjóðarinnar. Guðjón reyndi fyrst að taka ein- falda baðstofu og láta steypa húsið, en hlaða síðan utan við hliðarnar og setja torf yfir. Gerði hann nokkrar teikningar af slíkum bæjum og er sú af prestssetri fyrir Reykholt veiga- mest. En lítið sem ekkert var byggt af þessu, enda mun það fljótlega hafa orðið honum og öðrum Ijóst, að steinsteypan og grasið áttu illa sam- leið. Bærinn á ÞingvöIIum er þó dæmi um slíkt hús, sem landsmenn mundu sjá eftir, en þar varð að taka grasið af þakinu og setja koparþak í staðinn. Fleiri byggingar Guðjóns sýna meiri eða minni áhrif frá burstum sveita- bæjanna. Þar á meðal eru nokkur í- búðahús í Reykjavík, „bankahúsin“ svonefndu við Framnesveg, Kolviðar- hóll og Litla-Hraun, Valhöll á Þing- völlum og síðast en ekki sízt Laug- arvatnsskóli. Þessi síðastnefnda bygg- ing tókst svo vel, að eftir bruna var hún nýlega endurreist í sama stíl og munu flestir landsmenn vilja hafa Laugarvatnsskóla með þessu gamla sniði. Þrátt fyrir það verður ekki annað sagt en að tilraum, Guðjóns Samúelssonar með að bjarga gamla sveitabœjarstílnum inn á öld stein- steypunnar hafi misheppnazt. Það skildi hann manna bezt sjálfur, og leitaði hugur hans nú inn á aðrar brautir. Hitt er önnur saga, að ný tækni og ný byggingaefni geta vel komið til sögunnar og fært gömlu burstimar í tízku á ný í einhverri nýrri mynd. HAMRASTÍLLINN. Guðjón var ekki maður til að láta staðar numið við það, sem hann nam í skóla. Hann leitaði nýrra brauta og heima á íslandi fannst honum þeirra Menntaskólinn á Laugarvatni. Það sem setur svip á húsið eru hinar sterku lóðréttu linur í aðalinnganginum og turn þar ojan á í hamrastíl, sem minnir á Gullkistu á Laugardalsfjöll- um. Turninn og hátíðasalurinn til vinstri hafa orðið umdeildir og ekki er víst að byggingin beri endanlega þennan svip. sérstök þörf. Honum fannst landslag hér á landi frábrugðið öllu því, sem hann hafði séð annars staðar. Fjöllin eru skörp og nakin, skóglaus. Þau em nær alls staðar nálæg. Guðjóni fannst umhverfi bygginga hér á landi vera gerólíkt því, sem er víðast erlendis, vegna skógleysisins. Allt þetta hjálpaðist til að ýta hon- um út á þá braut að byggja í sem mestu samræmi við íslenzka náttúm og taka tillit til þess, hvernig um- hverfi bygginganna er hér á landi. Árangurinn varð svonefndur „hamra- stíll“ Guðjóns, en frægust bygginga í þeim stíl er Þjóðleikhúsið. Það er reist í anda þjóðsagnanna eins og til- komumikið fjall, með álfaborgum og ævintýraheim, þegar inn kemur, eins og þjóðtrúin taldi öldum saman fjöll- in vera. Stuðlabergið, sem sjá má víða um land, hafði sérstök áhrif á Guðjón. Hann hefur sjálfur sagt svo frá, að stuðlabergshamrar við Hofsós í Skagafirði hafi gefið sér hugmyndir að margvíslegum skreytingum á byggingum. Þar til má nefna súlurn- ar utan á kaþólsku kirkjunni, turn- ana á Akureyrarkirkju, bjargmynd- irnar utan á leikhúsinu og himininn í sýningarsal þess, heildarsvið turns- ins á Hallgrímskirkju hinni miklu og margt fleira. Gefa þessi einkenni Þjóðleikhúsið var eftirlœtisverkefni Guðjóns Samúelssonar og má með sanni segja. að þar hefur honum vel tekizt. Byggingin er eins og hamraborgirnar í þjóðsögunum: Mikilfengleg og dökk hið ytra, en björt og fögur hið innra. Hér er langskurður af leikhúsinu og gef- ur hann m. a. hugmynd um leik- sviðsútbúnaðinn og hvernig tjöld- unum er komið fyrir í turninum. 10 SAMVINNAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.