Samvinnan - 01.12.1957, Blaðsíða 3

má

Fátœkir hirðar veittu fóstur, stund-
um málleysingjar, sem áttu meiri
samúð og kærleik en mennimir. Elzt
var sögnin um Sargon konung í Akkad
(um 2800 f. Kr.). Hún er þannig: „Ég
Sargon, hinn mikli konungur í Akkad.
Móðir mín var kviklynd, föður minn
þekkti ég ekki. Ættfeður mínir völdu
sér bústað á liœðunum. Borg mín
stendur á sléttu við Efrat. Móðir
mín ól mig í leynd. Hún lagði mig í
körfu og innsiglaði lokið. Hún varp-
aði mér í ána, en áin bar mig til
vatnsberans Akki. Vatnsberinn bjarg-
aði mér og tók mig í sonarstað.“ —
Sögnin um Sargon fór sigurför. Hún
varð lieimfœrð lítið breytt til Kýrosar
Persakonungs. Rómúlus og Remus
stofnendur Rómáborgar áttu sömu
sögu: Heilög mær eignast syni tvo með
guði einum. Börnin eru borin út.
Ylgur finnur í körfu á Tíber. Hún
veitir fóstur, en fuglar himinsins
fæðu. — Ljósguðinn Mítra, persnesk-
ur hlýtur sömu forlög. Hann elzt upp
með liirðum. — Var ekki sagan af
fæðing Jesú sögnin um soninn, sem
heimurinn hafnaði, en Guð hóf í
dýrð?
Egyptaland er töfrum hjúpað.
Ritningin segir, að þangað liafi Jósef
og María flúið með Jesú undan of-
sóknum, síðar hafi spádómurinn
rætzt: „Frá Egyptalandi kallaði ég
son minn“ (Matt. 2.15 sbr. Hósea
11.1). Gaf þessi frásögn nokkra bend-
ingu um uppruna „helgisagnarinnar?“
Ymsir töldu að svo vœri. Meðal ást-
sælustu guða Egypta var Osíris, guð-
inn, sem dó, en reis upp að nýju. —
Helgisögn greindi frá fæðing lians:
Þeba var 7nikil borg og margir helgi-
dómar liennar. Þó var einn helgastur.
Sú var orsök til þessa að stúlka átti
eitt sinn leið fram hjá helgidóminum.
Hún bar Þebubúum vatn og átti ann-
ríkt. Er hún nálgast liinn helga reit
ber óm að eyrum liennar og liafði hún
ei fegurri lieyrt. Hún hlaut því að
nemci staðar og heyrði liún þá orða-
skil. „Hinn mikli konungur og frelsari
er fæddur, Osíris.“ — Löngu síðar
getur Ijóshátíðar á Egyptalandi. Hún
var haldin 25. desember. Stef helgi-
söngvanna var þetta: „Mærin liefur
fætt, Ijósið rennur upp.“ Þannig
finna fræðimenn „helgisagnir' og telja
rök.
SAMVINNAN
óevh
dip teóendi
hun óhviutm
beztih
'di
jófab Uefjvh OCf OÓkLP ULPFl
^apócett ocf ppitóaínt Fiýtt dp.
Sannleikurinn.
„Sannleikurinn mun gjöra yður
frjálsa,“ sagði Kristur. Gleymdi frum-
kristnin þehn orðum? Hópur frœði-
manna rís til andmæla. Trú sveipar
Ijóma, satt er það. Aðeins sannleik-
ann er liægt að sveipa Ijóma. Myndir
og líkingar má fá að láni, einnig frá
lielgisögnum fornum. Staðreyndum
má ekki raslca. Það liefur Lúkas held-
ur ekki gert. Hann kannaði heimildir.
Stíll hans og framsetning um liðinn
tíma, forn lífsskilningur skýrir. Það
skerðir ekki sannleiksgildi frásagnar-
innar, en varpar sérstæðri birtu á
aðalatríði. List er fólgm í að velja og
liafna. A ð því leyti er trúin list. Skær
birta og djúpir skuggar. Þannig sér
trúaður maður veröldina og mann-
lífið.
Jólin eru hátíð skærrar birtu og
djúpra skugga. Aldrei eru mennirnir
nœr því en á jólunum að skynja
undrið.
GLEÐILEG JÓL!
Guðmundur Sveinsson.
SAMVINNAN 3