Samvinnan - 01.12.1957, Qupperneq 43

beztu þakkir fyrir komuna, og vænti
þess, að þið hafið bæði gagn og gaman
af þessari kvöldstund. Mjór er mikils vís-
ir, segir gamalt máltæki. Hver veit nema
að þessi fyrsti húsmæðrafundur verði til
þess að við fáum fleiri slíka, og í þeirri
von og trú að svo verði lýk ég máli
mínu.“
Kaupfélagsstjórinn hefur lokið máli
sínu og konurnar færa honum þakkir
sínar með lófaklappi. Það hefur augsýni-
lega fallið þeim vel í geð, að hinn ungi
og atorkusami stjórnandi kaupfélagsins
þeirra vill ekki láta staðar numið, heldur
halda áfram að berjast og byggja upp,
og að hann vill skapa börnum þeirra
næg verkefni til að glíma við, er þau
vaxa úr grasi. Þegar lófaklappið deyr út
kemur annar ungur maður fram á sjón-
arsviðið og ávarpar konurnar. Þetta er
stjórnandi fundarins. Hann segir konun-
um hvernig fundinum verði hagað, gerir
stutta grein fyrir aðdraganda þess. að
samvinnufélögin hafa hafizt handa á sviði
húsmæðrafræðslunnar, og hvers vegna
stofnun sú, sem hann er hér fulltrúi fyr-
ir, fræðsludeild SÍS, hefur tekið að sér
í samvinnu við kaupfélögin, að efna til
húsmæðrafunda á þessu sumri. Hann
lýkur máli sínu með eftirfarandi orðum:
„Ef undirtektir húsmæðranna verða
góðar og árangur að sama skapi, þá er
það mikil hvatning til þess að leggja ekki
árar í bát, þegar þessn sumarferðalagi
lýkur, heldur halda áfram á þessu sviði.
Kaupfélögin eru öllum opin, og ef þið
hafið einhverjar óskir í þessum efnum,
þá er það hægur vandi að koma þeim á
framfæri á félagsfundum þeirra.“
Hann slær botninn í ávarpið, gengur
að kvikmyndasýningartæki, Ijósin eru
slökkt og nú erum við í myrkrinu með
öllum konunum. Margur vildi vafalaust
vera í okkar sporum núna. Ivvikmyndin
líður yfir tjaldið, hún er í fallegum litum
og skemmtilega tekin. Hún hefst úti á
Norðursjó, um borð í sænskum síldar-
bát. Sjómennirnir eru að innbyrða síld-
artrollið og hleypa sprikklandi, gljáfag-
urri drottningu fiskanna úr „pokanum“
ofan á þilfarið. Báturinn leggur leið sina
að landi, þar sem síldinni er landað með
nýtízku tækjum og flutt í frvstihús
sænska sambandsins. Þar er hún, og
raunar margt annað fiskmeti, sett inn í
opið á vélasamstæðu og kemur eftir
augnablik aftur út um annað op, bæði
hausuð og flökuð. Þaðan ganga flökin að
ann annarri vélasamstæðu, sem pakkar
þeim inn. Hraðfrystingin er næsta skref-
ið á þessari braut, og að henni lokinni
fylgjum við vörunni eftir, með sérstökum
frystibílum, til hinna ýmsu borga úti um
landið. Þar bíða vörubílstöðvar eftir bíl-
unum, og í þeim er varan geymd í hæfi-
legum kulda þar til einhver kaupfélags-
bíllinn kemur og sækir liana. ..Rjúfðu
aldrei ískeðjuna,“ segir sá, er með mynd-
inni talar. „Varan á að komast frosin frá
framleiðslustað til húsmóðurinnar, ella
skemmist hún.“ Myndatökumaðurinn
bregður sér næst inn í kaupfélagskjörbúð,
þar eru húsmæður að kaupa til helgar-
innar. Og margt er á boðstólum og margt
er valið. Ein þeirra kaupir hraðfryst
grænmeti, kjöt og fiskmeti og hraðfryst-
an ávaxtasafa o. fl. Hún heldur út úr
búðinni. Myndatökumaðurinn hefur
fengið að fylgjast með henni, því nú er-
um við staddir í eldhúsinu hennar. Nei,
bíðum við, hvað segir þulurinn? Nú,
þetta er tilraunaeldhús sænsku sam-
vinnufélaganna. Það var ekki að furða
þótt það væri stærra en gengur og gerist
og betur búið áhöldum.
Meirihluti myndarinnar, eftir þetta,
fer fram í tilraunaeldhúsinu. Starfslið
þess sýnir, hvernig matreiða má ýmislegt
lostæti úr því, sem húsmóðirin kom með
úr kaupfélagskjörbúðinni sinni. Ef dæma
skal eftir því, hvernig konurnar hér í
salnum fylgjast með myndinni, þá mætti
ætla, að efni hennar væri þeim vel að
skapi. Þetta er Iíklega nýjasta aðferðin
við kennslu í matartilbúningi, og virðist
kvikmyndin vera hið bezta kennslutæki
á þessu sviði sem fleirum.
Myndinni er lokið, einhver kveikir
ljósin og það er komið að nýju atriði á
dagskránni; konunum er sagt og sýnt,
Hér er einn hópurinn sem kom á fund hjá Kaupfélagi Héraðsbúa á Reyðarfirði og Þorsteinn
kaupfélagsstjóri stendur fyrir miðju.
Þegar sýnikennslunni var lokið voru bornir fram
nokkrir síldarréttir. Hér sjást við síldarborðið,
Guðni B. Guðnason, kaupfélagsstjóri á Eski-
firði ásamt nokkrum staðarmönnum.
hvernig hægt er að notfæra sér hin svo-
kölluðu Butterick-snið. Það er ung kona,
frú Þuríður Árnadóttir, sem það annast,
og hún byrjar á því að fá konunum í
hendur myndskreytta verðlista. í þessum
listum eru sýnd alls konar snið, bæði á
konur og karla, börn og unglinga. Alls
konar skýringar eru skráðar í listana, en
þær eru á enskri tungu. Það er því vafa-
laust mikill styrkur fyrir margar af kon-
unum, sem nota sniðin, að fá skýringar
á ýmsu, sem að þeim lýtur. Þuríður sýn-
ir hvernig taka á mál, breyta má sniðum
ef með þarf, hvort sem það er til þess að
lengja þau eða stytta, auka í á einum
stað eða taka úr á öðrum. Hún er þessu
augsýnilega gagnkunnug, enda var þess
getið áður en hún hóf mál sitt, að hún
fór utan til Bretlands og kynnti sér
Butterick-sniðin sérstaklega þar. Hún
vinnur hjá kjörbúð SÍS í Reykjavík við
sölu á sniðurn. Konurnar hafa mikinn
áhuga fyrir erindi hennar, og margar
varpa fram spurningum um sitthvað,
sem þeim er ekki ljóst. Þuríður levsir
greinilega úr öllum spurninguin og þegar
hún hefur lokið máli sínu, fær hún mikl-
ar þakkir frá áheyrendum. Þeir hljóta að
vera orðnir mun fróðari um sniðin og
suamaskap yfirleitt, jafnvel mér sjálf-
um finnst í augnablikinu, að ég gæti
saumað mér flík eftir Butterick-sniði.
Þau eru víst orðin ærið mörg árin hjá
sumum kvennanna síðan þær síðast sátu
á skólabekk. Stjórnandi fundarins tekur
tillit til þess og gefur þeim fimm mín-
útna „frímínútur“ áður en lengra er
haldið með fundinn. Komdu með mér,
við skulum nota tækifærið og líta fram
í eldhúsið, það hefur lagt þaðan svo góða
matarlykt síðasta hálftímann.
Frammi í eldhúsinu vinna nokkrar
stúlkur af kappi við tilbúning síldar-
(Framh. á bls. 49).
SAMVINNAN 43