Samvinnan - 01.10.1971, Síða 3

Heklu peysur
HENTA ÖLLUM
BAYER
HEKLA
Akureyri
Eyhildarholti, 3. október 1971.
Herra ritstjóri.
Ég þakka fyrir þetta síðasta
— 4. — hefti Samvinnunnar.
Enda þótt innan um sé þar
einskis vert rusl — og þó minna
en oft áður — þá er hitt meira
miklu, enn sem fyrr, sem feng-
ur er í.
í þessu hefti er greinaflokkur
einn mikill, „Tungan og tím-
inn“. Þar fjalla 12 mætir menn,
hálærðir málfræðingar og
kennarar, um mikilsvert efni.
Ritstjórinn kveðst hafa reynt
að fá „alþýðumenn, þeirra á
meðal bændur, til að leggja hér
orð i belg, en þeir treystust ekki
til þess, ýmist vegna anna eða
óframfærni". Ég minnist þess
að ritstjórinn hringdi til mín í
sláttarbyrjun eða litlu fyrr og
mæltist til þess, að ég skrifaði
stuttan þátt um „tunguna í
tímans straumi". Kann ég hon-
um þakkir fyrir, enda þótt ég
færðist eindregið undan —
bæði „vegna anna“, eins og
ritstj. segir, og þó öllu fremur
sakir hins, að ég kenndi mig
eigi mann til þess að fara svo
orðum um þetta viðkvæma
vandamál, að betur væri sagt
en ekki.
Og ég iðrast ekki eftir því að
hafa þagað. Eftir að hafa tví-
lesið greinar hinna lærðu
manna, allar 12, er ég hálfu
vitlausari en áður og margvillt-
ari í völundarhúsi tungunnar.
Þarna er hver höndin uppi á
móti annarri. Þeim kemur ekki
saman um nokkurn hlut, þess-
um mætu lærdómsmönnum,
nema þá helzt um það, sumum,
að móðurmálskennslan í skól-
um landsins sé undirrót alls
ills. Ritstjórinn segir í for-
spjalli sínu, „að dvínandi mál-
kennd og minnkandi vald alls
þorra manna á móðurmálinu
. . . eigi rætur að rekja til mis-
þyrmingar þess í skólum lands-
ins“. Og það „tók mig mörg ár“,
bætir hann við, „að jafna mig
eftir meðferðina sem ég fékk í
íslenzkutímum í menntaskóla".
Já — bágt er að heyra! í sama
streng taka sumir hinna 12;
3