Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Qupperneq 4

152
Flestir vilja víst eitthvað starfa í umbótaáttina, því
fárra augu eru »svo haldin< að þau sjái eigi, að kyrr-
staða eða undanhald dugir ekki. Akaflega lítið ber samt
á framsókninni hjá hjeraðastjórnum vorum og kaup-
mönnum, þó kaupmenn ættu að standa vel að vígi til
þess, að beita þekking sinni og áhrifum í þessu máli.
Fað má vel vera að sumir menn telji málefnið hjeraða-
stjórnunum óviðkomandi, en sem betur fer, er það álit
engan veginn almennt. Fað mætti líka eins vel telja það
alþingi óviðkomandi eptir eðlilegu verksviði þess og hjer-
aðsstjórna.
Það skal fúslega játað, að frá þeim tíma er íslending-
ar fengu fullkomið verzlunarfrelsi hefir vöruframleiðsla
landsmanna stórum aukist, orðið nokkuð fjölbreyttari,
og jafnframt batnað í ýmsum greinum. Má þar til nefna
sumar sjávarvörur: saltfisk, síld og fl., einnig sumar land-
vörur: æðardún, smjör og fl., en mikið vantar til að vand-
virknin hafi verið nógu almenn og fullkomin og til sumra
þýðingarmikilla vörutegunda hefir hún alls eigi náð, allt
fram að síðustu dögum.
Land vort er eigi iðnaðarland. Það er enn þá eiginlega
frumbyggendalcind, og hefir því flest einkenni slíkra landa,
þrátt fyrir þúsund ára þjóðarsögu. Það er eigi annað
sjáanlegt en um alllanga framtíð verði nóg svigrúm fyrir
sömu aðalatvinnuvegi og framleiðslu og nú á sjer stað.
Innlend fiskiskip eru ákaflega strjál, á hinum víðlendu
fiskimiðum kring um strendur landsins. í dölunum er
víða langt bæja á milli og ræktuðu blettirnir hverfandi
smáir. A víðáttumiklum og grónum heiðarflákum sjest
opt eigi nema slæðingur af sauðfje um hásumartímann.
A þessum svæðum eru verkefnin nóg fyrir hrausta hönd
og þrekmikinn framsóknarhug hinna ungu sonu ísafold-
ar: hollari og ábatavænlegri verksvið en stofugólf og
reykjarsvælustræti, þar sem einn treður skóinn niður af
öðrum, eða hrindir honum um koll. Landsmenn þnrfa
því sannarlega ekki að brjóta heila sinn um það hvernig