Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Blaðsíða 5

153
þeir eigi að standa iðnaðarþjóðunum á sporði: finna upp
nýjar iðnaðargreinar, endurbæta margbrotnar vjelar sem
notaðar eru við framleiðslu á margháttuðum iðnaðarvör-
um, og kvíða fyrir því að vörurnar hrúgist upp, af því
eptirspurnina vanti af einhverjum óviðráðanlegum atvikum.
Utfluttar vörur vorar eru fáar, og verkun þeirra er
sjaldan mikil nje margbrotin. F*að, sem vjer höfum
fram að bjóða er flest notað til fata og matar af kaup-
endunum. Vjer megum því óhultir byggja á því að alltaf
verði þörf fyrir slíkar vörur og allar líkur eru fyrir því,
að þörfin fyrir þær fari smávaxandi. En hinu megum
vjer, umfram allt, aldrei gleyma, að það eru fleiri en
vjer um framboðið á samkynja vörum og þeir láta eigi
sitt eptir liggja að gera sínar vörur sem útgengilegastar.
Það er því hnúturinn sem leysa þarf: að hinar fáu vöru-
tegundir vorar sjeu svo að heiman búnar, að þær sómi
sjer fyllilega á bekk á hinum útlendu sölutorgum, að
gæði þeirra og útlit verði oss hvorki til skaða nje skamm-
ar heldur auki eptirspurnina, þar sem menn kynnast þeim.
þrátt fyrir það, þó í þessum efnum sje eigi við flókin
eða margbrotin dæmi að eiga er úrlausn þeirra röng hjá
oss í ýmsum tilfellum, og er margt sem því veldur, en
ekkert svo illt viðfangs, að eigi megi bætur á ráða, ef
alvarlega viðleitni brestur eigi.
Meðal þess sem stendur í vegi fyrir vöruvöndun vorri,
má í fyrstu röð telja þekkingarskort vorn á þeim kröfum
sem kaupendur varnings vors á heimsmarkaðinum gera
til hans, að minnsta kosti er þessu svo varið um sumar
vörur. Úr þessum þekkingarskorti geta einstaklingarnir
eigi bætt til íulls af eigin ramleik, en öliuni ætti aptur á
móti að geta verið það atriði Ijóst, að án þessarar þekk-
ingar rennum vjer blint í sjóinn með tilraunir vorar. Vjer
erum hjer afskekktir og höfum eigi — nema þá sárfáir —
efni á því að kynna oss markaðskröfurnar upp á eigin
sPýtur. þess vegna þurfum vjer stöðugt að hafa menn,
úr vorum flokki, á verði á þeim stöðum þar sem helztu