Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Qupperneq 8

156
af því framboðið er svo mikið og margbreytt. þó varan
hafi eitt sinn verið talin góð og átt við liæfi kaupenda
á liðnum tíma, dugir þar eigi venjufesta framleiðenda,
lengur en kaupendum gott þykir. Það sem kaupendum
geðjast eigi, af því það er gallað í eðli sínu, ósamræmis-
legt, óásjálegt eða að eins í slæmum umbúðum er óð-
ara rekið út í horn, og fær að bíða þar, þangað til seint
og um síðir að þeir kunna að kaupa það sem ekki hafa
efni á því að kaupa vandaða og dýra vöru. Þesskonar
vara getur aldrei vakið eptirspurn, aldrei náð áliti eða
háu verði. Eina ráðið til að bæta úr þessu er vitanlega
það, að bæta vöruna á allar lundir og laga hana eptir
vilja kaupendanna, unz þeir verða ánægðir með hana,
og vilja eigi af henni missa. En þess gæta menn langt
frá því nægilega, hjer á landi, að það er undantekningar-
lítið seinunnið verk að ryðja nýrri vöru braut, eða hefja
vöru til fyrirrúms, sem áður hefir verið í niðurlægingu.
Kaupendur hafa vanizt annari vöru frá öðrum, sem þeir
hafa reynt, og eru óhræddir að kaupa. þegar þeim er
boðin ný vara eða endurbætt, vilja þeir helzt ekkert við
hana eiga; þó henni sje hrósað þora þeir ekki að leggja
trúnað á það, finnst það áhætta að skipta um o. s. frv.
Þeir mega eiga það víst að gömlu viðskiptamennirnir
geri þeim flest til geðs til þess að verða eigi af kaup-
unum. það er líka ekki sparað að ófrægja hina nýju vöru
og gera hana tortryggilega af keppinautunum. Loks fær
hin endurbætta vara einhverja kaupendur, og reynist hún
góð og áreiðanleg fjölgar kaupendum smám saman, álit
vörunar vex og verðið hækkar, ef framleiðendur sýna lát-
laust þolgæði í vöruvönduninni.
það er þetta þolgæði og framsýni sem oss skortir svo
tilfinnanlega. Optast er það aukin fyrirhöfn að bæta vöru
sína, og ef verð hennar hækkar eigi að sama skapi, þeg-
ar í stað, hafa sumir menn enga trú á því að tilbreytnin
hafi nokkuð að þýða fyrir framtíðina. Þeir segja nýbreytn-
ina tóman kostnað og fyrirhöfn; þeir segjast fá eins