Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Qupperneq 12

160
löndum. Þegar vjer athuguni hversu jafnar og samræm-
isríkar þær vörur eru, sem hingað flytjast frá sama stað
í útlöndum, ætti oss sízt að furða það, að sömu kröfur
eru gerðar til þeirra vara er vjer búum út og sendum
á markaðinn.
Sú tilhneiging er býsna almenn aö vikja frá settum
reglum í vöruvönduninni, einkum þegar svo er ástatt,
að mönnum getur eigi skilizt það, að slíkt geri neinn
skaða í vörugæðunum í sjálfu sjer, heldur sjeu frábrigð-
in jafnvel til bóta frá þeirra sjónarmiði. Petta hendir jafn-
vel þá menn, sem í raun rjettri vilja eigi vamm sitt
vita; en þeir eru eigi búnir að læra þá list að beygja
sig fullkomlega undir sameiginleg fjelagsákvæði, sem
sett hafa verið eptir beztu vitund á þeim og þeim tíma.
Hjer er um líkt að ræða og hina borgaralegu löghlýðni.
F*að er eigi hinn rjetti vegur að brjóta lögin með gjör-
ræði, þó einstaklingnum virðist þau óþörf eða ósann-
gjörn og sýnist annað mega betur fara, heldur verður
að leitazt við að fá þeim breytt og sannfæra aðra um
nauðsyn breytinganna, en sýna fullan þegnskap, á með-
an breytingarnar hafa eigi fengið fullan lagakrapt.
Pað ætti að vera hverjum manni auðsætt að það spill-
ir samræminu, ef hver og einn má, átölulaust, viðhafa
þau frávik í vöruvönduninni er honum virðist ósaknæm
eða jafnvel til bóta. Frávikin geta orðið nokkuð mörg
og breytileg, ef hver maður má fara eptir sínu eigin
hyggjuviti, hvað sem góðum vilja kann að líða. Pó
framleiðandi fari eptir sínum smekk og sinni skoðun á
því hvað bezt eigi við, þá er það engin trygging fyrir
því, að hann hitti á það, sem kaupanda geðjast bezt, en
það er skoðun kaupandans, 'sem mest er undir komið,
og þess vegna verður að fara eptir, nema hægt sje að
breyta henni með almennum samtökum og áður hafi
komið fram áreiðanleg sýnishorn af tilbreytninni. Látum
svo vera að það sjeu stundum að nokkru leyti kreddur,
sem kaupendur hafa í vörukröfum sínum. Ef það eru