Andvari - 01.04.1960, Side 46

44
TRYGGVE ANDERSEN
ANDVARI
tlyralicllimni. Hún sá úfið höfuð, skeggjað andlit og augu, sem var deplað ótt
og títt.
,,Bertel!“ æpti hún, lagði luktina frá sér og tók undir herðarnar á honum.
„Guð nu'nn góður! Ertu lifandi?"
Hann gaf frá sér hryglukennt hljóð, sem lét í eyrum líkt og kjökur og
hlátur í senn. ,,Já,“ sagði hann og ræskti sig. „Þú verður að hjálpa mér,
Margrét. Ég kemst ekki inn hjálparlaust."
Hún lyfti honum upp og dró hann inn fyrir þröskuldinn. Hann ætlaði að
reyna að staulast, en hún tók þennan þrekvaxna mann og bar liann inn í
stofukytruna og lagði hann á rúrnið. „Bíddu andartak," sagði hún móð af
áreynslunni, og hagræddi honum í rúminu. „Ég ætla að hita undir pottinum,
klæða þig úr og þvo þér úr heitu vatni. Svo skal ég flóa handa þér mjólk.“
Hann velti sér á bakið og sagði dimmraddaður: „Báturinn er í fjöruhorðinu.
— Gerðu Hinrik aðvart.“
Knrl ísfeld íslenzlzaði.