Fréttablaðið - 19.09.2009, Blaðsíða 28

Fréttablaðið - 19.09.2009, Blaðsíða 28
28 19. september 2009 LAUGARDAGUR Á gúst Kvaran prófessor í eðlis- efnafræði hafði lengi haft hug á að taka þátt í þrekraun- inni miklu í Sahara, „Mar- athon des sables,“ margra daga langhlaupi yfir Sahara eyðimörkina þar sem þátttakendur hlaupa með vistir, svefnpoka og dýnu á bakinu. Meiðsli komu í veg fyrir að hann tæki þátt í hlaupinu 2008, en þá hafði hann skráð sig til leiks. Þess í stað var hann mættur ásamt 800 öðrum þátttakendum á flugvöllin Quartzaz- ate í Marokkó sunnan Atlasfjallana í mars- lok 2009 tilbúinn í slaginn. Miklar rigningar settu strik í reikninginn og fyrsti hlaupadag- ur féll niður og hlaupaleiðum var breytt. Alls var hlaupin 202,2 kílómetra vega- lengd á fjórum hlaupadögum. En gefum Ágústi orðið . Fyrsti hlaupadagur: 33 kílómetrar Vegna mikilla rigninga var hlaupaleiðun- um breytt og upphafsdagur frestaðist. En svo rann fyrsti dagurinn upp. Við rásmark- ið blöktu fánar allra þátttökuþjóðanna við hún. Loks reið af hávært púðurskot. Hlaup- ið var hafið. Fyrstu mínúturnar einkenndust af hávær- um orðaskiptum milli hlaupara, hlátrasköll- um og mishröðum takti hlaupara sem voru að finna sinn rétta sess í mannþrönginni. Smám saman minnkuðu orðaskiptin, og nágrannahlauparar liðu áfram með svipuð- um hraða. Fyrr en varði vorum við komin að sandöldunum, sem reyndust mun hærri en sýndist úr fjarska. Hópurinn dreifðist tals- vert yfir sandöldurnar þótt meginstefn- an héldist sú sama og markaðist af stikum sem birtust með reglulegu millibili. Það var unaðslegt að koma í mark þegar 33 km hlaupaleið í afar fjölbreyttu landslagi var lokið. Þetta lofaði góðu. Ég var strax farinn að hlakka til næsta hlaups. Annar hlaupadagur: 36 kílómetrar Litlar sem engar vísbendingar bárust fyrsta hlaupadaginn um hvert framhaldið yrði. Það var ekki fyrr en morguninn eftir þegar hlauparar voru að matast eða að gera sig klára fyrir annað hlaup að flokkur manna úr hópi skipuleggjenda gekk á milli tjalda, dreifði kortum af breyttri hlaupaleið og til- kynnti að hlaup dagsins yrði hringleið frá og til sömu tjaldbúða, um 36 km leið. Hlaupið hófst á slaginu kl. 9.00. Að þessu sinni var talsverður mótvindur í fyrstu sem breytt- ist í meðvind á bakaleiðinni. Sem fyrr var hlaupaleiðin fjölbreytt og skiptust á sand- öldur, klettaklungur, sléttar sandauðnir og rysjóttar gróðurlendur. Reynslunni ríkari eftir gærdaginn var ég nú öruggari og hrað- ari en þá, enda kom á daginn að ég færði mig fram um allnokkur sæti milli hlaupa, úr 192. sæti í fyrsta hlaupinu í 113. sæti í öðru hlaupinu. Þriðji hlaupadagur: 91 kíómetri Við morgunverðarsnæðing daginn eftir kom ung stúlka aðvífandi, dulítið sposk á svip- inn, og ávarpaði okkur á bjagaðri ensku: „Þið eigið að hlaupa 91 km í dag. Hlaupið hefst eftir tvær klukkustundir. Hér er kort af leiðinni. Nokkrar spurningar?“ Það var eins gott að hafa hraðann á og pakka saman pjönkunum hið skjótasta. Fram undan var lengsta dagleið í sögu Sahara-maraþonsins, nokkurs konar „sárabót“ fyrir að sleppa þurfti fyrsta hlaupinu. Ekki bara það, held- ur var hlaupaleiðin með erfiðara móti og fól meðal annars í sér fjallaklifur og hlaup um stórar sandöldur. Í minningunni eftir á situr lítið eftir varð- andi fyrri hluta hlaupsins. Ég leið áfram í einhvers konar leiðslu milli þriggja fyrstu áningarstaðanna og kom á þriðja áningar- stað eftir 50 kílómetra á ágætis millitíma. Þar gaf ég mér góðan tíma endurskipulagði mig með tilliti til þess að fyrr en varði færi að rökkva. Þar fengu allir hlaupararnir sér- staka hólka til að mynda sjálflýsandi vökva- blöndur, svokallaða ljómunarhólka, sem nota átti þegar dimma tæki. Skyndilega skall á niðamyrkur. Ég kveikti á ennisljósi. Með reglulegu millibili mátti greina sjálflýsandi græna ljómunarhólka sem vísuðu leiðina að fjórða áningarstað. Þar var okkur uppálagt að gera okkar eigin ljómunarhólka klára. Líkt og aðrir hlaup- arar gerðu, beygði ég minn hólk þannig að skærgulu ljósi stafaði frá honum, festi hann aftan á bakpokann og hélt út í myrkrið í átt að fimmta áningarstað. Nú hófst einn eftir- minnilegasti kafli hlaupsins. Auk sjálflýs- andi ljósastika með reglulegu millibili mátti greina gular ljósastikur hlaupara, sem virt- ust líða áfram á hægri hreyfingu í myrkrinu fram undan. Geislar frá ennis- eða vasaljós- um flöktu óreglulega til og frá. Nú var þreytan óneitanlega farin að segja sín. Það hríslaðist um mann gleðitilfinning að ná á síðustu áningarstöðina þegar tæpir 80 kílómetrar voru búnir. Nú var að duga eða drepast. Einungis tólf kílómetrar voru eftir. Ég hóf að beita mig sálfræði niðurtaln- ingarinnar. Hversu oft hafði ég ekki hlaupið um 12 km á æfingahlaupum heima og fund- ist það létt verk. Því skyldi það ekki líka eiga við nú. Ég hélt sprækur út í myrkrið á nýjan leik. Smám saman birtist kunnugleg mynd, upplýstir turnbelgir sem vörðuðu marklín- una. Mynd af brosandi andlitum sem birt- ust mér handan við marklínuna mun seint hverfa mér úr minni. Andlitin voru eins og spegilmynd á vatnsfleti sem skyndilega hóf að gárast. Við féllumst í faðma. Fjórði hlaupadagur: 42 kílómetrar Dagurinn á eftir var hvíldardagur. Hann fór að mestu í svefn. Ég hafði lokið við dag- leiðina, 91 kílómetra, laust fyrir miðnætti, 14 klukkustundum og 43 mínútum eftir að ræst var og lent í 138. sæti. Það var framar björtustu vonum. Síðasti hlaupadagurinn heilsaði bjart- ur, stilltur og fagur. Hitinn jókst jafnt og þétt er á leið maraþonhlaupið og náði um 40°C um hádaginn. Sökum þess hve raka- stig eyðimerkurlofsins er lágt var hitinn þó aldrei óbærilegur. Það virtist eins og margir hlauparar hefðu hugsað sér að full- nýta þá orku sem þeir áttu eftir í þetta síð- asta áfangahlaup því hraðinn var meiri en í fyrri hlaupum. Ég hreifst með, yfir fjall- garða, grýttar sléttur, klappir, sanda og hóla. Er nær dró lokum hlaupsins fjölgaði innfæddum áhorfendum sem stóðu álengd- ar og hrópuðu hvatningarorð á frönsku. Ég leit öðru hvoru upp til að sjá rautt flagg við marklínuna stækka og stækka er nær dró endapunktinum. Mín upplifun var sú að ég hlypi síðustu metrana fekihratt, og bandaði út höndunum og öskraði af veikum mætti þegar ég sté yfir endamarkslínuna. Hlaup- ið var búið. Afrekið mikla Draumurinn sem ég hafði gengið með undanfarin ár hafði ræst. Ég hafði klárað „Mara thon des Sables“, þrekraunina miklu í Saharaeyðimörkinni og hún stóðst allar væntingar og ríflega það. Á afstæðum mælikvarða hafði hlaupið gengið vel. Ég lenti í 140. sæti af tæplega 800 hlaupurum sem kláruðu og í 9. sæti af 103 keppendum í mínum aldursflokki, 50-59 ára, en minn- ingarnar um ógleymanlegar upplifanir taka þó öllu slíku fram. Á fimm dögum hafði mér verið kippt út úr venjubundnu lífi Vestur- landabúans og fengið það hlutverk að kljást við ofurþraut, náttúruna og sjálfan mig. Maraþonið mikla yfir Sahara LANDAR Áður en Ágúst, til vinstri, kom til Marokkó hafði hann heyrt í landa sínum Justin Bjarnason sem alinn er upp í Englandi. Hér eru þeir félagar að loknu hlaupinu. ÞÁTTTAKENDUR 800 tóku þátt í hlaupinu og því var þröng á þingi við skráningu í hlaupið. Ágúst Kvaran lét draum- inn rætast um að taka þátt í keppnishlaupi yfir Sahara eyðimörkina nálægt landa- mæru Marokkó og Alsír. Á fjórum dögum hljóp hann ríflega 200 kílómetra í harð- snúnum hópi í einu erfiðasta langhlaupi heimsins. Sigríður B. Tómasdóttir tók saman. SANDÖLDURNAR Í SAHARA Sandurinnn reyndist þéttari en Ágúst hafði haldið. MYND/JUSTIN ÞJÁLFUNIN Strangur hálfsárs undirbún- ingur fól meðal annars í sér langhlaup með bakpoka í misjöfnu veðri.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.