Fréttablaðið - 19.09.2009, Blaðsíða 30

30 19. september 2009 LAUGARDAGUR
S
aga Skjás eins framan
af er eins og eitthvað
úr Hollywood-mynd.
Við höfum margoft
séð svona sögur. Tveir
ungir vinir, vel til hafð-
ir og myndarlegir, brjótast til
álna með útsjónarsemi og ákefð.
Þeim gengur allt í haginn og allt í
kringum þá er uppsveifla og stuð.
Svo kemur babb í bátinn og stuðið
minnkar – hverfur jafnvel alveg.
Prestssonurinn Árni Þór Vigfús-
son var andlit Skjás eins á meðan
Kristján Ra (Ragnar) Kristjáns-
son hélt sig að mestu á bak við
tjöldin. Þeir höfðu kynnst í Versló
og komu að markaðssetningum á
leiksýningum eins og Stone Free
og Evita. Tvíeykið hitti á algjöra
gullæð þegar það setti upp Hellis-
búann með Bjarna Hauki í Gamla
bíói 1998. Þessi uppsetning er enn
mest sótta sviðsverk Íslandssög-
unnar.
„Það var ágóðinn af Hellisbú-
anum sem gerði mér og Kristjáni
kleift að kaupa Skjá einn,“ sagði
Árni í viðtali við DV árið 2000. Þá
hafði Skjár einn verið til sem hálf-
gert skjávarp um nokkra hríð. „Við
sáum sóknarfæri fyrir sjónvarps-
stöð sem keyrði aðallega á íslensku
efni. Peningar eru hreyfiafl og
þeir eiga að vera notaðir til þess
að skapa eitthvað nýtt, hvort sem
það er sjónvarpsstöð, kvikmynd-
ir eða eitthvað af allt öðrum toga,
og því kom aldrei til greina að láta
hagnaðinn af Hellisbúanum liggja
óhreyfðan í bankakerfinu.”
Ógeðslega skemmtilegir tímar
Sjónvarpsstöðin kom sér fyrir í
húsnæði við Skipholt, þar sem hún
er enn, og Skjár einn fór í loftið 20.
október 1999. Daginn eftir sagði
Árni Þór í viðtali við Moggann að
innlenda dagskrárgerðin yxi þeim
ekki í augum enda hafi tækninni
fleygt svo mikið fram. Þetta reynd-
ist rétt. Stöðin var óhrædd við að
gefa óreyndu fólki lausan tauminn
og fyrstu árin var boðið upp á alls
konar innlenda þætti, misgáfulega
eins og gefur að skilja. Sumt lifði
árum saman eins og Innlit-útlit,
eða lifir enn góðu lífi eins og Silf-
ur Egils.
Það var samheldni í starfs-
fólki Skjás eins. Þetta var
ungt og frískt fólk
á uppleið og
Prikið, sem
Árni og
Kristj-
án höfðu
einnig
keypt fyrir
gróðann af
Hellisbúanum,
varð fljótlega
aðal samkomustað-
ur Skjás eins-fólks-
ins. Allflestir starfs-
menn stöðvarinnar voru
með reikning á Prikinu svo það var
djúsað stíft. Ekki skemmdi fyrir að
barreikningana þurfti bara „stund-
um“ að borga. „Þetta voru ógeðs-
lega skemmtilegur tímar, ég man
það, þó ég muni ekki mikið meira,“
segir fyrrverandi starfsmaður.
Endalaus hamingja
Skjárinn var ókeypis
og það kunnu áhorf-
endur að meta.
Áhorfsmæl-
i nga r á
stöðina
sýndu ágætar niðurstöður, sér-
staklega eftir að dreifingarkerf-
ið stækkaði. Oddur Þórisson stíl-
isti og Ari Magg ljósmyndari
pössuðu upp á að allt „lúkkaði“
almennilega. Í dagblöðum og
tímaritum birtust auglýsingar
af starfsfólkinu í miklu stuði eða
næstum því í sleik – slík var ham-
ingjan. Flennistórar auglýsingar í
svipuðum dúr dúkkuðu upp á fjöl-
förnum stöðum í borginni og vöktu
athygli, enda hafði dagskrárgerð-
arfólki sjaldan verið hampað jafn
gríðarlega fyrr. Nýir inn-
lendir þættir bættust
sífellt á dagskrána
og gleðin á Prik-
inu hélt áfram
eins og enginn
væri morgun-
dagurinn.
Á r n i o g
Kristján, sem
voru ekki nema
23 ára þegar
stöðin fór í loft-
ið, lifðu hátt svo
eftir var tekið.
Þeir keyptu
sér hvor sína
þakíbúðina í
háhýsi við
Skúlagötu
og fundu
sér kær-
ustur í
starfs-
liði
Skjás
eins.
Kristján og Dóra Takefusa voru
par og Árni og Marikó Margrét
Ragnarsdóttir byrjuðu saman.
Árni og Marikó eru hjón í dag og
búa í Svíþjóð, en þar er Kristján
einnig skráður til heimilis.
Alvara lífsins
Smám saman rjátlaðist stuðið af
mönnum. Auglýsing í Mogganum
í september 2001 gaf sterklega
til kynna að lífið væri ekki ein-
tómur dans á rósum: „Við vitum
að það er aumingjalegt að biðja
áhorfendur um peninga!“ – stóð
með risastöfum yfir opnu og gefið
var upp reikningsnúmer. Lagt var
til að 4.290 kr. yrðu lagðar inn á
reikninginn, það sama og mánað-
aráskrift að Stöð 2 kostaði. Tekið
var fram að þetta yrði í eina skipt-
ið sem stöðin myndi betla peninga
af almenningi. Undirtektir voru
ágætar, en mörgum fannst þetta
dálítið skondið.
Eftir kjaftasögufár um mitt ár
2003 féll loks stóra bomban þegar
upp komst að Sveinbjörn Kristj-
ánsson, bróðir Kristjáns, hafði
sem aðalféhirðir Símans, sem þá
var ríkisfyrirtæki, „lánað“ Skjás-
strákunum alls 261 milljón króna.
Þetta þóttu miklir peningar þá þó
þetta þyki varla upp í nös á ketti
í darraðardansinum í dag.
Megnið af peningunum
hafði runnið til félags sem
hét því kaldhæðnislega
nafni Alvara lífsins, en
sumt hafði verið þvegið í gegnum
Prikið. Fyrir dómi kom fram að
„lánastarfsemin“ hafði fyrst verið
rædd í hálfkæringi í ársbyrjun
1999. Eftir á að hyggja var þetta
„heimskuleg greiðasemi“ að mati
Sveinbjarnar og hann greindi frá
því fyrir dómi að þessi tími hefði
hjá sér einkennst af langvarandi
svefnleysi og streitu. Fyrir fjár-
dráttinn var Sveinbjörn dæmd-
ur í fjögurra og hálfs árs fangelsi
og áfrýjaði ekki dómnum. Hæsti-
réttur mildaði hins vegar refsingu
Kristjáns og Árna eftir að þeir
áfrýjuðu dómi héraðsdóms. Kristj-
án var dæmdur í 18 mánaða fang-
elsi fyrir hylmingu, móttöku og
ráðstöfun fjármuna og Árni fékk
15 mánuði fyrir sama brot.
Dóra sér um veisluhöld
Líklega vegna „fyrirframgreiðsl-
unnar“ þótti eðlilegast að Sím-
inn tæki Skjá einn yfir. Kristinn
Þ. Geirsson tók við sem karlinn
í brúnni og nú snerist kúrsinn
algjörlega við. Kristinn fékk fljót-
lega viðurnefnið „baunateljarinn“
meðal starfsfólksins. Leikarinn
Magnús Ragnarsson tók síðar við
stöðunni. Skorið var hressilega
niður og stefnt á að búa til „alvöru
sjónvarpsstöð“. Innlend dagskrár-
gerð dróst verulega saman og
erlend dagskrá, langmest banda-
rísk, varð allsráðandi. Skjár einn
var undirlagður af enska boltan-
um í tvö leiktímabil, frá 2004 til
Gleði og sorgir á Skjá einum
Skjár einn heldur upp á tíu ára afmælið sitt í október. Saga stöðvarinnar er viðburðarík og með hæðum og lægðum eins og í
klassískri kvikmynd. Dr. Gunni rifjar skrautlega sögu Skjás eins upp, þættina, stjórnendurnar og sjónvarpsstjörnurnar.
UNGIR MENN Á UPPLEIÐ Árni Þór og Kristján Ra á góðri stundu skömmu eftir aldamótin. FRÉTTABLAÐIÐ/TEITUR
ALLTAF PARTÍ! Eins árs afmælið kallaði á veisluhöld. Nýstirnið Egill Helgason var á
miðanum.
SILVÍA NÓTT Vinur og svo óvinur þjóðar-
innar á einu kvöldi.