Stúdentablaðið - 01.12.1947, Qupperneq 29

STÚDENTABLAÐ
23
Vaka, félag lýðræðissinnaðra stúdenta,
Friðrik Sigurbjörnsson, stud juris:
Að vinna Islandi allt!
Þær munu vera orðnar nokkuð margar ræð-
urnar og ritgerðirnar, þar sem aðallega er
rætt um hina glæstu fortíð þjóðar vorrar,
sögu hennar og menningu. Hinar munu þó
færri vera, þar sem rætt er í alvöru um það,
hvað gera skuli til að vinna íslandi allt í nú-
tíð og framtíð. —
Því verður ekki í móti mælt, að íslendingar
eiga glæsta fortíð menningar og sögu, og
það er vafalaust rétt, að íslendingar hafa
lagt eigi alllítinn skerf til heimsmenningar-
innar. —
Hitt er líka jafnvíst, að eigi dugir ein-
göngu að einblína á fortíðina og telja hana
allra meina bót. — Nauðsynlegra er hitt
að snúa sér af einlægni að vandamálum líð-
andi stundar og fá sigrazt á þeim örðugleik-
um, sem framundan eru nú. Ég, sem þessar
línur rita, hef óbifandi trú á Islandi og Is-
lendingum. Ég hef trú á þeim til að duga, til
að standast erfiða tíma einmitt vegna þess,
að í aldaraðir hefur Islendingseðlið aldrei
þorrið með þjóðinni. Þeir hafa staðizt eld
og ísa, hallæri og hörmungar.
Það er þetta Islendingseðli, sem á að hjálpa
oss í þeirri taaráttu fyrir efnalegri afkomu
vorri, sem fyrirsjáanleg er. —
Ég er ekki svartsýnn, en mér dylst þó ekki,
að framundan eru tímar erfiðleika, sem kref j-
ast þess, að allri orku þjóðarinnar sé einbeitt
að einu og sama marki: að vinna íslandi allt.
Islendingar teljast engin stórþjóð. Vér er-
um bæði fátækir og smáir, og hvort tveggja
háir oss í baráttunni fyrir efnalegri velgengni.
Þeim mun frekar ber oss að standa sam-
einaðir. Oss ber að leggja til hliðar öll þau
sjónarmið, sem sundrung gætu valdið.
Bræðravíg, þótt eigi séu blóðug, eru til tjóns
í hinu litla þjóðfélagi voru. —
Það er kunnara en frá þurfi að segja, að
innbyrðis skiptast Islendingar í allmarga
flokka eftir skoðunum sínum á landsmálum.
Slík skipting er að öllu leyti í samræmi við
viðurkenndar reglur lýðræðisskipulagsins.
Það er hins vegar rangt, að slíkur skoðana-
munur þurfi að valda jafnmiklum deilum sem
raun er á, og allra sízt, þegar þjóðarnauð-
syn býður oss að sýna einingu bæði í orðum
og athöfnum. —
Þeir flokkar, sem grundvalla stefnuskrár
sínar á stéttaskiptingu, gætu hæglega látið af
sífelldum deilum og jafnvel óheppilegum að-
gerðum, þegar eins horfir og nú í þjóðfélag-
inu.
Það er fjarri því að vera réttmætt að
hvetja til ófriðar stétta í milli, þegar engu
má muna, að illa fari í efnahagsmálum þjóð-
arinnar. — Hvað ber oss íslendingum þá
að gera til að vinna Islandi allt og afstýra
þeim þjóðarvoða, sem bezt lýsir sér í almennri
verðbólgu innanlands og glötun þeirra við-
skiptamarkaða erlendis, sem oss Islendingum
eru nauðsynlegir ?
Á undanförnum mánuðum hafa ríkisstjórn
og Alþingi gripið til allróttækra ráðstafana
til að reyna að hindra, að verr fari en komið
er. — Ég hygg, að velflestir Islendingar séu
ríkisstjórninni sammála um þessar aðgerðir,