Stúdentablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 41

FRÁ DEILDAFÉLÖGUM
BOLLl GÚSTAVSSON:
Efst á baugi í Guðfræðideilcl
I. Morgunbænir
„Bænin má aldrei bresla þig,
búin er freisting ýmislig,
þá líf og sál er lúð og þjáð,
lykill er hún að Drottins náð.“
Stúdentar hafa ef til vill veitt því athygli, að á
hurðinni gegnt V. kennslustofu Háskólans er lítið
krossmark. Leggi menn leið sína inn um dyrnar,
munu þeir komast að raun um, að þar er kapella
tkólans til húsa. Klukkan 10 árdegis hvern virkan dag
ganga þeir guðfræðinemar, sem kennslustundir
sækja, inn í þennan helgidóm til morgunbæna. Sung-
inn er sálmur, lesinn kafli úr heilagri ritningu og
beðin bæn. Athöfnin er mjög einföld í sniðum og
tekur skannna stund, svo að nógur tími er afgangs
til að reykja einn vindling eða eina pípu, áður en
næsta kennslustund hefst.
Sennilega hyggja margir, að hér sé um „privi-
legium“ að ræða guðfræðistúdentum og prófessorum
þeirra til handa. Þó ætti laganemum að vera það full-
Ijóst, að svo muni ekki vera, því að Kirkjuréttur Ein-
ars Arnórssonar hefst á setningunni: „Orðið kirtcja
táknar fyrst og fremst það hús, sem ætlað er til opin-
berrar guðsþjónustu.“ Morgunbænirnar eru opinber
athöfn, setn öllum er heimilt að taka þátt í. — Það
var okkur guðfræðinemum til óblandinnar ánægju,
er hinn nýkjörni reklor Háskólans, Ármann Snævarr,
hóf fyrstu viku rektorsferils síns með því að vera við-
staddur bænastund í kapellunni.
Ég tel ástæðu til að benda stúdenlum á þetta tæki-
færi til íhugunar og bænar, því að skoðun mín er sú,
að orsök fjarveru þeirra sé ekki sinnuleysi, heldur
kunnugleikaskortur. Séra Hallgrímur í Saurbæ gerði
sér og gerir okkur Ijóst gildi bænarinnar, er hann
kvað:
Andvana lík til einskis neytt
er, að sjón, heyrn og máli sneytt;
'svo er án bænar sálin snauð,
sjónlaus, köld, dauf og rétt steindauð.
II. Söfnuður án hirðis
„Unless souls are saved, nothing is saved; There
can be no world peace unless there is soul peace.“
— F. J. Sheen.
Það er mjög úr tízku, að prestar séu nefndir sálu-
sorgarar hér á landi. Menn leggja fremur leið sína til
sálfræðings eða læknis, ef farg, sem veldur krörn og
kvölurn, hvílir á sálinni. Þó er okkur lítt kunnug sú
hlið á starfi íslenzkra presta og hefi ég sannspurt, að
meira sé til þeirra leitað með ýmis vandamál en
menn grunar. Skriftir þurftu ekki að leggjast niður,
þrátt fyrir siðaskipti, enda eru þær víða uppteknar
að nýju af mótmælendum í nágrannalöndum okkar
og er það æskileg þróun.
Mjög margir aðkomumenn eru í hópi stúdenta,
sem heyra til safnaða víðsvegar um landið og utan
þess. Hér skapast því nýlenda og er höfuðkjarni
hennar búsettur á stúdentagörðunum. Þessi nýlenda
er um leið söfnuður án prests. Áður hefur verið rætt
um emhætli slúdentaprests á þessum vettvangi, en ég
sé ástæðu lil að rifja það mál upp á nýjan leik.
Starf þessa prests yrði margþætt og þarft. Væri
æskilegt, að hann sæti á öðrum garðinum og gegndi
þar um leið embætti garðprófasts. Þangað gætu
stúdentar leitað til hans með andleg og veraldleg
vandamál. Þá myndi presturinn annast reglulegan
tíðasöng í kapellu Háskólans og framkvæma önnur
prestverk, er stúdentar þyrftu á að halda. Þættu þessi
verkefni ekki ærin að vöxtum,gætihanneinnigstund-
STUDKNTABLAÐ
41