Fálkinn - 07.06.1933, Qupperneq 15

F A L K I N N
13
Siglimgafloti
Norðmaoma*
áður höfðu þekst. Með Bérgéns-
Saga sambandsins milli ís-
lands og Noregs íiær cins og
kunnugt er al'tur i forneskju og
þrátt fyrir allar breylingar bafa
sterk bönd bnýtt þessar þjóðir
saman i meðvitundinni u;n djúp
og víðtæk sameiginleg áhuga-
inál. Lega íslands er þannig, að
tilvera þjóðarinnar er að mik-
ilsverðandi leyti komin undir á-
reiðanlegu, óbrigðulu og hag-
kvæmu siglingasambandi til út-
landa allan ársins liring'. í þessu
lilliti hafa norskir skipaeigend-
ur og sjómenn ætíð verið reiðu-
húnir til viðskifta við ísland
fremur en nokkur önnur erlend
þjóð. Vegna sjerstakrar þekk-
ingar og reynslu Norðmanna á
siglingum um norðlæg höf höf-
•m vjer getað fullnægt þörfum
islenskra kaupmanna á þann
hátt, sem ef til vill hefir orðið
til þess að styðja að hinum
miklu og aðdáanlegu framför-
um i atvinnulífi og þjóðlífi ís-
lendinga yfirleitt á síðari árum.
Norsk skip hafa jafnan flutt
yfirhorðið af saltfiskinum frá
Innum fjölmörgu, og sumparl
erfiðu og afskektu höfnum, á
erlendu markaðsstaðina. Norð-
menn hafa ekki látið auka-
tryggingargjöldin, sem trygging-
arfjelögin krefjast stundum i
Íslandsferðum, hræða sig, og
eigi heldur örðugleikana sem
eru á þvi, að fá gerl við skip á
íslandi. Islendingar munu sjálf-
ir verða hinir fyrstu til þess að
viðurkenna, að siglingar á h'afn-
ir þeirra, sem að miklu leyti
fara fram á þeim tímá ársins,
sem veður eru verst og nóltin
lengst, gera sjerstakar kröfur
bæði til sjómanna og til skip-
anna sjálfra og styrkleika þeirra.
Norskir útgerðarmenn liafa líka
s\o um munar komið sjer upp
skipaslól, sem sjerstaklega Iiæf-
ir íslandsferðum, og er þetta
ein hinna mörgu sjergreina i
siglingum, sem sjerstaklega á
síðari árum hefir auðkent þró-
un noskra siglinga. Betta þrótt-
mikla viðskiftasamband liefir
vitanlega líka orðið norskum
hagsmunum til gagns, og norsk-
ir útgerðarmenn munu líka í
framtíðinni kosta kapps um að
geta fullnægt flutningaþörf
hinnar norrænu frændþjóðar, á
þann hátt að hagsmunum Is-
lands sje gagn að.
Jafnframt hinnm mikla fjölda
norskra skipa, sem allan ársins
liring sigla til íslenskra hafna
og færir og sækir einkynja vöru-
birgðir, sem landið þarfnast til
atvinnurekstursins eða flytur út
til annara landa, hefir einnig ár-
um saman verið haldið uppi
reglulegum áætlunarferðum
milli Noregs og Islands, ferðum
sem eru bygðar á venjulegum
kaupmannavöruflutningum og
farþegaflutningi. Þessar ferðir
rekja sögu sína lil áranna fyrir
stríðið, en fengu sjerslaklega
þýðingu er útgerðarfjelagið sem
lilut átli að máli, Det Bergenske
Dampskibsselskap, kom upp
hraðferðum milli Bergen og
Reykjavíkur og Vestmannaevja,
ferðum sem aðeins tóku fjóra
daga hvora leið. A þann hátt
fjckk ísland hraðari og rcglu-
bundnari ferðir lil úllanda en
hrautinni var svo hægt að kom-
asl áfram lil Osló og þaðan suð-
ur í álfuna, og farar- og komu-
dagar skipanna voru ákveðnir
þeir sömu. A þennan liátt var
komið á laggirnar fljótu sam-
handi og svo öruggu, að varla
skeikaði. Áður notuðu skipin
oftast talsvert lengri tíma til
útlanda og ferðirnar voru hvorki
eins reglubundnar og þjetlar
eins og ferðirnar til Bergen.
Jafnframt þeim póst- og farþega
samgöngum, sem stofnaðar voru
nieð þessu, var komið á um-
hleðslusambandi fyrir vörur frá
íslandi og til íslands, með skip-
um á Evröpuhafnir og í aðrar
álfur. Þegar með eru taldar á-
ætlunarferðir þær, sem Berg-
enske heldur uppi nörður fvrir
land til Reykjavíkur, verða á-
ætlunarferðir fjelagsins alls 33
á ári.
Þessar fljótu og þjettu ferðir
hafa líka stórum aukið viðskifti
hinna tveggja landa, á þann
Iiátt að Norðmenn liafa keypt
mikið af íslenskum framleiðslu-
vörum og ísland liefir hinsvegar
kevpt þær vörur frá Noregi,
sein sjerstaklega eru hentugur
íslenskum markaði. Þessar sam-
göngur Bergenske halda áfram
með reglubundnum hætti, eins
unarstjettin islenska hefir sýnt
að hún kann að meta þýðingu
þeirra, þvi að hún notar sjer
jiær mikið.
Loks skal farið nokkrum orð-
um um aðstöðu norskra sigl-
inga alment, eins og þeim er
hagað nú.
Heimsstyrjöldin síðasta kom
harðara niður á norskum sigl-
ingum en siglingum nokkurrar
annarar þjóðar, því að hclm-
ingurinn af þeim flota, sem var
undir norsku flaggi í bvrj un
stríðsins lortímdist vegna ólrið-
arins, og Norðmenn sem voru
livað siglingar snerti hinir 4. í
röðinni komust niður á 8. sætið
í liópi siglingaþjóðanna. Á síð-
ustu árum hefir flotinn vcrið
endurbygður svo kappsamlcga,
að nú eiga Norðmenn tiltölulega
flest nýtískuskip allra þjóða.
Meðalaldur skipanna er lægri en
hjá nokkurri annari þjóð og
jafnframt hcfir hinn eldri skipa-
stóll verið endurbættur svo mjög
að norsk skip yfirleitt geta gef-
ið betri tryggingu en skip ann-
ara landa, fyrir fljótum og á-
reiðanlegum flutningum og
trvggilegri meðferð vörunnar.
Norski verslunarflotinn er
eins og stendur nálægt 2.000
skip, sem bera um 1.100.000
smálestir brúttó og stendur að
líkindum aðeins að baki flota
Englendinga og Bandaríkja-
tnanna. Þessu liáa stigi munu
Norðmenn vissulega reyna að
halda á komandi árum, lil gagn-
semdar þeim, sem hafa j>örf
góðra og ódýrra flutninga á sjó.
H/s „Vardefjell“ frá Porsgrunn, 1566 br. smálestir, bijggt 1931, sjer-
staklega til fiskflntninga.
,,liongshavn“ og „Kongshaug“ við affermingu á ísl. saltfiski í Barcelona.
og þær voru hyrjaðar og versl-