Fálkinn - 20.12.1940, Side 34

28
F Á L K I N N
Jolaleikir.
Fingragildra.
Þið fáið ykkur stífan skrifpappír,
svo sem 15x30 c»n. langan. 1 hann
klippið þið svo tvœr langar rifur.
Síðan er blaðið vafið upp, þannig,
að úr verður sivalningur, og er byrj-
að að vefja upp frá þeim endanum,
sem rifurnar eru. Sívalningurinn á
að vera þannig, að 12—13 milli-
metra breitt gat sje í gegn. Siðan
er hinn endinn límdur fastur og
límið látið þorna.
Ef þið eigið nú einlivern fingra-
fiman kunningja, sem kemur i heim-
sókn á jólunum, þá ættuð þið endi-
lega að sýna honum töfrabragð. —
Biðjið hann að stinga báðum vísi-
fingrum inn í götin á sívalningnum.
Honum mun reynast erfitt að losa
fingurna nema þið hjálpið honum,
og mundi lionum ekki þykja það
trúlegt.
Töfraaskjan.
Fáið ykkur sívala blikköskju og
dragið tvöfalt gúmmí-band gegnum
tvö göt, sem gerð eru i botninn á
henni. Takið svo járnstykki, t. d.
þunga ró, og bindið í snúruna inni
í öskjunni. Dragið síðan teygjuna út
um göt á öskjunni og bindið endana
saman og herðið dálítið á. Sje nú
öskjunni velt á gólfinu, snýst upp á
teygjuna vegna róarinnar, sem inn-
an í er. Þegar hún staðnæmist, snýr
teygjan ofan af sjer aftur og fer þá
alt af stað á nýjan leik, og mun
litla fólkið skemta sjer prýðilega við
það.
Þumalfingurinn tekinn af!
Beygðu báða þumalfingurna og
legðu þá saman eins og sýnt er á
mynd I—II. Svo skaltu fela „sam-
skeytin“ með vísifingri hægri hand-
ar. III. Snúðu síðan höndunum að
áhorfendum, færðu hægri hendina
út eftir visifingri vinstri handar, og
svo sömu leið til baka. Þetta lítur
út eins og fremsti liður vinstri þum-
alfingurs sje tekinn af og settur á
að nýju.
Dansandi brúða.
í þennan leik má nota venjulega
brúðu, eða þá að þið rissið teikn-
inguna upp á þykkan pappa eða
krossvið. Aftan á brúðuna er límd
eða saumuð gúmmílykkja, sem hægl
er að stinga vísifingri og löngutöng
hægri handar í. Þessir tveir fingur
eru fætur brúðunnar. Best er að búa
til skó á „fæturna“ úr pappír og
lita þá.
Enda þótt svona brúður sjeu ætl-
aðar til skemtunar fyrir smábörn,
liafa fullorðnir líka gaman af þvi
að sjá þær leika listir sínar. Það er
furðu eðlilegur dans.
Hver kemur flestum spilum í
hattinn?
Svo skuluð þið stofna til sam-
keppni um, hver getur kastað flest-
um spilum niður í hatt, sem er lát-
inn standa i li. u. b. tveggja metra
fjarlægð.
Ef þú tekur utan um spilið eins
og sýnt er á mynd a og kastar því
siðan eins og sýnt er á b, aðeins
með afli fingranna, þá muntu á-
reiðanlega bera sigur úr býtum og
hljóta lof fyrir hæfni.
„Jón sterki“.
Sá, sem leikur þetta bragð, verð-
ur að vera í langerma skyrtu og
treyju. Hann bindur tvo hringa eða
handföng sitt í hvorn enda á sterku
snæri eða reipi. Hann dregur svo
endana gegnum ermarnar á treyju
sinni og heldur í hringana. Snærið
sjest ekki fyrir treyjunni. Siðan
fer liann inn í stofuna ’til áliorf-
enda og býður tveimur sterkum
mönnum að togast á við sig. Þeir
rembasl svo hver sem betur getur,
en fá ekki rönd við reist og undrast
afl andstæðingsins.
Klippið ykkur langa pappírsræmu,
hún á að vera 15 cm. breið.
1) Vefjið hana upp, en ekki of fast.
2) Klippið nokkrar rifur, svo sem
niður í miðjan sívalninginn.
3) Vætið vísifingur og stingið hon-
um niður í miðjan sívalning,
dragið instu lögin varlega út, en
gætið þess að halda vel um neðri
liluta sívalningsins.
4) Og bráðlega mun allra fallegasta
jólatrje koma i ljós.