Fálkinn - 17.12.1954, Blaðsíða 31

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1954 *>í)á*>i)&*>&)á*>í)&*>&)&*>M*>i)&*23
fcngið á œvinni. Ég veit að þú vilt
byrja á nýjan leik vegna móður þinn-
ar, vegna þess að þú ert af hennar
lioldi og blóði.“
„Það vil ég, ef ég aðeins fœ tæki-
færi til að byrja nýtt líf.“
Shipley þagði um stund en svo sagði
hann:
„Þú skalt fá tækifærið. í kvöld fer
stórt skip í fjögra ára ferðalag. Þetta
er vöruskip, sem kemur aðeins á fjar-
lægar hafnir allan þennan tíma, og
ég liefi útvegað þér léttadrengsstarf
um borð. Þetta fjögra ára uppeldi get-
ur gert þig að manni. Þegar þú kemur
heim skaltu eiga dálitla bankainni-
stæðu vísa, svo að þú getir byrjað
verslun frá stofni. En ég krefst dreng-
skaparloforðs af þér um að þú greiðir
aftur peningana, sem þú hefir svikið
fyrirtækið mitt um, þannig að kröfu-
liafarnir sem niissa fé sitt núna, fái
það greitt aftur.“
Þeir horfðust í augu um stund og
svo sagði Ted:
„Ég lofa þér því, pabbi.“
Shipley varp öndinni.
„Flýttu þér þá upp og taktu saman
það nauðsynlegasta sem þú þarft að
liafa með þér.“
„Pabbi, þú hefir ekki sagt mér
hvernig þú ætlar að ráða fram úr
þessu." Ted horfði spyrjandi á föður
sinn.
„Láttu mig um það. Það er mitt
leyndarmál, drengur minn. Þegar þú
lcemur lieim verður enginn blettur á
þínu nafni. Enginn skal nokkurn tima
fá að vita sannleikann — ég skal sjá
um það.“
„En, pabbi .......“
„Ég geri það sem ég tel skyldu mina,
ég geri það vegna hennar móður þinn-
ar,“ sagði Shipley og röddin var ein-
beitt.
„Þú mátt ekki taka á þig sökina og
fara í fangelsi, pabbi. Ég get ekki
horft upp á það.“
„Þ;Jð er ekki annars kostur.“
„Ekki annars kostur?“
„Nei, þú ferð um borð í kvöld. Ég
veit að ég er ekki vel heilsuhraustur
og verð varla langlífur. Það' skiptir
engu máli bvar ég dey, en þú átt lang-
an starfsdag framundan. Þú átt að
endurgreiða livern eyri, og mundu að
þú ert að starfa vegna hennar móður
þinnar.“
Ted stóð upp og gekk að föður sín-
um og faðmaði hann.
„Ég elska þig og er stoltur yfir að
eiga þig fyrir föður.“
Þcgar Ted var farinn fór Shipley
út að glugganum og veifaði vasaklútn-
um til manns niðri á götunni. Úti-
hurðinni var skellt aftur og þegar
Ted kom út í garðinn komu þrír menn
á móti honum og fóru með liann inn
í bifreið, sem stóð á götunni fyrir neð-
an. Og svo var ekið burt.
Kaj Shipley bafði meðgengið. Nú
beið hann dóms, og það eina sem bann
bað um var, að hann yrði kveðinn
upp sem fljótast. Sonur hans fannst
livergi, og fólk sagði að liann befði
farið í felur vegna þess að hann blygð-
aðist sín fyrir föður sinn. Meðan mál-
ið var á döfinni var ekki um annað
talað i bænum. Öllum hafði verið vel
til Shipleys og borið virðingu fyrir
honum, og þetta kom mjög flatt upp
upp á fólk. Allir áttu erfitt með að
skilja að Shipley væri svikalirappur.
Dómurinn var þriggja ára fangelsi.
iShipley fór í fangelsið i þeirri trú
að hann mundi deyja þar. En erfiðis-
vinnan undir beru lofti og hið ein-
falda mataræði hafði holl ábrif á
liann, hann svaf betur á nóttinni en
nokkurn tíiha áður og hresstist með
hverjum deginum.
Hann hafði verið forustumaður i
viðskiptalifinu og eins varð hann það
þarna í fangelsinu. Allir leituðu til
hans er þcir þurftu á hollum ráðum
að halda, allir dáðust að lionum og
hann hafði lag á að koma samfélögum
sínum í gott skap.
Mestu gleðistundir hans voru þegar
liann fékk bréf frá Ted. Bréfin voru
lesin áður en liann fékk þau, en það
kom ekki að sök. Sbipley varð þess
vísari að sonur hans var að mannast
og það gladdi hann rnikið.
Dag eftir dag og nótt eftir nótt fann
hann til nærveru konunnar sem hann
elskaði. Hún var í klefanum hjá hon-
um og liorfði á hann þegar hann var
að vinna. Fingur hennar snertu aldrei
hár hans, en hún var þarna.
Og svona leið hvert árið eftir annað,
stritmikil ár, en heilsa Shipleys fór
batnandi og varð betri en nokkru sinni
fyrr. Oft var Shipley lijá fangaverð-
inum. Þeir skildu hvor annan og mátu
hvorn annan mikils.
Loks rann sá dagur upp að Shipley
skyldi látinn laus. Samkvæmt reglum
fangelsisins fór hann ekki til vinnu
eftir morgunverðinn, en fór til fanga-
varðarins, sem sat einn i garðinum
sinum.
„Setjist þér, Shipley,“ sagði liann
vingjarnlega. „Eins og þér vitið er
refsivistin yðar á enda í dag.“
Fangavörðurinn sagði eitthvað
meira,'og Shipley hlustaði brosandi
á hann, þó að hann liefði hugmynd
um að eitthvað var að, livað sem það
nú gat verið.
Fangavörðurinn sagði:
„Nú verð ég að gera það erfiðasta,
sem ég liefi nokkurn tíma orðið að
gera. Mér hefir verið ánægja að hafa
yður liérna ...... við liöfum orðið
vinir. Þér hafið sýnt að þér eruð sann-
ur maður. Þér hafið gert þetta fang-
elsi að betri samastað en áður fyrir
fólkið sem er hér. Það er einkenni-
legt ..... en samt er það svo, að
undir eins fyrsta daginn sem þér vor-
uð hérna fékk ég grun á yður.“
„Þér — fenguð grun á — mér?“
Shipley leit forviða á hann.
Fangavörðurinn stóð upp færði sig
bak við stólinn sem Shipley sat á og
studdi höndunum á axlir honum.
Fanginn hrökk við — liann var lirædd-
ur og gat ekki leynt því. Hann hríð-
skalf.
„Hvað grunuðuð þér mig um?“
spurði Shipley.
„Ég grunaði yður um að vera sak-
laus — og nú veit ég allt um betta.“
Shipley þrýsti höndunum að stól-
bríkunum, hann laut höfði og horfði
niður fyrir sig.
„Ég verð aðeins að segja, að þér
eruð mesta göfugmennið, sem ég liefi
nokkurn tíma þekkt,“ liélt fangavörð-
urinn áfram. „Annað eða meira get
ég ekki sagt, ég á engin orð til að túlka
skoðanir minar á yður.“
Nú varð löng þögn. Fangavörður-
inn vissi hvað hann þurfti að segja,
en ekki hvernig hann átti að koma
orðuni að því. Loksins kom það:
„Fyrir viku kom bréf til yðar og
ég las það eins og ég er vanur. Ég
hafði enga ástæðu til að afhenda yður
ekki bréfið, aðra en þá að þér áttuð
að fara úr fangelsinu eftir viku. Þess
vegna geymdi ég það.
„Þér eigið við ......“
„Lesið þér sjálfur." Með þessum
orðum rétti fangavörðurinn Shipley
tvö bréf. Shipley las það efra, sem
var frá skipsljóranum á skipinu sem
Ted var á.
„Kæri Shipley: — Það er engin
ástæða til að hafa langan formála að
þessu. Við sjómennirnir erum ekki
gefnir fyrir málalengingar, og ég vil
helst segja ]iað strax, þetta sem ég
þarf að segja þér. Ted dó í fyrrinótt
eftir að hafa orðið fyrir slysi í ofsa-
veðri. Hann sagði mér áður en hann
skildi við hvað þú hefðir gert fyrir
hann — hve margir feður mundu gera
annað eins fyrir syni sína? Ef skoðun
min er nokkurs virði þá mun jafnvel
guð almáttugur líta upp til þín. Ég legg
síðasta bréf Teds hér innan í.
Þinn gamli vinur,
Mullens skipstjóri.“
Shipley gat ekki komið sér að því
að lesa bréf Teds strax. Honum brá
í brún er bann sá bve rithöndin var
skjálfandi — hann þekkli hana varla.
Loks harkaði hann af sér og las:
„Elsku faðir minn: — Ég veit að
mér er ekki lífs von. Ef ég hefði feng-
ið að lifa myndi ég hafa haldið lof-
orðið sem ég gaf þér. Ég vona að
mamma skilji og fyrirgefi. Guð blessi
þig, elsku faðir minn.
Það varð löng þögn þangað til þeir
sögðu orð. Loks stóð Shipley upp —
fangavörðurinn varð hissa, hann hafði
ekki búist við að gamli maðurinn gæti
tekið þessu svona karlmannlega.
„Lofið mér að lijálpa yður, ef það
er á mínu valdi, Shipley. Hvað ætlið
þér að taka fyrir þegar þér eruð orð-
inn frjás maður?“
Shipley studdi hendinni á borðið,
leit á svart þakið á fangelsinu og svo
upp í bláan himininn. — „Gera?“
Shipley benti á bréf sonar sins og
sagði: „Ég ætla að gera það sem syni
mínum vannst ekki aldur til að gera.
Með guðs hjálp,“ bætti liann við.
Klukkutima siðar sá fangavörðurinn
einmana maiin labba liægt á burt —
út í frelsið. *
ALVEG HISSA.
Leoparðinn er fljótastur allra dýra
á landi, þegar um stuttar vegalengdir
er að ræða. Svo sefja að minnsta kosti
vísindamenn, sem mælt hafa hraða
kengúru, strúta, gasellu og fleiri dýra.
Leoparðinn getur komist upp í 72 km.
klukkustundarhraða á fyrstu 2 sek-
úndunum sem hann lireyfir sig, og
á 100 metra spretti kemst liann upp
i 113 kílómetra hraða. Það má þykja
skritið að skepnur skuli komast lirað-
ar í vatni en á þurru landi, því að enn
liefir ekki tekist að smiða skip, sem
komast eins hratt og samgöngutækin
á landi. En sverðfiskurinn kemst upp
í 130—160 km. stundarhraða. — Tún-
fiskurinn kemst 1% km. á mínútu og
gengur næstur sverðfiskum. Bláhval-
urinn getur náð 37 km. stutta stund,
en fer ekki nema 10 km. á lengri
vegalengdum. Makríllinn kemst 48
km. á klukkustund, og flugfiskurinn
fer með 24—32 km. hraða þegar hann
keniur upp úr sjónum en eykur þann
liraða upp í 90 krn. í hoppinu, sem þó
er ekki lengra en 45 metrar. — Vatna-
fiskar eru fremur seinfærir. Laxinn
er fræknastur og kemst upp i 29 km.
hraða en urriðinn 16 km.
EKKI JÓLAGÆS. — Þessi gæs sem
telpan er að strjúka, þarf ekki að ótt-
ast að lenda i bakaraofninum á jól-
unum. Það er nefnilega mjiig „ætt-
göfug“ gæs, og er á alifuglasýningu
íLondon.
JÓLASVEINN í NORÐURSJÓNUM.
Áhöfnin á vitaskipinu „North Good-
win“ í Norðursjónum verður líka að
finna að jólin eru til. Jólasveinninn
hefir komið um borð í þyrilflugu með
jólabögglana, en verður þó að lenda
á öðru skipi en þaðan eru bögglarnir
sendir um borð.
JÓLAVIÐBÚNAÐUR. — Jólaannirnar
eru margs konar. Litla stúlkan kepp-
ist við að sauma kjól á brúðuna sína
og kjóllinn er saumaður eftir rnáli,
svo að hún verður að máta hann
hvað eftir annað.