Fálkinn - 17.12.1954, Blaðsíða 17

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1954 *>£Á*>t&*>fí&*>i)&*>fÁ*>f&*>[£X 9
þvíer hvítnr
fljótar og auðveldar!
Rinso í allan þvott
hann skrifað áhrifamikla lýsingu,
sem var algerlega tónlistarlegs
eðlis, og stíllinn varð lofsöngur til
þess, sem höfundurinn ann mest:
til hafsins og tónlistarinnar.
Ingrid drottning lætur sér sér-
staklega annt um kvenskátana.
Eitt sumarið höfðu stelpurnar
tjaldbúðir rétt hjá Graasten, en
þar dvöldust konungshjónin þá.
Og eitt kvöldið komu tignir gestir
í heimsókn. Það gekk illa að láta
varðeldana loga, en konungurinn
hjálpaði stelpunum og svo varð
mikið bál. Stelpurnar sungu eins
og þær gátu, til að þakka fyrir
hjálpina og heimsóknina — en
talsvert falskt. Þá varð drottningu
að orði: ,,Hvað ætli maðurinn
minn segi um þetta?“
Það gerðist líka á Graasten að
hljómsveit, sem ekki var beinlín-
is • af venjulega taginu, upplifði
sjaldgæfan viðburð. 1 september
1945 varð lögregluhljómsveitin í
Odense sú fyrsta í heimi sem gat
hrósað sér af því að hafa verið
stjórnað af krónprinsi. Hljóm-
sveitin hafði haldið hljómleika í
bænum, og lögreglan í Graasten
spurðist fyrir um hvort sveitin
mætti halda hljómleika fyrir
krónprinshjónin. Þau sögðu það
velkomið, og þegar hljómsveitar-
mennirnir höfðu safnast saman
spurði stjórnandinn hvort krón-
prinsinn væri fáanlegur til að
stjórna einu laginu. Friðrik krón-
prins spurði hvaða lög væru á
skemmtiskránni. Stjórnandinn
taldi upp ýmislegt og krónprins-
inn spurði: „Hafið þið ekkert eftir
Lumbye, elsta telpan mín hefir
svo gaman af lögunum hans.“ Svo
var „Britta-polki“ Lumbyes tek-
inn fram, og krónprinsinn fór úr
jakkanum og stjórnaði, Margrethe
dóttur sinni til mikillar ánægju.
Hún er hrifin af Lumbye ennþá.
Það er sagt að þegar yngsta prins-
essan hafði verið skírð í Hallar-
kirkjunni, hafi konungurinn spurt
Margrethe hvernig henni hefði
líkað söngurinn. „Hann var falleg-
ur,“ svaraði Margrethe, „en ég
hefði nú heldur viljað heyra eitt-
hvað lag eftir Lumbye.“
H. C. Lumbye var lengi hljóm-
sveitarstjóri í Tivoli, og þar er
stytta hans í garðinum. Þetta tón-
skáld hefir bókstaflega verið
endurvakið á síðustu árum, og
það er Friðrik konungi að þakka.
Georg Höeberg, vinur konungs-
ins, var dóttursonur Lumbyes, og
það kann að vera að hann hafi
vakið athygli konungs á hinu
gamla tónskáldi. Margir vand-
fýsnir tónlistarmenn gera lítið úr
Lumbye. Höfundur hins vinsæla
„Champagne-Galop“ var ekki
talinn til stóru spámannanna og
það var farið að fenna yfir nafn
hans. En nú er öldin önnur. Frið-
rik konungur hefir oft sagt, að
Einn sumardag voru 850 hljóm-
sveitameðlimir frá deildum „Fri-
villigt Drenge Forbund“ saman-
komnir á landsfundi. Friðrik
krónprins var verndari mótsins og
viðstaddur, og drengirnir gleyma
því ekki alla sína ævi er hann
steig upp á pallinn í miðjum klíð-
um og stjórnaði allri sveitinni. Og
i ræðu sinni sagði hann við dreng-
ina: „Þakka ykkur fyrir að þið
vilduð hafa mig fyrir verndara!
Ef eitthvað á að komast í verk,
drengir, er um að gera að skapið
sé gott — allt gengur vel þegar
sungið er og spilað.“
Eftir að drengirnir 850 höfðu
leikið lag undir stjórnandanum
kom krónprinsinn upp á pallinn
og stjórnaði „Chr. IX. Honnör-
march“ eftir Lumbye. Hljóm-
sveitin hafði ekki leikið hann áð-
ur, en krónprinsinn sagði að þeir
skyldu skoða þetta sem æfingu.
Ef ekki færi vel yrðu þeir að byrja
aftur. „Og spilið þið nú ekki of
hægt,“ sagði hann áður en hann
lyfti taktstokknum. Þegar þeir
höfðu leikið lagið nokkrum sinn-
enginn sé jafn ósvikinn fulltrúi
og túlkandi ekta Kaupmannahafn-
argáska og Lumbye var. Og nú
heyrast lög hans oft í útvarpinu,
í óskalögum, í Tivoli og í veislum
konungshjónanna í Kristjáns-
borgar-höll.
Þegar Friðrik var krónprins
var hann verndari „Filharmonisk
orkester“ í Fjóns-stifti. Af þeim
ástæðum var hann viðstaddur
hljómleika í Odense. Áður en
hljómleikarnir hófust töluðu þeir
stjórnandinn, Georg Höeberg, og
form. hljómsveitarinnar, Lund
Petersen saman um ýmislegt við-
víkjandi hljómleikunum, t. d.
hvort Lund Petersen ætti að
leggja taktstokkinn á púltið áður
en stjórnandinn kæmi inn. Höe-
berg taldi það réttast en krón-
prinsinn andæfði: „Nei, gerðu
það ekki, Georg,“ sagði hann. „Þú
skalt stinga honum upp í ermina
og láta hann renna fram úr, svo
að lítið beri á, um leið og þú heils-
ar — eins og ég geri núna!“ Og
svo sýndi hann hvernig fara
skyldi að, og það var samþykkt.
um — hraðinn varð alltaf of lítill,
sagði hann: „Einu sinni enn, strák-
ar, og nú er það ekki æfing!“
Svona atvik gera konunginn
vinsælan. Og vinsæll er hann, ekki
síst hjá þeim sem tónunum unna
— hvort heldur er hjá vandfýsn-
um kammermúsíkfélögum eða al-
þýðlegum hljómsveitum, þar sem
Lumbye er í hásæti. *
JÓLAPÓSTURINN SENDIR. — Það
er ekki alltaf hægðarleikur að koma
jólakortunum í póstkassann þcgar
maður er lítill. Eina bótin er að strák-
arnir eru nærri til að hjálpa.