Fálkinn - 06.12.1961, Síða 36

móðir nemenda minna, neitaði alltaf að
fylgja þessari kröfu hans. Hún vann hjá
alþjóðlegri landbúnaðarstofnun og innst
inni sætti Stalin sig aldrei við þetta sjálf-
stæði hennar, enda varð þetta orsökin til
ósamkomulags þeirra. Skömmu eftir að
ég fór, gifti Stalin sig — í fjórða sinn
— flugmanni, sem var fræg fyrir pól-
arleiðangra sína. Ég skildi þessa gift-
ingu hans alltaf sem uppgjöf — eins
konar atvinnuleyfi fyrir allar konur í
Sovétríkjunum.
Þrátt fyrir aldur sinn átti Svetlana
sér stór takmörk og framtíðardrauma.
Hún ætlaði sér að verða efnaverkfræð-
ingur. Gegnum Rósu hafði hún fengið
því framgengt, að búið var til fyrir
hana smækkuð mynd af efnarannsókn-
arstofu, þar sem hún gat gert ýmsar
dularfullar tilraunir. Dag nokkurn
heyrðust brak og brestir. Efnarannsókn-
arstofan sprakk í loft upp og litla stúlk-
an birtist kolsvört í framan. Upp frá
þeim degi heyrðist aldrei talað um efna-
fræði í Villa Gorinka.
Öðru sinni bað hún — sem formaður
ungkvennafélags í Mojaiskum um opin-
bera áheyrn hjá föður sínum í Kreml.
Umsókn hennar varð að fara eftir venju-
legum opinberum leiðum og hún fékk
viðtalið sjö mánuðum síðar. Ég
skildi við hana fyrir utan dyrnar og
hún gekk stolt inn á skrifstofuna. Ég
sá Stalin rétt bregða fyrir gegnum dyrn-
ar, — hann sat við langt skrifborð mitt
á milli tveggja hvítra steinkrukka sem
voru sín við hvorn enda borðsins. Gólf-
teppið á skrifstofunni var grátt og hús-
gögnin voru af finnskri gerð, ljós og
mjög skemmtileg. Ég gat einnig séð, að
á veggnum hengu tvær myndir af Len-
in, koparstunga yfir skrifborðinu og
ljósmynd til hægri. Með sérstöku leyfi
hafði Svetlana fengið tíu mínútna samtal
í staðinn fyrir hið venjulega, sem stóðu
aðeins í fimm mínútur. Hún las upp
skýrslu, sem Stalin hlustaði á með mik-
illi eftirtekt, meðan hann sat hreyfing-
arlaus og horfði stöðugt á hana. Því
næst spurði hann hana um ýmis atriði
og fullvissaði hana um, að allt skyldi
gert, sem hún óskaði eftir. Einn af vakt-
mönnunum, sem ég talaði við sagði mér,
að þetta væri nítjánda viðtal Stalins
þann daginn. Heima í Villa Gorinka
talaði Svetlana aldrei um þetta opin-
bera samtal sitt. Vassili, sem einu sinni
hafði minnst á svipað efni við matborð-
ið, fékk stranga ofanígjöf hjá föður sín-
um, og þremur árum seinna álasaði
hann honum aftur fyrir það.
Svetlana hafði sannarlega erft hið
góða minni föður síns. Þannig minnti
hún mig dag nokkurn á mánaðardaginn,
sem ég kom til villunar. Sjálf var ég
fyrir löngu búin að gleyma dagsetn-
ingunni. Frá föður sínum hafði hún einn-
ig erft sinn andlega viðnámsþrótt.
Ég varð þess aldrei vör, að Stalin færi
að sofa fyrr en klukkan tvö á næturnar.
Hann fór á fætur um klukkan tíu til
hálfellefu á morgana og var mjög lengi
að raka sig. Hann bað mig dag nokkurn
að þýða Le Temps fyrir sig, meðan hann
rakaði sig, og við þetta tækifæri tók ég
eftir því, að annar handleggur hans var
styttri en hinn og að á borði stóð tæki
til þess að mæla taugaspennu. Læknir
Stalins Afanassy Abrikosov, var um
langan tíma einn bezti vinur minn í vill-
unni. Hann hafði dvalizt öll námsár sín
í París og honum þótti gaman að fara
með mér í huganum yfir alla helztu
veitingastaðina í Latínuhverfinu. Oft
sagði hann mér, að Stalin neitaði að
fara eftir forskriftum hans.
— Hann þjáist af angina pectoris, og
hann verður ekki mikið meira en sex-
tugur, ef hann heldur áfram að reykja
og drekka.
Áður en Abrikosov varð fremsti
hjartasérfræðingur í Rússlandi, var
SPIRALUX
BAÐVOGIR
Fást í verzlunum í Reykjavík og víða um land.
BEZTA TÆKIFÆRISGJÖFIN
BEZTA JÖLAGJÖFIN
GJÖF FYRIR ALLA FJÖLSKYLDUNA
Innflytjendur
K. ÞORSTEIIMSSOIM & CO.
Reykjavík, sími 19340.
Lausn á verðlaunakrossgátu nr. 44
Áfi.! 8T&1Ú
mmá
ó R ufo G
rÁiIo’Ja
TkíIcV u
J-.AAA*"
V
Binþil?,
W HTd|t I
VÍB'Ö R U R
A . M_I [iy i ■V l A I u
F V K' D j’ N |ó
A R|Kpi]b1 D.|U
R P u IF ÍÍN T R
M n ó n A' R
aIrifIaInK

~A ii|&i Ri 3 ; '0|T|t» ÍA~IO
U N
K ú
V ÐiA.b
,c aJ
IaTl. ím
S T V
Tj_
h v
m

TSdlMi
DiH^
þJaJk
■rm-tnaq
NlDÍblTiTl
m
n f r

. E | ’I
I*
N Æ RÁ R Mf®gIÍH" i A.u'UÁ ír’Íu
-7 .711 £ ■. n 1
W AilK u”ui a IsJaJ aJíæ
ÉUV tfCTTiT AjjRjK
Mfc G A i’ b1A EjA P i R. f
A R. F Ja I,
bjMT'Ó
ulé’ '
kiu
Iá’i t*1 ri’j u', ó’l k'l 01 tJ h| a
U R K
_R ím /,
MA N
Fjölmargar lausnir bárust við verð-
launakrossgátu númer 44. Verðlaunin
hlýtur Bjarni ísleifsson, Guðrúnar-
götu 9. — Rétt lausn birtist hér að ofan.
hann orðinn frægur fyrir að setja á
stofn blóðbanka, þar sem hann „lagði
inn“ blóð úr látnu fólki. Jafnskjótt og
einhver dó á götu úti í Moskvu, var
líkið strax flutt til Abrikosovs, sem
þegar tæmdi æðar þess og notaði blóðið
í ýmsum tilgangi.
Vassili kallaði hann aldrei annað en
blóðsuguna og Stalin var mjög skemmt,
þegar hann heyrði það.
Sunnudag nokkurn var Abrikosov
boðið í skógarferð til staðar, sem var
30 km. frá villunni. Á undan höfðu
verið sendir vaktmenn til þess að kanna
leiðina og þegar þeir komu að engi höfðu
þeir rutt meginið að leiðinni. Um síðir
komu vagnarnir og þátttakendurnir í
skógarferðinni komu sér fyrir á enginu.
Skyndilega fölnaði doktor Abrikosov
upp og bað um vatnsglas. Síðan féll hann
í öngvit og var meðvitundarlaus. Til
allrar hamingju var aðeins um lítilvæga
slæmsku að ræða, sem leið brátt hjá,
en þetta hafði djúpstæð áhrif á Stalin.
Daginn eftir lýsti hann því yfir í á-
heyrn Abrokosovs, að hann mundi
minnka reykingar sínar um helming og
hætta sínum kiefs — hinum óhóflegu
stórveizlum í Kreml, en þangað bauð
hann eingöngu gömlum vinum sínum.
Hann hélt enn bindindi sitt tveimur
mánuðum síðar, þegar ég fór frá Villa
Gorinka. Ég var kölluð heim til Frakk-
lands, þar sem móðir mín lá mjög veik.
Vassili og Svetlana fylgdu mér til
Moskvu. Við landamærin fékk ég skeyti
frá Rósu, og heima í París hafði móð-
ir mín þegar tekið við óskum frá henni
um góðan bata.
36
FALKINN