Fálkinn - 27.06.1962, Blaðsíða 10

HARALDUR BÖÐVARSSON
aði til að kanna nýja stigu og var m.
a. sumarlangt á skozkum togara. Hann
var þá fjórtán ára. Böðvar Þorvalds-
son hafði mikla verzlun við bændur í
nærsveitum. Á hverju hausti keypti
hann um 2 þús. fjár, sem rekið var til
Akraness og slátrað en kjötið síðan
saltað niður í tunnur og selt til Noregs.
Hann hafði nokkra menn í þjónustu
sinni, sem fóru um sveitir til fjárkaupa
og var einn þeirra Árni bóndi á Odds-
stöðum. í mörg haust var Haraldur með
honum á þessum ferðalögum.
í mörg horn var að líta við verzlun-
ina, en hugur Haraldar stóð til umsvifa
og mannaforráða. Nokkru eftir ferm-
ingu keypti hann opinn bát, sex manna
far ásamt Grími Tómassyni á Gríms-
stöðum á Akranesi og hóf útgerð og
var Grímur formaðurinn. Mjór er mik-
ils vísir, segir máltækið og nú voru
vélbátar komnir til sögunnar.
Haraldur gekk nú í félag við ná-
granna sinn og kunningja, Bjarna Guð-
bjarnarson um kaup á litlum vélbáti.
Hann var keyptur ytra og Emil Nilsen,
sem síðar varð forstjóri Eimskipafélags-
ins, en þá var skipstjóri á E.s. Sterling,
flutti hann heim. Báturinn var 6—8
Jestir, hlaut nafnið Höfrungur og var
alla tíð hin mesta happafleyta. Hann
var á vetrarvertíð gerður út frá Vogum.
Höfnin á Akranesi var á þessum ár-
um Lambhúsasund, en verzlun Böðv-
ars og athafnasvæði var við sundið
innanvert. Einn næsti nágranni Böðv-
ars var Einar Ingjaldsson á Bakka.
Þeir þremenningarnir, Haraldur, Einar
á Bakka og Böðvar Þorvaldsson, réðust
nú í það stórvirki að láta byggja tvo
tíu lesta vélbáta og átti Haraldur ann-
an en þeir Einar og Böðvar hinn. Smíð-
in fór fram á Bakkatúninu og tókst hið
bezta. Hlaut bátur Haraldar nafnið
Víkingur og bátur þeirra Einars og
Böðvars nafnið Valur. Haraldur fór ut-
an til þess að afla viðar í bátana, en
ekki er ljóst hvort það var viður í þá,
sem hér kemur við sögu:
Þeir Haraldur vo.ru í Reykjavík á vél-
bátnum Höfrungi, sem fyrr er nefndur,
og lestuðu timbur. Einnig lestuðu þeir
sex manna far, sem Höfrungur átti að
hafa í togi upp á Akranes.
Lagt var af stað úr Reykjavík síð-
degis og voru nokkrir menn á Höfrungi
en Haraldur einn á sex manna farinu
og sat undir stýri. Útsynningur var á en
ekki hvasst þegar lagt var af stað. Er
ekki að orðlengja það, að er sá í op-
inn Hvalfjörð var komið afspyrnu rok
og sjólag eftir því. Þeir á Höfrungi, sem
voru eldri en Haraldur, vildu þá taka
hann um borð og sleppa sex manna
farinu, því veðrið var slíkt að þeim var
ekki farið að lítast á blikuna. Harald-
ur kallaði til þeirra, að í sex manna
farinu væri aleiga sín og við hana skildi
hann ekki. Varð svo að vera og komust
báðir bátarnir um síðir heilu og höldnu
til Akraness.
Áður en hafnargarðurinn var byggð-
ur lágu öll stærri skip fyrir festum á
Krossvík meðan afgreiðsla fór fram, en
allt flutt milli lands og skips á rónum
skipum og lent við bryggju í Steinsvör.
Eitt sinn var flutningaskipið Reykja-
víkin stödd á Akranesi og stjórnaði Har-
aldur afgreiðslu. Veður var slæmt og
brim. Meðan verið var að afferma ára-
bátinn við skipshlið, héldu tveir menn
honum frá skipinu með árum. í einni
veltunni tókst svo illa til, að önnur árin
lenti fyrir neðan borðstokk og gekk út
í gegn um byrðinginn. Féll inn kolblár
sjór. Nokkrir sem í bátnum voru, flýttu
sér upp í Reykjavíkina, en Haraldur
greip poka, tróð í gatið og stóð á meðan
róið var lífróður í land.
Á vetrarvertíð hafði Haraldur báta
sína á Suðurnesjum, margar vertíðir í
Vogum, en árið 1913 hóf hann útgerð frá
Sandgerði. Hann byggði þar útgerðar-
stöð árið 1914 og rak hana um márgra
ára skeið ásamt útgerðinni á Akranesi,
ýmist einn eða í félagi við aðra.
Síðla árs 1915 kvæntist Haraldur
unnustu sinni, Ingunni Sveinsdóttur
Guðmundssonar hreppstjóra í Mörk á
Akranesi. Þau settust að í Reykjavík
og bjuggu í húsinu Suðurgötu 4, sem
Haraldur keypti af erfingjum Halldórs
heitins Jónssonar bankagjaldkera.
Hann hafði um þessar mundir mik-
il umsvif í Sandgerði. Sagan segir, að
á þessum árum hafi það orðið æ fast-
ari ásetningur hans að flytjast heim til
Akraness og svo fór að hann flutti
upp eftir.
Ekki hafði Haraldur lengi búið á
Akranesi er hann var orðinn með um-
svifamestu útgerðarmönnum þar og
hafði fleiri járn í eldinum.
Um þessar mundir fóru allir bátar
frá Akranesi til vertíðarróðra frá Suð-
urnesjum, því mið þau sem Akranes-
bátar hafa veitt á undanfarin þrjátíu
ár voru þá lítt kunn.
Til þess að reyna hvort fiskur fynd-
ist á miðum Akraness, var einn báta
Haraldar heima á vertíðinni og þraut-
reyndur formaður, Eyleifur ísaksson,
skipstjóri. Er ekki að orðlengja það,
að Eyleifur kom með hlaðafla úr svo til
hverjum róðri og fann þennan vetur
hin fengsælu fiskimið Akurnesinga.
Haraldur Böðvarsson hefur alla tíð
verið framsýnn maður. Þegar hann
fluttist til Akraness var Lambhúsa-
sundið ennþá aðalhöfnin en að sunnan-
verðu var aðeins litla bryggjan í Steins-
vör.
Eitt af hans fyrstu verkum var að
kaupa landið Efri-Sýrupart af föður
sínum og byggja þar útgerðarstöð.
Hann byggði plan og fiskhús og notað-
ist við bryggjuna í Steinsvör, sem hann
endurbætti og lagfærði. Þá byggði hann
10 FALKINN