Fálkinn - 27.06.1962, Blaðsíða 23

„Kæra dagbók! Ég veit ekki hvað ég
á að segja þér, en ég er hrædd um að
það verði heilmikið, af því að ég get
ekki trúað neinum öðrum fyrir neinu.
Sir Richcard segir, að ég eigi að skrifa
niður allt nýtt sem ég læri, en ef ég
gerði það, þá mundir þú ekki endast
mér lengi. Ég er sannfærð um það eftir
að hafa lifað fáeinar vikur sem Chate-
rine Bourne.
Þegar ég kom hingað, sagði Sir
Richard — hann heitir raunar Richard
Clayford — að hann mundi útvega mér
íbúð og þjónustustúlku, en eftir nánari
umhugsun komst ég að raun um, að
hann vildi ekki að ég umgengist annað
fólk, fyrr en hann hafði kennt mér
undirstöðuatriðin. Þar til þeirri kennslu
er lokið verð ég að dveljast hér í hús-
inu. Og ekki svo að skilja, að ég hafi
neitt á móti því. Mig grunaði ekki, að
fólk gæti búið svona glæsilega. En sir
Richard er án efa mjög ríkur maður
og þar sem hann hefur enga konu til
þess að eyða peningunum sínum í, þá
kaupir hann í staðinn fallega gripi í hús-
ið sitt. Það er furðulegt að hann skuli
aldrei hafa kvænzt.
Mörgum stúlkum hlýtur að hafa
fundizt hann aðlaðandi og stundum
getur hann verið mjög unglegur og
glæsilegur í útliti, eins og til dæmis
fyrsta morguninn, þegar hann kom inn
til mín klæddur í grænan morgunslopp.
Ég skal svo sannarlega segja honum
einhvern tíma seinna, að hann eigi alltaf
að klæðast grænum fötum. Sjálf fæ ég
ekki að nota þann lit, af því að hann
fer svo herfilega við rauða hárið mitt,
að því er sir Richard segir. Einu sinni
sagði hann: Ef þú vilt komast áfram í
lífinu þá skaltu gera eitthvað sem kem-
ur á óvart, klæðast óvenjulegum föt-
um og segja eitthvað frumlegt.
Ég gat ekki stilit mig um að spyrja:
— Hvers vegna á ég þá að læra allt
þetta .... að ganga, tala, borða og
hreyfa mig eins og hefðarmey? Þú ert
að reyna að ala mig upp til þess að gera
nákvæmlega eins og allar hefðarmeyj-
ar gera, er það ekki?
Þá hló hann og sagði að væri svo
hressileg og upplífgandi, en örskömmu
síðar fékk ég húðarskammir fyrir að
nota fiskigaffla í kjotið og fyrir að
brjóta munnþurrkuna saman aftur
eins og hún væri enn ónotuð. Hann
hreinlega reif hana af mér og slengdi
henni á borðið svo að við gætum séð
sósublettina, sem ég hafði sett í hana.
Ég mun víst aldrei geta lært hvernig
hefðarmey á að bera sig að. Og Harris
og kokkurinn og garðyrkjumaðurinn,
sem ég hef raunar ekki séð enn þá, hafa
áreiðanlega fengið ærið nóg að tala um,
síðan ég kom í húsið. Ég er að velta
því fyrir mér, hversu miklu þeir trúi
af sögunni hans um mig og hina óham-
ingjusömu ætt mina.
— Eftir einn og hálfan mánuð hefst
líf þitt fyrir alvöru. Þá verður þú að
vera við því búin að standast fyrstu eld-
raunina, — frumsýningu í leikhúsinu,
sagði hann kvöld eitt áður en við skild-
um. — Verkið er svo leiðinlegt, að fólk
mun horfa óvenjulega mikið hvort á
annað. Þess vegna verður þú að gera
þitt bezta og velgengni þín í lífinu
byggist að mestu leyti á fyrstu áhrif-
unum, sem þú hefur á fólkið. Það mun
skoða þig í krók og kring, gagnrýna
þig og vonandi dást að þér. Farðu nú
upp og legðu þig og gleymu ekki fyrir
Framh. á bls. 30.