Fálkinn - 27.06.1962, Qupperneq 22

NÝIR LESENDUR GETA BYRJAÐ HÉR:
Katrín Williams elst upp á bamaheimili í East End, en er bjargað frá hinu
dapurlega lífi þar af Lieven greifynju, sem býður henni atvinnu á sauma-
stofu sinni. Hér er Katrín í fjögur ár, þar til hún verður að fara og sinna sjúkri
móður sinni. Eftir Iát móðurinnar fær hún vinnu sem afgreiðslustúlka á krá.
Hér er hún uppgötvuð af ríkum en sérvitrum piparsveini, Sir Richard, sem
býður henni upp á öll gæði veraldar, ef hún vilji taka að sér að leika hlutverk
dóttur fjarskylds ættingja hans, en fjölskyldan fórst í Afríku.
KATRÍN sat uppi í rúminu og virti
fyrir sér þjóninn, sem gekk um her-
bergið. Hún óskaði þess heitt, að hann
hætti að róta í hinum fátæklegu eig-
um hennar. Hann tók plöggin hennar
upp á einkennilegan hátt, — tók þau
upp með fingurgómunum, rétt eins og
hann tæki sorp úr öskutunnu. En sir
Riehard. hafði skipað honum að safna
saman öllu hennar dóti og brenna því
eða gefa fátækum. Að minnsta kosti
sagði Harris henni það. Katrín starði
eins og dáleidd á, hvernig þessi gamli
og virðulegi þjónn safnaði öllu dótinu
hennar í haug á gólfið. Hún gat ekkert
sagt. Harris þagði einnig og andlit hans
var með öllu sviplaust. En þegar hann
hvarf út um dyrnar með dótið, langaði
hana til þess að hrópa hátt og mótmæla
kröftuglega. Andartak fannst henni eins
og það væri hún sjálf sem ætti að
brenna í eldavélinni.
Hún tók fast um þykka, brúna silkið
í morgunsloppnum, sem Harris kom
með. Sloppurinn var í eigu sir Rich-
hards. Hún hafði ekki annað að fara í,
þar til sendimenn kæmu frá tízkuhús-
inu. En hún varð gagntekin gleði og
hriifningu, þegar hún lagði morgun-
sloppinn yfir axlirnar. Nú var hún á
leið að hinu langþráða takmarki sínu.
Ekkert gat framar hindrað hana.. Sat
hún ekki hér í rúmi, sem hefði allt eins
getað verið eign prinsessu og var hún
ekki sveipuð í silkislopp sem var í eigu
aðalsmanns?
Undarlegt að gleðin skyldi slokkna
svo fljótt, því að í næstu andrá varð
hún skyndilega hrædd. Katrín ....
Chaterine Bourne .... stúlka, sem ekki
var á lífi lengur .... stolið nafn! Orðin
hringsóluðu í hug hennar og allt í einu
fól hún andlitið í höndum sér og
stundi. Ég get ekki gert þetta, hugs-
aði hún. Ég má þetta ekki. Ég get ekki.
Ég get ekki breytt sjálfri mér einungis
með því að skipta um föt og ekki getur
maður tekið upp nafn annarrar mann-
eskju og gert það að sínu eigin.
í morgun, þegar sir Richard hafði
talað við hana, hafði hún enn verið
svo heilluð af öllu því fagra sem var
umhverfis hana. Henni hafði virzt
þetta allt svo einfalt og sjálfsagt. En
hún var nú á báðum áttum. Hún heyrði
ekki einu sinni, þegar barið var að
dyrum, og kom ekki til sjálfrar sín
fyrr en sir Richard nefndi nafn hennar.
Hann sagði:
— Hlustaðu á mig, Chaterine. Nú eru
þær hér frá tízkuhúsinu með kjóla,
hatta og allt það sem þú þarfnast til
þess að verða virðuleg hefðarmey. En
ég verð að áminna þig um eitt: Reyndu
að hafa hemil á undrun þinni og aðdáun
og segðu ekki fleira en nauðsyn krefur.
Þú talar hræðilega málýzku, sem mun
skjóta hinum virðulegu dömum skelk
í bringu. Láttu þér nægja að hrista höf-
uðið, kinka kolli eða gefa frá þér eitt-
hvert hljóð, sem getur þýtt hvað sem
er. Það er betra að þeim finnist þú
vera heimskuleg hefðarmey, heldur en
að þær fari strax að gruna hvaðan þú
ert upprunnin. Og hvað valið á fötun-
um snertir, þá getur þú látið mig sjá
um það.
— Mér þykir það mjög leitt, sir
Richard, en ég get þetta ekki lengur!
Hann varð svo undrandi, að hann gat
ekki svarað strax. Rödd Katrínar
hafði verið róleg og ákveðin. Hún
meinti án efa hvert orð af því sem hún
sagði, enda þótt hún væri hlægileg þar
sem hún sat þarna í rúminu hálfgrafin
í morgunsloppinn hans. En hin sér-
kennilegu og hviku grænu augu henn-
ar voru ákveðin. Hún hélt áfram:
— Það getur ekki verið rétt að taka
upp nafn annarrar manneskju. Guð
mun hegna mér fyrir það. Ég er mjög
þakklát, sir Richard, fyrir allt það sem
þér hafið gert fyrir mig, en ég held að
það sé bezt að ég fari — núna. Vilduð
þér vera svo góður að biðja Harris um
að koma aftur hingað með dótið mitt.
— Vitleysa!
Hún gerði sér alls ekki ljósa grein
fyrir, að hún hafði nú afþakkað blákalt
tilboð sem hún hafði þegið fyrir ör-
skömmu síðan með þakklæti, sem hún
gat varla með orðum lýst.
Hegðun hennar hafði mikil áhrif á
sir Richard. Hann dáðist innst inni að
þessari uppreisn hennar. Það sem
hingað til hafði verið hálfgerður leikur
og spaug var nú allt í einu orðin ramm-
asta alvara. Þessi stúlka mátti alls ekki
ganga honum úr greipum. Hún var
meira virði en nokkuð annað sem hann
hafði komizt í kynni við.
— Þú átt sem sé við, að þú hafir lagt
trúnað á hina ævintýralegu frásögn
mína frá Kongó. En hún var aðeins ofur-
lítil hugdetta, en þú hefur gleypt
söguna ómelta. Nú hefur þú fengið
eftirþanka og samvizkan hefur allt í
einu sagt til sín, og það er út af fyrir
sig mjög virðingarvert og mannlegt.
Ég get róað þig með, að Chaterine
Bourne er nafn, sem á sér enga stoð í
veruleikanum. Ég reyndi söguna á þér,
og þú gleyptir við henni, og þetta er í
rauninni allt of góð saga til þess að við
skellum skollaeyrunum við henni.
Katrín starði tortryggin á hann, en
þar sem hann brosti svo alúðlega til
hennar, lét hún loks sannfærast. Hann
hafði sem sagt fundið þetta upp sjálf-
ur allt saman og hlaut að hafa
skemmt sér konunglega þegar hún
trúði hverju orði eins og nýju neti. Allt
í einu var þetta aftur orðið að heillandi
ævintýri, áhyggjulaus leikur, sem ekki
gat skaðað neinn, en veitti henni nýtt
og betra líf.
— Ég held að ég vilji fá bláan kjól
... ljósbláan kjól, sagði hún næstum
við sjálfa sig.
Sir Richard andvarpaði feginsamlega.
Það voru lítil líkindi til þess að Katrín
mundi nokkru sinni fá að vita hið sanna
í málinu. Fjölskylda Bourne var úr sög-
unni, enginn þekkti örlög hennar og eng-
inn hafði áhuga á að grafast fyrir um
þau. Hann sagði:
— Blátt! Ekki til að tala um! Það
er fráleitt og einmitt það sem allt kven-
fólk vill. Við verðum að velja eitthvað
betra handa þér. Ég gæti hugsað mér
einhvern kjól, sem er eins og kampavín
á litinn.
Kvöld eitt nokkrum vikum síðar
skrifaði Katrín með sinni barnalegu
rithönd í dagbók, sem Richard hafði
gefið henni. Bókin var forkunnar fögur
og bundin inn í gullband. Hún skrifaði
eftirfarandi:
NÝ SPENNANDI FRAMHALDSSAGA EFTIR BRITT HAMDI - FIMMTI HLUTI
FALKINN
22