Fálkinn - 27.06.1962, Síða 11

íbúðarhús í frönskum stíl neðarlega í
bænum. Það var árið 1924.
Árin milli 1930 og 1940 voru Akur-
nesingum erfið í efnahagslegu tilliti. I
stríðsbyrjun átti Haraldur sex vél-
báta stóra og vel búna að þeirra ára
mælikvarða, frystihús og hraðfrystihús,
eitt hið fyrsta á landinu, ásamt að öðru
leyti vel búinni útgerðarstöð.
Um það leyti hafði Sturlaugur son-
ur hans tekið við stjórn fyrirtækisins
að nokkru, og auk útgerðarinnar var
nú risin upp stór verzlun og fjöldi fólks
í vinnu allan ársins hring.
Meðan meginhluti vetraraflans var
seldur sem sólþurrkaður saltfiskui til
suðurlanda, var fiskþurrkun mikilvæg
atvinnugrein í sjávarplássum hér á
landi. Fiskþurrkunin var oft eina vinn-
an, sem landfólki féll í skaut yfir sum-
artímann.
Fiskþurrkunin krafðist mikils at-
hafnasvæðis og í því skyni keypti Hai-
aldur neðstu jörðina á Skipaskaga,
Breiða, og byggði fiskverkunarstöð.
Auk lagningar stakkstæða lét hann
gera sjóvarnargarð úr steinsteypu, hið
mesta mannvirki, til varnar landbroti.
Öll umsvif Haraldar til hagsbóta fyr-
ir land og lýð er ekki unnt að telja upp
í stuttri blaðagrein
Maðurinn er auk þess að vera séður
fjármálamaður og snjall stjórnandi,
landsfaðir í þess orðs bezta skilningi.
Hann hefur alla tíð og þó sérstak-
lega á hinum síðari árum látið sig vel-
ferð samferðamanna miklu skipta eins
og rausnarlegar gjafir hans til handa
heimabæ sínum bera glöggt vitni.
Haraldur hefur haldið í heiðri hinar
fornu dyggðir með áreiðanleik, og að
varast beri allt óhóf og bruðl. Ingunn
kona hans hefur alla tíð verið manni
sínum sérlega samhent, og trúlega ráð-
hollur förunautur á langri ferð.
Svo segja kunnugir, að Haraldur hafi
frá öndverðu verið trúaður maður og
síðan hann fyrst hóf útgerð, hafi hann
aldrei lagzt svo til hvíldar, að hann ekki
bæði fyrir skipshöfnum sínum og skip-
um. Hann hefur einnig átt því óvenju-
lega láni að fagna, að þrátt fyrir hin
tíðu skörð, sem höggvin eru í raðir ís-
lenzkrar sjómannastéttar, hafa skip
hans ætíð skilað skipshöfnum sínum að
landi
Eins og fyrr er að vikið er Haraldur
hið mesta karlmenni, ráðagóður og ein-
beittur og ofurhugi hinn mesti fyrr á
árum. Það hefur einnig verið sagt, að
hann væri erfiður andstæðingum sínum
og þungur fyrir er honum þætti gert
á hlut sinn, því maðurinn mun vera
skapríkur svo sem hann á ættir til.
Verkhyggni hans hefur verið við
brugðið og útsjónarsemi. Er hafizt var
handa um byggingu brimbrjótsins á
Akranesi, lagðist Haraldur gegn því að
hann yrði byggður svo innarlega og
taldj að athafnasvæði hafnarinnar yrði
of lítið með núverandi staðsetningu.
Löngu síðar var sá er þetta ritar skip-
verji á Goðafossi, sem þá lestaði fislc
á Akranesi. Lenging Hafnargarðsins
stóð fyrir dyrum og varð Goðafoss að
færa sig frá hafnargarðinum meðan
nýju keri var sökkt. Manna meðal á
Akranesi var ágreiningur um hvort
nýja kerið ætti að vera í beinni stefnu
garðsins eða hvort það ætti að mynda
beygju til austurs. Haraldur taldi slíkt
hið mesta óráð en fékk ekki ráðið. Hann
kom á eftir um borð í Goðafoss og var
þungt í skapi. Einnig í þetta skipti hefði
hann betur ráðið.
Enda þótt Haraldur sé alvörumaður
er hann spaugsamur og kann vel að
taka gamni. Hann segist sjálfur hafa
lítinn áhuga fyrir stjórnmálum, og öfg-
ar eru honum fjarri skapi. Brautryðj-
endastarf fyrirtækis hans í útgerðar-
málum er löngu viðurkennt
Þegar siglt er undir Skaga eru það
rauðu húsin hans Haraldar sem mesta
vekja athygli, og þekktur kommúnisti
tók það einu sinni fram sem dæmi um
hagsýni og ráðdeild útgerðarmannsins,
að það þyrfti ekki einu sinni að mála
húsin hans eftir byltinguna!!
En hvaða meiningu sem menn leggja
í rauða litinn á húsunum hans Harald-
ar, þá er það sterkur litur og fallegur
og erfitt væri að hugsa sér Akranes án
hans.
Það er líka nákvæmlega jafn erfitt
að hugsa sér Akranes án Haraldar og
Harald án Akraness.
Börn þeirra Ingunnar og Haraldar
búa á Akranesi, Sturlaugur, kvæntur
Rannveigu fæddri Thorp og Helga,
gift Hallgrími Björnssyni lækni.
Sv. S.
FALKINN
11