Fálkinn - 07.08.1963, Blaðsíða 29

til eru enn bréf um þessi efni. Þorlák-
ur biskup hóf þegar í stað að áminna
höfðingja landsins fyrir fjölkvæni og
írillulíf. Svo stóð á, að Jón Loftsson í
Odda hélt við systur hans og átti með
henni börn, þó að hann væri kvæntur.
Varð stapp á milli þeirra frændanna um
stund út af málum þessum. En líklegt
er, að biskup hafi unnið fullan sigur, því
að Ragnheiður biskupssystir giftist
norskum manni, sennilega fyrir tilstuðl-
an biskups. Synir Ragnheiðar og Jóns
Loftssonar voru Páll biskup í Skálholti
Qg Ormur breiðbælingur á Breiðabóls-
stað í Fljótshlíð.
Þorlákur biskup átti í deilum við
marga höfðingja út af hjúskaparmálum.
Vann hann að málunum af lægni og
festu og varð mikið ágengt. í hans bisk-
upstíð var fyrst gerð gagnskör að því
innan íslenzku kirkjunnar, að hún fengi
framkvæmdarvald í hjúskaparmálum,
en það varð síðar ein styrkasta stoð
hennar í fjárhagslegum efnum.
Þorlákur biskup var góður og sam-
vizkusamur stjórnandi. Hann vildi hefja
prestastétt landsins úr vanþekkingu og
kunnáttuleysi, og gera guðsþjónusturnar
fegurri og í fyllra samræmi við það sem
var erlendis. Hann kynntist ungur því
fremsta í þessari grein, meðan hann
dvaldist erlendis. Hann stefndi prestum
til Skálholts, sennilega á sumrura, til að
sýna þeim fyrirmyndar guðsþjónustur.
Lét hann þá vanda til alls eins og fram-
ast var kostur. Jafnframt hélt hann pré-
dikanir og skýrði málefni kirkjunnar
og þá auðvitað stefnu sína og ætlanir.
Sennilegt tel ég, að þessar guðsþjónust-
ur Þorláks biskups, séu undirstaðan að
sumarhátíðarhöldunum í Skálholti, sem
tíðkuðust í margar aldir.
Þorlákur biskup var ekki heilsu-
hraustur eftir að hann varð biskup. Og
ekki bætti það úr, að hann var strangur
við sjálfan sig í föstum og öðru mein-
læti, eins og siður var um sannkristna
menn á miðöldum. Hans naut skemmra
við, en vænta mátti. Þorlákur biskup
varð af öllum landslýð elskaður og dáð-
ur, eftir að hann féll frá. Hann varð
dýrðlingur og reyndist traustur til á-
heita jafnt á íslandi sem fleiri löndum.
Heimildir: Biskupasögur, Annálar,
ísl. fornbréfasafn, íslendingasaga Boga
Melsteds og Jóns Jóhannessonar ásamt
fleiru.
Eigiiikonur...
Framhald af bls. 17.
en ekki 1938 eins og áður var talið. Hún
sagði, að fyrri kona manns síns hefði
dáið á hungurárunum milli 1920 og
1930, og sjálf kynntist hún Nikita í
Úkraínu, en þar kenndi hún þjóðfélags-
fræði og hann las námuverkfræði.
— En ég kenndi honum ekki og hann
ekki mér.
— Ég hef aldrei verið feimin, þótt
fólk á Vesturlöndum skemmti sér yfir
klæðaburði mínum, sagði hún.
Framhald á næstu síðu.
FÁLKINN
V í K U B L A Ð
RÓSIR TIL SAKSÓKIMARAÍMS
Þjóð hefur lent á villigötum. Fyrir glæpi sem oftækisfullir
leiðtogar frömdu, hefur hún orðið að líða, bæði sem heild
og sem einstaklingar. Þeir, sem tóku þátt í glæpnum og lifðu
hann af, hafa ekki allir tekið út sinn dóm — en armur rétt-
vísinnar er langur.
Það er þetta efni, sem tekið er til meðferðar í mynd, sem
sýnd verður bráðlega í Kópavogsbíói og nefnist Rósir til sak-
sóknarans.
Myndin hefst í Hollandi á stríðsárunum. Ungur, þýzkur
hermaður hefur verið kærður fyrir að stela tveimur súkku-
laðidósum, og saksóknarinn krefst dauðadóms. Það á að fram-
fylgja dómnum strax, og aftökusveitin fer með þann dauða-
!, dæmda á aftökustaðinn. En þegar komið er á staðinn, gerir
j óvinaflugvél loftárás og hinn dauðadæmdi kemst undan. Árin
líða og stríðinu lýkur. Hin þýzka þjóð hefur komið sér vel
fyrir að nýju og lífið gengur inn vanagang. Stríðið er langt
að baki. En leiðir hinna tveggja — dómarans og þess dauða-
dæmda — liggja saman að nýju. Dómaranum hefur vegnað
vel og hann er orðinn ríkissaksóknari í einu fylkjanna. Hin-
um dauðadæmda hefur hins vegar ekki gengið jafnvel. Hann
Framh á næstu síðu.
FÁLKINN 2y
’it