Fálkinn - 16.03.1964, Blaðsíða 12

TÁNINGAÁSTIR
á fjölum Þjóðleikhússins
og hefur þá heldur betur hlaupið á snærið hjá kauða,
því hann hefur um nóttina sofið hjá ungri og fallegri
stúlku og trúlofazt henni. Nú var það svo sem ekkert
nýtt fyrir þá kumpána að komast yfir stúlkukind, en
það sem gerði þetta ævintýri frábrugðið hinu var það,
að stúlkan hét Vivian Elisabet Carlotte Smith, kölluð
Vivi Smith og enn öðru nafni Plastik-Vivi, því hún er
dóttir Plastik-Smith, margfalds milljónera, sem fram* |
leiðir plastvörur og hugsar um plast, lifir og hrærist <
í plasti og gerfiefnum. Og þess vegna er Tommy ekki
aldeilis á því að yfirgefa þessa unnustu sína.
Salan á plötum Billy Jacks hefur ekki gengið neitt
of vel upp á síðkastið. Tommy segir hann orðinn full «
gamlan fyrir táningana, en þau Jacks-hjónin eru þeirrar
skoðunar, að það séu textarnir hans Tommy, sem séu
ekki orðnir eins „góðir“. En nú er vandinn leystur með
Plastik-Vivi og milljónum hennar. Það á sem sagt að
gera eina herlega kvikmynd um ævi Billy Jacks og '
endurvekja með henni vinsældir hans.
Og þau hjúin taka þegar til við að ræða efni kvik-
myndahandritsins. Kvikmyndin á að hefjast á æsku
Billys og hann lýsir umhverfi bernsku sinnar, sem
hvergi var nærri heppilegt. Hann er fæddur i óþrifalegu
braggahverfi, þar var allt fullt af skít og niðurlægingu.
Móðir hans var drykkfelld og lagðist með hvaða karl-
manni sem var, og börnin hlýddu á. Svo eru stutt atriði
úr uppvexti hans — og gata sannleikans þar ekki þrædd
allt of nákvæmlega — öll miðuð við það að endurvekja
áhuga táninganna á uppáhaldinu. Allt er slétt og fellt
á yfirborðinu, en báðir félagarnir eru falskir. Tommy
vill öllu stjórna einn og þá um leið græða, en Billy
elur þann draum að stofna eigið kvikmyndafélag og
hann vill leggja allt undir, sem þau hjónakornin hafa
eignazt. En Maggi fær hann ofan af því — og á eftir að
iðrast þess. Þau ákveða að leggja snörur sínar fyrir
sjálfan Plastik-Smith, föður Viviar.
Tommy og Vivi koma í heimsókn í kvöldboð. Og með
þeim kemur Plastik-Smith. Þar ræða þeir mikið saman
Billy Jack og Plastkóngurinn. Og þar fljúga ýmsar
eitraðar og beizkar athugasemdir um það þjóðfélag sem
byggist á blekkingum og auglýsingaskrumi. Þeim kemur
prýðilega saman, þessum tveim „iðnjöfrum“ Annar er
stórveldi í efnaiðnaðinum. Hann þarfnast ódýrs og
ánægðs vinnukrafts og kaupenda, sem fallast á að kaupa
fjöldaframleiðslu hans gagnrýnislaust, fólks, sem alltaf
þarf að vera steypt í sama mótið: Hugsunarlauss lýðs,
sem unnt er að teyma á asnaeyrunum með auglýsinga-
skrumi.
Hinn er stórveldi í skemmtanaiðnaðinum, Iðnaði, sem
sér um að framleiða þann skyni skroppna massa-lýð,
sem hinn þarf að nota.
Og þeir finna það, iðnjöfrarnir, að þeir eiga margt
sameiginlegt. Það væri freistandi að birta nokkur orða-
skipti þeirra kumpánanna, en við viljum ekki hafa af
ykkur ánægjuna að heyra þau í fyrsta sinn í Þjóðleik-
húsinu.
Billy Jack lætur Plastik-Smith heyra nokkur sýnis-
horn af þeim lögum, sem forheimska lýðinn. Hann syng-
ur fyrir hann væmin ástarljóð, mömmusöngva, gróf
ástarljóð og þar fram eftir götunum. Og Plastik-Smith
sannfærist æ betur um það, að dóttir sín væri betur
komin í höndum Billy Jacks en textahöfundarins.
Svo kveður iðnjöfurinn, en þau hjúin svalla áfram
og nú fer að skína í endalokin. í ölvímunni gerir Billy
sína leifturárás og dóttir „kollega" hans stenzt hann
Framhald á bls. 39.
Þegar Tommy tilkynnir brúðkaupsdag sinn og Plastik-Vivi, steypir
Billy sér yfir brúðina tilvonandi og knúskyssir hana, svo hún
hnígur i golfið, en Maggi veifar hvítri dulu fyrir framan þau til
Jjess að hylja þau til málamynda. (Herdís, Rúrik og Bryndís
Schram).
Úr veizlunni hjá Jack-hjónunum: Maggi segir: Nú sæk’ ég sol’tínn
viskísopa til að skola hálsinn! (Rúrik, Róbert og Herdís).