Fálkinn - 16.03.1964, Qupperneq 25

. . sem stígur óðfluga upp og brciðir úr sér....
sem manni líkar betur eða verr, teygar þessa sjón í algerri
uppgjöf. Það er ekki um að ræða að beina augunum annað,
hvað þá huganum: Surtur gleypir mann með húð og hári
og sleppir ekki.
Það er skýjað en sólskinið þrengir sér um skýjaglufur og
tindrar í gosmekkinum.
Það verður hlé. Gosmökkurinn hverfur og eyjan hreinsar
sig alveg, kolsvört og með beinum línum, daladrögum og
atiíðanda.
Surtur sækir í sig veðrið, kannski er hann að draga andann.
Svo spýr hann kolsvörtum mekki, hann stígur til lofts með
jöfnum hraða, breiðir úr sér, byltist um og hnyklast allavega.
Innan skamms hylur hann sýn til Eyja, teygir sig hærra og
hærra í uggvænlegri tign; við sjáum heljarbjörg og grettis-
tök þeytast eins og steinvölur upp úr gígnum og skella í sjó-
inn eins og fallbyssuskothríð. Eldleiftur blika í gosmekkinum
og þórdunur fylgja eftir með þungum gný, öðru hverju berst
að eyrum dynkir og drunur er hin rámu regindjúp ræskja sig.
Og ósjálfrátt heldur maður sér i borðstokkinn og ef einhver
hugsun kæmist að, þá yrði hún á þessa leið:
Ósköp er maðurinn annars vesöl skepna hjá þvílíkum ham-
förum.
Það er dálitil hvika á heimleið og „Haraldur'* stingur stöfn-
um. Farþegarnir láta fara vel um sig í stýrishúsinu og reykja
vindla og pipur í makindum og einhver er að bjástra við
kaffikönnuna.
„Við vorum bara asskoti heppin með gos.“
„Ég er búinn að fara tuttugu ferðir og aldrei séð það svona
flott.“
„Já, þetta er alveg stórkostlegt.“
„Mér fannst nú Öskjugosið miklu malerískara,” sagði spek-
ingur með Rolleifleks og tróð í pípu.
Já, kannski myndin í Stjörnubíó sé eitthvað skárri en sú
i Tónabíó.
Mannskepnan er kannski þrátt fyrir allt ekki vesöl.
.. hnyklast og byltist og þeytir upp glóandi björgmn ... .
Kolsvartur gosmökkurinn hylur himininn.
FALKINN