Fálkinn - 16.03.1964, Blaðsíða 37

PANDA DG TÖFRAMAÐURINN MIKLI
Hótelstjórinn rakst á Panda, þar sem hann stóð á tali
við þvottakonurnar. „Hvað á þetta að þýða,“ spurði
hann önugur. „Hvers vegna eruð þið ekki að vinna?“
„Við erum farnar í verkfall," hrópaði ein þvottakonan.
„Verkfall?" „Hvers vegna í ósköpunum?" spurði for-
stjórinn. „í mótmælaskyni við þá menn, sem labba
upp og niður eftir veggjunum,“ sagði þvottakonan
bálreið. „Það er nógu erfitt að skrúbba öll gólfin,
en þegar við þurfum líka að þvo burt fótaför á veggj-
unum er mælirinn fullur.“ „Gestir, sem ganga eftir
veggjunum?" sagði forstjórinn. „Vitleysa! Nei, heyrið
þið nú., Hann leit á Panda. „Þú ert á bak við
þetta. Hvað á þetta að þýða hjá þér?“ „Þetta er ekkert
grín,“ sagði Panda. „Þér getið sjálfur séð fótaförin.“
„Ætli þú hafir ekki sjálfur sett þau þarna,“ urraði
forstjórinn. „Nei. ég gerði það ekki, þetta er raun-
verulega eftir tö-töframann Komið með mér. Ég
skal sýna yður!
Goggi sat í mestu makindum og taldi ránsfeng sinn,
þegar Panda ruddist inn í herbergið með hótelstjór-
ann og þvottakonurnar á hælum sér. En þau veittu
Gogga enga athygli, því augu þeirra allra beindust
að Plútanusi, sem sat neðan í loftinu. „Þarna sjáið
þið!“ æpti Panda. „Ómögulegt" stundi forstjórinn.
„Vitanlega er það ómögulegt, að maðurinn skuli ekki
þurrka af bífunum á sér, áður en hann fer að ganga
eftir hreinum veggjunum. Við skulum nokk kenna
honum það!“ „Ekki æsa ykkur upp,“ greip Goggi
fram í. „Hann er útlendingur og ekki vanur venjum
okkar. Ég skal benda honum á mistök sín og...“
„Það skulum við gera sjálfar!" hrópuðu þvottakon-
urnar í einum kór. Og um leið lögðu þær til atlögu
við Plútanus, þótt Goggi gerði hvað hann gat til þess
að halda aftur af þeim.
Plútanus reyndi eftir getu að forða sér undan sópum
þvottakvennanna en hótelstjórinn starði opinmynntur
á aðfr.rirnar. „Mig er að dreyma," tautaði hann. „Nei,
yður er alls ekki að dreyma,“ sagði Panda. „Stöðvið
Þær áður en þær meiða Plútanus." En það var alls ekki
unnt að stoppa þær og aumingja töframaðurinn var
alveg í öngum sínum. „Halló!“ kallaði hann, „hvers
lags hávaði er eiginlega í þessum Ytra-heims búum?“
„Þeir eru æstir,“ sagði Goggi. „Sendið þá á einhvern
rólegan stað.“ „Nei, gerið það ekki“ bað Panda. „Gerið
það ekki!“ En töframaðurinn hafði þegar farið að
ráðum leiðsögumanns síns og áður en nokkur hafði
áttað sig voru þvottakonurnar horfnar og allt sem
eftir var voru sópar og klútar. „Guð minn góður,“
æpti forstjórinn. ..Þetta er e- ekk—i cir-—draumur.
Þ—etta er ma- ma—martröð. Hleyptu mér út lu'ðan
strax!!“ og hann hljóp út úr herberginu ...
FÁLKINN