Fálkinn


Fálkinn - 11.10.1965, Blaðsíða 16

Fálkinn - 11.10.1965, Blaðsíða 16
Við dvöldum meat á strönd- inni og í sjónum. Við máttum eyða timanum eftir okkar geð- þótta, en annan hvern dag var farið í ferðir, m. a. til að horfa á nautaat í Barcelona, og var tilkynnt með fyrirvara hvort maður vildi taka þátt í þess- um ferðum eða ekki. Mann- f jöidinn var gífurlegur á strönd- inni, enda hótel við hótel meðfram allri strandlengjunni. Ferðamenn voru þarna í mikl- um meirihluta, alltaf voru ein- hverjir að koma og fara. Þarna voru margir Þjóðverjar og skáru þeir sig úr, því að þeir voru alltaf drukknir. Hreinlæti var mikið á hótel- inu og skipt um allt daglega, t. d. var alitaf skipt um bað- handklæði, þó að við snertum eiginlega aldrei á þeim, þar sem við vorum í sjónum upp á hvern dag. Okkur fannst undarlegt að sjá hreingerningakonurnar liggja á fjórum fótum við þvotta, skrúbba eins og við eigum að venjast sáum við ekki — og Spánverjar eru það iangt á eftir tímanum, að þeir unnu með hökum og skóflum við að grafa grunn að hóteli. Við sáum engin stórvirk tæki í notkun í bænum, þó að tals- vert væri verið að byggja. Hús- in voru hiaðin og okkur virtist byggingarstíllinn vera nýtízku- iegur. Okkur fannst dvölin eins og himnariki á jörðu og ekkert var ofsagt í bæklingum um þjón- ustu og viðurgjörning. Við get- um ekki annað en borið dönsku ferðaskrifstofunni mjög vei söguna, því að leiðsögumenn- irnir hugsuðu mjög vel um okkur allan tímann. Fei'ðin gekk eins og í sögu. Það vildu allir allt fyrir okkur gera. Við vorum þarna auð- vitað eins og hvei’jir aðrir af- glapar. Við kynntumst bezt sænskum og dönskum hjónum og vissu þau taisvert um fs- land — höfðu meira að segja lesið fsiendingasögur. Aftur á móti höfðu Spánverjar ekki minnstu hugmynd um hvar fs- land væri að finna í heimin- um. Það spurðist út á meðal ferða- féiaga okkar, að við hefðum hreppt þessa ferð í vinning og urðu margir til að óska okkur til hamingju með það. Margir héldu að við værum Finnar og gáfu sig þess vegna ekki á tai við okkur, fyrr en þeir vissu, að við vorum ís- lendingar. Okkur skiidist, að Finnar vildu hafa sem minnst samneyti við aðra, og í þessari 10 ferð voi-u fjórir eða fimm finnskir karlmenn sem ekki blönduðu geði við aðxa, enda töluðu þeir ekki annað en finnsku. Margt af þessu fólki var að koma á þessar slóðir í annað og þriðja sinn. Þrjár stúlkur í hópnum voru þarna í fyrra og sænsku hjónin, sem við kynntumst bezt voru þarna i þriðja sinn. Við getum ekki að því gert, að helzt vildum við byrja á þvi nú að safna í aðra utanlandsferð! Næstsíðasta daginn hittum við tvo fslendinga — hjón úr Keflavík. Við vorum á gangi þegar við heyrðum alit í einu' talað á ísienzku og þótti okkur það að vonum , skemmtilegt., Þessi hjón voru þarna á ferð með ensku ferðafélagi. Þa.u sögðu okkur, að þau væru fyrstu fslendingarnir sem hefðu gist hótelið sem þau voi'u á. Margt fieira var spjallað, og það hafa kannski einhverjir gaman af að vita, að á Hebron hótelinu í Danmörku, þar sem Jens og Kristjana bjuggu á heimleiðinni, starfa einar 12 íslenzkar stúlkur á aldrinum 17—20 ára. Þessum stúlkum fannst einkennilegt hvað dansk- ir jafnaldrar þeirra vissu lítið um ísland og áttu það til að þræta fyrir að ísland væri eitt af Norðurlöndunum. Margir eiga það saaieigin- legt að vera dálítið í nöp við Svia, en Jens og Kristjana báru sænskum ferðafélögum sínum sérstaklega vel söguna. Hér skulum við slá botn í frásöguna og við vonum að Kristjana og Jens búi lengi að þessari velheppnuðu ferð. • Þá söng Framh. af bls. 24. • KONÍAKSLÍTERINN Á 70 AURA — Áhættuþóknun, nei. Við höfðum ekkert stríðstillegg. Það þekktist ekki. Þetta var auðvitað ræfilsháttur af okkur að fara ekki fram á neitt, en þá voru engin samtök. í þá daga vofu ekki vélknúnar vindur til þess að losa farminn. Einu hjálpartækin voru handsnúin spil, sem heyssn voru hífð upp með. Maður stóð allan daginn og snéri. Það var stundum lýj- andi í hitanum. Það þótti gott þegar þurrfiskurinn var laus í lestunum. Þá báru ítalirnir hann upp; lögðu göngubrú og báru hann í litlum körfum. Það lók þá stundum viku að losa farminn og svo var siglt til ann- arra hafna til að lesta, Barce- lona, Bilbao eða Ibisa. — Já, það var líka gott að koma til Spánar, allt ódýrt. Maður fékk sjö appelsinur fyr- ir einn peseta og stundum meira, bara svona eftir hend- inni. Og koníakið — það kost- aði heldur ekki nema einn pe- seta lítrinn. Þá gilti pesetinn sjötíu aura, svo þú getur sjálf- ur reiknað að þetta var ekki dýrt, jafnvel í þá daga þegar krónan var ennþá króna. — Það var skemmtilegt að sigla á sumrin, þegar veðrið var gott og allt gekk vel. Maður var lika spenntur fyrir að koma á f javlæga staði og þótti gaman að : síjgia í gegnum Gíbraltar- sund og í Miðjarðarhafinu. Nú auk þess að sigla suður eftir, fórum við oft til Norðurlanda og Bretlands. —- Bretarnir héldu stífan vörð á hafinu og maður vissi svo sem af kafbátunum, þótt við værum svo heppnir að þeir létu okkur í friði. Einu sinni komu margir vopnaðir togarar að okkur í sundinu við Hebre- diseyjarnar á heimleið. Það var anzi slæmt veður og við vorum með útfýraða messanbómuna til þess að draga úr ferð skips- ins eftir að þeir gáfu okkur mei'ki um að stanza. Þeir komu einir þrir eða fjórir og voru að tala við skipstjórann og það heyi'ðist nú ekki sérlega vel á milli í rokinu, því auðvitað vai’ð að kalla. Einn togarana kom þá það nálægt, að messanbóman gekk inn yfir hann og fiskaði davíðu af miðsíðunni á honum og sjálfsagt loftskeytagræjur og allt svoleiðis; hreinsaði allt lauslegt af þilfarinu aftur undir bátapall, en þeir voru með mik- ið af alls konar tækjum einmitt þarna á dekkinu. Hann var fljótur að beygja frá og þeir fóru svo upp úr því og létu okkur í friði. • HRÖÐ FERÐ FRÁ SPÁNI — Þeir hafa ekki sent ykkur til eftirlitshafnanna eins og svo mörg önnur skip? — Nei, þeir gerðu það aldrei. Við vorum nú líka á seglum og stundum mótvindur og þeir hefðu ekki nennt að fylgja okk- ur eftir þangað. Það kom svo sem fyrir að Muninn gekk bet- ur en mörg gufuskipin. Ég man eftir einu sinni að hann fór 28 milur á tveim tímum. Samt voi'um við ekki fljótir á leið- inni yfir hafið í það skipti; vonzkuveður allan tímann. En Einangrunargler Framleitt einungis úr úrvals gleri. — 5 ára ábyrgð. Pantið tímanlega. KORKIi}JA\ H.F. Skúlagötu 57 — Símar 23200 ÍA /1/^NfT^sF^H SKARTGRIPIR UW UWrWlJ^ Ltzzjlirx trúlofunarhrlngar HVERFISGÖTU 16 SÍMI 2-1355 TRÚLOFUNAR H R I N G A R ULRICH FALKNER gulism LÆKJARGÖTU 2 2. HÆO FALKINN

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.