Fálkinn - 11.10.1965, Blaðsíða 17

seinasta túrinn, sem ég var á
Munin, veturinn 1919 þá vor-
um við sex daga frá Bilbao
til Vestmannaeyja. Það var mik-
il sigling og oft skemmtileg.
Við Eyjar var vitlaust veður
og við urðum að leggja til drifs.
Við létum drífa þarna í marga
sólarhringa, og að síðustu lent-
um við úti á Eldeyjarskerjum
í útsynningi. Þarna brotnuðu
gafflarnir á stórmasturssegli og
skonnortusegli. Það tók okkur
sólarhring að setja þá saman
með spýtum og köðlurn. Skerin
voru eitt brot svo langt sem
sást og ekki um annað að gera
en að setja í gegnum þau norð-
ur úr. Við höfðum liðugan vind,
og svo var lagt í ’ann. Það
braut á bæði borð en þetta
heppnaðist. Við vorum átta
sólarhringa írá Vestmannaeyj-
um til Rvíkur. í þetta sinn
í annað skipti man ég eftir
að við vorum að fara til Genoa,
og vorum átta daga frá Reykja-
vík suður í Gíbraltar sund. Það
þótti líka góð sigling og gufu-
skipin, sem sigldu í þá daga
voru ekki svo fljót þessa leið.
í þetta skipti fórum við frá
Reykjavík og settum vestur í
haf, vestur fyrir öll sker, 60 til
70 mílur út, því það var suð-
austan rok þegar við fórum.
Nokkru sunnar komumst við í
vestan vind og héldum honum
alla leið til Portugal. Við sigld-
um sama bóg og þurftum aldrei
að leggja yfir og komum líka
eitthvað 250 mílum vestar en
við áttum að gera, því hún
rann alltaf upp 1 vindinn, enda
þótt við værum oft á tíðum
tveir við stýrið til þess að ráða
við hana og vorum oftast
bundnir Framh. í næsta blaði.
FALKINN
17