Fálkinn - 10.01.1966, Blaðsíða 22

:■
■ :
LIÓSMYNDUN er ný lislgreín sem nýtur œ
meiri viðurkenningar og vinsœlda um allan
heim. Segja má að ljósmyndun sé sú listgrein
sem þróast örast í dag og stendur nú jafnfœtis
gömlu listgreinunum hvað túlkunarhœfi snertir.
Margar stefnur eru uppi um hvernig nota á Ijós-
myndatœkin til þess að túlka frumleika og feg-
urðarskyn listamannsins. Hver listamaður velur
sér sinn stíl eins og í öðrum listgreinum, og
verk hans verða auðþekkjanleg af handbragð-
inu.
Löng saga liggur að baki þess sem nú hefur
séð dagsins ljós í ljósmyndun.
Hugmyndin að fyrstu myndavélinni varð til
meðal menntaðra Araba um 350 fyrir Krist, Árið
1544 var gerð í HoIIandi teikning af fyrirhugaðri
myndavél sem nota átti sem teikniáhald. Á 17.
öld smíðaði Þjóðverjinn Zahn myndavél sem
varð grundvöllur fyrir þeim myndavélum sem
nú eru notaðar. Árið 1826 tók Frakkinn Joseph
Niépce fyrstu ljósmyndina.
Hér á landi er fjöldi manna sem tekur ljós-
myndir sér til gamans, og nokkur hluti þeirra
vinnur sannarlega með hug listamannsins. Á
Iandinu er starfandi klúbbur áhugaljósmyndara
með meira en 500 félagsmönnum, og hefur
hann verið athafnasamur á undanförnum árum,
meðal annars gefið út blað um ljósmyndun og
haldið sýningar.
Að þessu sinni kynnir Fálkinn ungan ljós-
myndara, Rúnar Gunnarsson að nafni, sem er
eiginlega bœði áhugaljósmyndari og atvinnu-
Ijósmyndari. Það er algengt að unglingar fáist
við Ijósmyndagerð, og Rúnar var ekki gamall
þegar hann byrjaði. Fyrir nokkrum árum vann
hann sem blaðaljósmyndari hjá Alþýðublað-
inu, en hélt síðan til Bandaríkjanna til náms,
gekk á skóla í Santa Barbara í Kaliforníu og
nam þar grundvallartriði ljósmyndalistarinnar,
Ijósmyndatcekni og ^nyndbyggingu. Eftir heim-
komuna hefur hann verið nemandi hjá Stúdíó
Guðmundar í Garðastrœti 8 og er nú að ljúka
námi.
Hann hefur skapað sér sérstakan stíl sem
kemur fram í sterkri myndbyggingu, miklum
andstœðum, djarfri notkun ljóss og skugga.