Fálkinn - 07.02.1966, Side 28

„Áttu enn blaðið?"
„Það er heima. Ég klippti
íréttina út og ætla að geyma
hana. Ég ætla að nota þessa
japönsku konu í söguna mina.
„Hvað hét hún?“
„Hún var nefnd Aika eða eitt-
hvað þess háttar. En ég ætla að
nota anpað nafn. Ert þú kunn-
ugur japönskum nöfnum? Hvað
er að þér? Þú ert allt í einu orð-
inn svo skrítinn á svipinn?"
Chiang tók fimm dala seðil
úr veski sínu og lét hann á
borðið. „Borgaðu kvöldverðinn
fyrir mig,“ sagði hann. „Ef til
vill kem ég ekki aftur.“
Hann flýtti sér út úr veitinga-
stofunni og keypti kvöldblað á
horninu á Kearnystræti og
Washingtonstræti. Fréttin var
þegar farin af forsíðunni. Hann
staldraði undir götuljóskeri óg
fletti blaðinu. Loks fann hann
það sem hann leitaði á næst
öftustu síðu:
JAPANSKRI KONU BJARG-
AÐ AF GOLDEN GATE
BRÚNNI.
Ung og fögur japönsk kona
reyndi snemma í morgun að
fremja sjálfsmorð á Golden Gate
brúnni, en tortrygginn leigubíl-
stjóri gat komið í veg fyrir
harmleikinn. Konan var Aika
Yamamoto, tuttugu og fjögurra
ára fráskilin kona frá Oakland.
Lögreglan tjáði okkur, að um
klukkan fimm í morgun hafi
frú Yamamoto farið út úr Mount
Zion sjúkrahúsinu, en þar hafði
hún alið stúlkubarn þrem dög-
um áður, kallað á leigubíl og
beðið bílstjórann að aka sér til
Galden Gate brúarinnar. Leigu-
bílstjórinn, Joe Martinus, tók
eftir tárvotum augum hennar og
taugaóstyrk og gerðist tortrygg-
inn. Hann spurði hana hvort
hún vildi fara yfir brúna. Frú
Yamamoto sagðist ætla í heim-
sókn til vina, sem byggju ná-
lægt brúnni. Martinus bauðst til
að aka henni alla leið, en hún
kvað það ekki nauðsynlegt. Þar
sem honum var kunnugt, að
enginn býr nálægt Golden Gate
brúnni, hafði hann nánar gætur
á henni, eftir að hún var farin
út úr bilnum. Frú Yamamoto
gekk að brúnni og Martinus ók
í humátt á eftir henni. Þegar
hún hafði gengið um fimmtíu
metra út á brúna nam hún stað-
ar og tók að fikra sig yfir grind-
verkið. Martinus ók þangað,
stökk út úr bilnum og þreif í
hana og eftir að hún hafði veitt
honum mótspyrnu féll hún í öng-
vit í örmum Martinusar. Brúar-
vörðurinn, Max Braxton, hringdi
á sjúkrabíl og síðan var henni
ekið til Hafnarslysastofunnar;
seinna mun hún verða flutt til
taugadeildar San Francisco
sjúkrahússins til rannsóknar.
Þegar Chiang hafði lesið frétt-
ina, hraðaði hann sér inn í næstu
lyfjaverzlun og hringdi til slysa-
varðstofunnar. Honum var sagt
að Aika væri farin þaðan til
rannsóknar á geðverndardeild
San Francisco sjúkrahússins.
Hann hringdi þangað og var þá
sagt, að hún væri þar í rann-
sókn en myndi síðar verða flutt
til Mount Zion. Þá hringdi hann
til heimilis herra Yee í Oakland;
ung stúlka svaraði í símann og
sagði að herra Yee væri á skrif-
stofu sinni.
Chiang fór út úr lyfjaverzlun-
inni og gekk upp eftir Grant-
stræti. Þegar hann nálgaðist
skrifstofu herra Yee, sá hann
ijós í glugga á efri hæðinni.
Hann flýtti sér upp stigann og
fann herra Yee í móttökuher-
berginu, með glas fyrir framan
sig. Hann var fölur og tekinn,
augun blóðhlaupin og skyrtu-
kraginn fráhnepptur. „Farðu út,“
sagði hann við Chiang. „Ég vil
ekki tala við þig. Ég vil ekki
tala við neinn.“
„Herra Yee,“ sagði Chiang
ákveðinn, „hvað gerðist? Ég var
að lesa fréttina i blöðunum.
Hvað kom fyrir Aiku?“
„Ef þú hefur lesið blöðin, þá
veiztu hvað gerðist."
„En hvers vegna? Hvers
vegna?"
„Spurðu mig ekki hvers vegna.
Þú ættir að vita það. Hún er
vinkona þín.“
„Heyrðu mig nú, herra Yee,“
sagði Chiang byrstur, „ég vil fá
að vita hvers vegna Aika reyndi
að fremja sjálfsmorð."
„Hvers vegna? Gott og vel, ég
skal segja þér hvers vegna,
svaraði herra Yee og var auð-
heyrilega töluvert drukkinn.
„Vegna þess að ég vil ekki eiga
telpuna. Ég sagði henni að ég
vildi ekkert hafa með hana og
telpuna hennar. Það sagði ég
henni. Þú getur átt þær báðar
fyrir mér. Hypjaðu þig út og
láttu mig í friði." Hann tók um
glas sitt skjálfandi hendi og
drakk úr því.
Chiang horfði á hann með
fyrirlitningu. „Þú vildir auðvitað
eignast dreng. Það varð að vera
drengur, sem gæti erft ættar-
nafnið og bölvaða peningana
þína. Þú knýrð konu til sjálfs-
morðs vegna þess að hún elur
þér telpu í stað drengs...“
„Þegiðu, þegiðu!" hrópaði
herra Yee og augu hans skutu
gneistum. Hendur hans skulfu
nú enn meir, eins og orð Chiangs
hefðu sært hann holundarsári.
Allt í einu fleygði hann glasinu
í gólfið svo það mölbrotnaði,
reis á fætur og benti með fingri
út um gluggann og niður á göt-
una. „Farðu og líttu á þessa
telpu," sagði hann og rödd háns
var rám. „Þú átt ekkert í henni.
Hún er kynblendingur. Með ljóst
hár og blá augu! Hvernig get
ég sagt móður minni og ættingj-
um, að ég eigi hana? Ég yrði
auðmýktur svo að ég ætti mér
ekki viðreisnar von það sem
eftir væri ævinnar. Það fylgir
þér ógæfa. Þú hefur ekkert fært
mér annað en erfiðleika og
óhamingju. Farðu nú út og
leyfðu mér að vera í friði.“ Hann
settist niður og huldi andlitið
í höndum sér.
Langa stund var Chiang þög-
uli og lamaður eins og eftir
reiðarslag. Kynblendingur! Það
var John Larson, sem var faðir
barnsins! Það hafði aldrei svo
mikið sem hvarflað að honum
fyrr, en þannig hlaut að liggja
í því. Þau höfðu verið saman
nokkra daga áður en Aika kom
til hans og var hjá honum um
nóttina. Hvers vegna hafði hon-
um ekki skilist það? Hvernig
gat hann hafa verið svo heimsk-
ur? „Mér þykir þetta leitt þin
vegna," sagði hann loksins. „Ég
hefði átt að segja þér allan sann-
leikann strax. Þessi fávizka mín
hefur valdið okkur báðum ærn-
um þjáningum, herra Yee.“
„Báðum? Hvað kemur þetta
þínum tilfinningum við?“
„Ég elskaði hana,“ sagði Chi-
ang rólega. „Aldrei á ævi minni
hef ég elskað nokkra veru eins
heitt og ég elskaði hana. En hún
eiskaði mig ekki frekar en þig.
Það er vestrænn maður, sem á
ástir hennar og hann er faðir
barnsins. Ég kynntist Aiku í veit-
ingahúsi; hún er vændiskonan,
sem ég sagði þér frá.“
Andlit herra Yee var enn falið
í höndum hans. Skyndilega gaf
hann frá sér ekkastunu. Chiang
hafði aldrei áður séð karlmann
gráta; hann vissi hve mikla þján-
ingu þurfti til þess að koma
manni á borð við herra Yee til
að gráta. Hann vonaði að orð
hans gætu flýtt fyrir viðreisn
herra Yee; þau voru nauðsyn-
leg, eins og hnífur, til að nema
burt illkynjað æxli. Hann lang-
aði til að segja eitthvað fleira
herra Yee til huggunar, en gat
ekkert fundið. Hér var við engan
Hún spurði eftir þér og þegar ég sagði henni
að þú vœrir farinn frá San Francisco, fór hún
að gráta eins og þú vœrir dauður eða eitthvað
þaðan af verra. Þú hefur líklega verið henni
mjög góður.
Hún spurði mig hvar þú vœrir og sagðist
skulda þér peninga, sem hún œtlaði að senda
þér strax og hún gœti.