Draupnir - 01.05.1902, Page 26

26
DBAUPNIB.
um: „Ertu bræddur um að þú verðir fyrir
fingraskrúfunum, heimskinginn þinn, kvíddu
ekkert fyrir þeim. Hér er um enga dauðasök
að ræða, og einungis þegar svo stendur á get-
um vér borgararnir neyðst til að lúta pynta
þræla vora . . . Hefur þú heyrt“, bélt bann á-
fram brosandi, „söguna af Killikon fráMelitos?
Hann sveik föðurland sitt í hendur borgurun-
um í Prienu og þegar vinir hans komust að
því og spurðu hvað hann hefði í hyggju, svar-
aði hann þeim æfinlega þessu. „Ekkert nema
gott“. Nú þegar þú spyrð mig hvað ég hafi
í hyggju, þá get ég svarað með betri meðvit-
uud en hann. „Ekkert nema gott“. Því stúlk-
an, sem um er að ræða er ættgöfug og ég hef
ásett mér að fá hana fyrir eiginkonu".
Stundarkorn gekk Plipyllos þegjandi, þá
sagði hann upp úr eins manns hljóði:
„Myrmax, þú veizt ekkert, — ]>ví verður
ekki n:eð orðum lýst, hve fögur hún er! —
Eg sá hana fyrir rúmum mánuði í fyrsta skifti,
hún var að ganga heim til sín með móður sinni
og nokkrum ambáttum, þær komu frá Demet-
ers hofinu. Stormurinn var smámsaman að
feykja. andlitsblæ ju hennar til hliðar og feimn-
isroði ílaug yfir andlitið á henniþegar hún varð
vör við, að menn veittu henni eftirtekt og þá
varð hún miklu fegri en allt það, sem ég hef
litið með augunum hingað til. Hún var há og