Draupnir - 01.05.1902, Page 31

DRATJPNIR.
31
og hér um bil 500 fetum fram undan gnæfði
hið risavaxna Pnj'x fram og hið bratta Areio-
■ pagos; flestar af þessum hæðum og fjöllum
voru mismunandi að stærð, Akropolis og Mu-
seion hófu sig öðrum fremur upp yfir grýtta
farveginn.
Það var fagurt og heiðskírt kvöld í Böe-
dromion mánuði, það var farið að Iygna en i
hvert skifti, sem dálítið kældi bar golan með
sér einkennilegan ilm af Timon grösunum, sem
uxu villt á Himetlos fjallinu. Tunglið var vax-
andi og komið hátt á loft. Akropolis hlasti
við með goðahofunum eins og stórvaxin skugga-
mynd, þar á móti voru hliðarnar á Museion
uppljómaðar af silfurlit tunglsbirtunnar svo hægt
var að telja litlu hvítu húsin, sein þar stóðu.
I þessari friðsælu kvöldkyrð heyrðust allt
í einu, í nokkurri fjarlægð angistarvein, það
var greinilega öflug karlmannsrödd, sem kvein-
aði svo átakanlega eins og einhver væri stadd'
ur í dauðans angist. Meira en 20 sinnum
heyrðist hrópað: „Oi moi!“ (þ. e. Vei mér,.
vei mér! Hvert atkvæði hvert orð barst svo
greinilega með hinum hægfara loftblæ. Smám-
saman varð raustin veikari, og seinast kom
dauðaþögn. Hipyllos hrökk við þó hann væri
vanur að heyra kveinstafi á þessurn stað. Plljóð-
ið kom frá þeim hluta hæðarinnar, sem var
óbyggður. I innra hluta hennar voru þó efun-