Fréttablaðið - 31.10.2009, Síða 34

34 31. október 2009 LAUGARDAGUR
Auðvitað
er þetta
samt eins
og Kósóvó
eftir loftárás
á meðan
er verið að
byggja. Ég
hef enga
hugmynd
um það hve-
nær hverf-
ið verður
klárað.
Þ
að vantaði ekki framsýn-
ina og dugnaðinn í góðær-
inu. Alls staðar spruttu
upp ný hverfi, meira af
kappi af en forsjá, svona
eftir á að hyggja. Hvaða
fólk átti að búa í öllum þessum húsum
í öllum þessum nýju hverfum?
Afleiðingar hrunsins og kreppunn-
ar eru hálfbyggð hverfi, sem af kald-
hæðni mætti kalla draugahverfi. Tóm
hús, hálfbyggð hús eða grunnar standa
myrkvuð innan um vegi og ljósastaura,
hugmynd sem var stöðvuð í miðri
framkvæmd – „beinagrindur góðær-
isins“ vilji maður vera ægilega dram-
atískur.
Úlfarsfellshverfi, á móti Grafarholti
við rætur Úlfarsfellsins, er dæmi um
hverfi þar sem mjög hefur hægst á
uppbyggingunni. Í þeim hluta hverfis-
ins sem fyrst átti að byggja upp, var
gert ráð fyrir um það bil 780 íbúð-
um í fjölbýli og sérbýli. Samkvæmt
vef Reykjavíkurborgar er áætlað að
samtals muni hverfin í Úlfarsárdal
fullbyggð rúma um tíu þúsund íbúa.
Í upphafi var gert ráð fyrir fimmtán
þúsund íbúum, en talan minnkaði eftir
að núverandi borgarstjórnarmeirihluti
tók við og fækkaði fjölbýlum á svæðinu
á kostnað sérbýla.
Eins og Þingholtin
Raunveruleikinn er allt annar en
háleitar góðærishugmyndirnar gerðu
ráð fyrir. Nú búa í Úlfarsfellshverfi um
200 manns í 40-50 íbúðum. Einn þess-
ara frumbyggja er Kristinn Steinn
Traustason rafiðnfræðingur, sem býr
að Gefjunarbrunni ásamt konu sinni
og tveimur dætrum, fjögurra og átta
ára.„Við bjuggum í Grafarvoginum og
þurftum að stækka við okkur,“ segir
hann. „Okkur langaði til að byggja og
það var líka landhagstæðast á þessum
tíma. Við keyptum lóðina árið 2006 og
hófumst handa. Öll plön sem við gerð-
um hafa staðist hundrað prósent, nema
það bjóst auðvitað enginn við þessari
rosalegu rýrnun krónunnar. Öll lán
hafa hækkað upp úr öllu valdi vegna
gengishrunsins. Það voru bara engin
önnur lán í boði á þessum tíma önnur
en myntkörfulán. Íbúðalánasjóður vildi
ekki lána fyrir nýframkvæmdum.“
Kristinn segir að Úlfarsfellshverf-
ið hafi litið mjög vel út á pappírunum.
„Þetta var kynnt sem mjög spennandi
svæði. Skipulagið minnti á Þingholtin.
Það var þétt byggð og mikil nálægð,
húsin byggð framarlega á göturnar svo
það áttu að vera bakgarðar út um allt.
Það var skemmtileg hönnun á þessu og
þetta átti að verða sjálfbært hverfi. Í
sumum fjölbýlishúsunum var gert ráð
fyrir atvinnu- og þjónustuhúsnæði og
það áttu að koma skólar og leikskól-
ar. Nú er gert ráð fyrir að sambyggð-
ur leikskóli og grunnskóli fyrir fyrstu
bekkina opni á næsta ári. Núna keyrir
skólabíll um hverfið og fer með krakk-
ana í nærliggjandi skóla og foreldrar
keyra yngri börn í leikskóla.“
Smábæjarstemning
Þótt enginn hafi búist við þeim veru-
leika sem nú blasir við segir Krist-
inn fólk almennt jákvætt. Það sé ekki
annað hægt en að taka orðnum hlut
með jafnaðargeði og æðruleysi. „Það
er bara kósí að búa hérna,“ segir hann.
„Sumarið var frábært. Maður vakn-
aði í fuglasöng og það er sólríkt hér
og virkilega gott að vera í góðum veðr-
um. Það er stutt í náttúruna inn í dal
eða upp á Úlfarsfellið. Þetta er þannig
séð paradís. Eins er stutt í þjónustu, til
dæmis styttra en ég var vanur í Graf-
arvogi. Maður er fljótur að komast úr
hverfinu og hefur um að velja versl-
anirnar í Grafarholtinu og Kreppu-
torgið.“
Kristinn segir að aldrei hafi komið
til greina að hætta við. „Við fluttum
inn vikuna sem allt hrundi, 11. októb-
er í fyrra. Það var ekki aftur snúið.
Maður situr uppi með þá ákvörðun.
Þeir sem eru fluttir ætla að búa hérna
áfram. Fólk stendur saman og það er
baráttuandi í fólki. Það er enginn að
væla.“
Kristinn segist vera farinn að kann-
ast við flesta í hverfinu. „Ég er alinn
upp í Ólafsvík og veit hvernig smábæj-
arstemningin er. Þetta er ekki ósvipað
hérna, nema Ólafsvík var stærri bær.
Í sumar þegar fólk flutti í eitt húsið
hérna var mikil innflutningsveisla
með rokktónleikum. Það mættu marg-
ir í hverfinu þangað. Fólk er bara bratt
og ákveðið í að halda þetta út.“
Kofar og kassabílar
Kristinn segir að uppbyggingin í
hverfinu potist áfram þótt hægt fari.
„Auðvitað er þetta samt eins og Kós-
óvó eftir loftárás á meðan er verið að
byggja. Ég hef enga hugmynd um það
hvenær hverfið verður klárað. Mér
skilst að borgin sé að pressa á fólk að
klára það sem það byrjaði á. Ég veit
ekki hvað er að ske með verktakana
sem standa fyrir kumböldunum, öllum
hálfbyggðu fjölbýlishúsunum. Veit
ekki hvort þeir eru farnir á hausinn
eða hvað. En það er samt unnið. Það
er ekki alveg dautt. Menn eru að pota
þessu áfram þótt af minni krafti sé en
áður. Þetta er svo sem ekki í fyrsta
skipti sem hægist á framkvæmdum í
sögunni. Maður vonar bara að ástand-
ið lagist sem fyrst.“
Þetta er spennandi umhverfi fyrir
krakkana í hverfinu. Kristinn segir
lítið um slysagildrur og að þokkalega
sé gengið frá. „Það er stuð hjá krökk-
unum. Þau bjarga sér þótt það sé ekki
leikvöllur. Smíða kofa og kassabíla og
leika sér á götunum og í görðunum.
Krakkar geta alltaf bjargað sér þótt
það sé ekki allt mulið undir þá.“
Kristni dettur ekki í hug að velta sér
upp úr ástandinu eða eyða tímanum í
ásakanir. „Nei, það er nóg af öðrum
að spá í því,“ segir hann og hlær. „Ég
er ekki reiður. Maður heldur bara
sínu striki. Maður vinnur sig bara út
úr sínu.“
Enginn bjóst við þeim
veruleika sem nú blasir við
Hvernig er að búa í nýju hverfi sem á að rúma tíu þúsund íbúa en tvö hundruð manns búa í núna? Dr. Gunni talaði við Kristin
Stein Traustason sem býr í Úlfarsfellshverfi. Þetta er þannig séð paradís, segir hann.
ÞAÐ ER BARA KÓSÍ HÉRNA Kristinn Steinn Traustason og húsið sem hann byggði.
STUTT Í NÁTTÚRUNA
Og frábært á sumrin.
POTAST ÁFRAM Þó af minni krafti en áður. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN ÞETTA ER ALLT AÐ KOMA Fáir búa við Urðarbrunn eins og er. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
FR
ÉTTA
B
LA
Ð
IÐ
/STEFÁ
N
FR
ÉTTA
B
LA
Ð
IÐ
/G
VA