Ljósberinn - 01.03.1941, Side 28

48
L JÓSBERINN
snudra Elsu uppi! Jæja, beinlínis leiðin-
(legt verður það nú ekki, hvorki fyrir mig
eða hin«.
Nú kom Maria og sagði, að vagninn væri
tilbúinn.
»)Það er gott, við skulum þá fara«, kall-
aði' Stígur og ætlaði að þjóta af stað.
»Bíddu ofurlítið«, kallao'i Gréta. »Þú
getur ekki farið berhöfðaður. IJérna er
fállegur hattur«. Hún rétti bróður sánum
stóran, hvítan stráhatt með blómsveig um
koillinn.
Stígur glápti skelkaður á hattinn.
»Ég á þó vonandi ekki að setja upp skoff-
ínið það tarna, Gréta?« ppurði hann lúpu-
lega. »Má ekki plokka blómin af hcnum?«
»Elsa myndi nú víst biðja þig að gera
svo vel og láta það ógert«, svaraði Gréta
og var móð^uð bæði vegna systur sinnar
og hattsins. »Þá yrði hann svei mér ekki
merkilegur. Þetta er Ijómandi fallegur
hattur — mikils til of fallegur handa þér«.
Hun smellti hattinum á kollinn á Stíg og
smeygði teygjubandinu undir hökuna á
honum.
»Hérna eru hanzkarnir«, sagði hún. En
er hún sá, hve skelkaður Stígur varð,
sagði hún í meðaumkvunarróm: »Þú getur
kannske bara haldið á þeim í hendinni,, ef
Júlía frænka skipar þér ekki að fara í þá«.
Meðan þau voru að þessum bollalegg-
ingum, kallaði Emma frænka hvast til
þeirra neðan úr forstofudyrunum:
»Elsa, Elsa, hvar ertu, telpa?«
»Já, já, nú er ég að koma!«
Etatsráðsfrúin va,r þegar komin upp í
vagninn. Ferðataska Stígs lá í sætinu hjá
ökumanninum, og nú var aðeins beoio eft-
ir honum. Hann flýtti s,ér að kveðja Ernmu
frænku og Grétu og stökk svo upp í vagn-
inn. María; skellti aftur hurðinni, cg svo
var ekið af stað.
Stígur settist út í vagnhorn og sat
grafkyrr, þángað til komið var á járn-
brautarstöð’na, og etatsráðsfrúin varð enn
sannfærðari en áður um það', að litla
Gleymdu ei Jesú.
Gleymdu ei Jesú. Hann gleymdi ei fér,
gaf sig í dauðann og fórnaði sér,
svo að þú yrðir ei Satan að bráð.
Sjá þú, hvað Jesús er ríkur af náð.
Gleymdu ei Jesú. Hann gleymir ei þér.
Gefðu honum hjartai þitt strax, eins og er.
Hann getur saurgun og synd af því máö.
Sjá þú, hvað Jesús er ríkur af náð.
Gleymdu ei Jesú. Hann gleymir ei þér,
gleðst, ef hann trúna í hjarta. þér sér,
gleðst, ef hann sér, að þú rækir hans ráð.
Rikur er Jesús af eilífri náð.
Gleymdu ei Jesú. Hann gleymir ei þér,
gengur við hlið þér og hirðir þinn er,
svo að þú verðir ei syndinni’ að bráð.
Sjá þú, hvað Jesús er ríkur af náð.
Gleymdu ei Jesú. Hann gleymir ei þér,
gleymir ei bæn þinni, h,ver sem hún er,
uppfyllir betur en önd þin fær tjáð.
Ó, hvað minn Jesús er rikur af náð.
r
Osk dröttningarinnar.
Viktoría, drottning yfir Englandi, hlýddi
einu sinni á prédikun um endurkomu Jesú.
Á eftir átti hún tai við einn af hirðmönn-
um sínum um þessa prédikun og þá varð
henni að orði:
»0, hve ég óska, ao Jesús kæmi, meðan
ég væri á lífi«.
»Hvers vegna óskið þér þess, yðar há-
tign?« spurði hirðm,aðurinn.
»Það er af þvi, að mig langar að leggja
kórónuna mína að fótum hins mikla kon-
ungs«, sagði hún með alvörugefni.
frænka hennar væri oröin stillt og prúð
smátelpa.
En Stígur var einmitt að brjóta heilann
um, hvernig þau Elsa ættu að hafa fata-
skifti annað kvöld, án þess að nokkur yrði
þess var.