Ljósberinn - 01.10.1948, Qupperneq 31

LJÓSBERINN
159

Litli Kútur
°g
leikföngin
hans
1. „Ég ælla aíí teikna ínyml af járn-
lirautarlestinni ininni“, segir Kútur.
„Vertu ekki a<V reyna að draga upp
járnbrautarvagnana“, svarar Vambi.
3. Á meðan Kútur bregður sér frá
sem snöggvast, jirífur Vamlii pensilinn
og fer að mála. „Ég ælla að sýna Kúti,
livað ég kann“, brópar liann.
mikið betur“, svarar Vambi og þykist
nú beldur en ekki fyndinn.
ur aftur. i>ar er reyndar liara gamli
vagninn, sem Vambi hefur málað.
Skrítlur.
Konan: „Hvers vegna grælur bann bróðir ]>inn?“
Drengurinn: „Ég veit það ekki, liann cr svo lítill
að liann getur ekki talað“.
Móðirin: „Ég held að |>ú ættir ekki að flengja
iiann Pétur lilla núna. Bíddu heldur með það þangað
til liann gerir þetta aftur“.
FaSirinn: „Það væri vit í slíku! Ég hef enga trygg-
ingu fyrir því að hann geri þetta oftar“.
Lögregluþjónninn: „Hvers vegna liggurðu þárna,
liefurðu tapað einhverju?“
MaSurinn: „Já, jiað er nú einmitt það“.
Lögregluþjónninn: „Hverju tapaðirðu ?“
MaSurinn: „Jafnvæginu".
Hinrik litli: „Ég á að kaupa háift pund af seigu
nautakjöti“.
Kjötsalinn: „Hvers vegna á jiað að vera seigl?“
Hinrik, litli: „Af því þabbi étur það allt satnan,
bf það er ineyrt“.
Gvendur: „Ég get ómögulega fengið tinmennina
tuína til að standa nokkttrs staðar“.
Grímur: „Settu l>á niður á Alfræðiorðabókina, því
lianit pabbi segir, að þar standi allt“.
Frænka: „Ég skal segja henni tnömnni þinni, Pét-
ttr, hvað jtú ert niikill sóði“.
Pétur: „Þú jiarft jiess ekki, hún veit það“.
Kennarinn: „Krt jtú mtnnisgóður, drengur minn?“
Drengurinn: „Nei, cn ég er ágætlega gleyminn“.
LAUSN Á ÞRAUT 1 5.-6. TBL.