Ljósberinn - 01.12.1957, Page 23

~y4nna JJhallitzer:
JMSTURINN
~S)acja am hraaítan cL
rencj
í skógiklæddum hlíðum, skammt frá mikl-
um fjallgarði í Norður-Ameríku bjó Ríkharð-
ur Garny, ásamt foreldralausum systursyni
sínum, sem Harry hét.
Garny lifði á loðdýraveiðum auk þess, sem
hann aðstoðaði marga frumbyggja, sem ætl-
uðu að reisa nýbýli sín hinum megin við
hinn mikla fjallgarð. Einnig hafði Garny tek-
ið að sér að koma póstinum til þessara manna.
Þessar póstferðir áttu sér stað einu sinni í
mánuði. Þurfti hann þá fyrst að sækja póst-
inn niður í þorpið, en leiðin, sem hann þurfti
að ferðast með póstinn, var nálægt 50 kíló-
metrar.
Leiðin var mjög erfið, um algera óbyggð, og
vegaslóðin varla farandi nema fyrir þaul-
kunnuga og þá helzt að sumri til. Það mátti
heita fráleitt á vetruin, þegar allt var á kafi
í snjó, og margs konar villidýr æddu um
hungruð og réðust á hvað, sem fyrir var.
Það var komið fram í jólamánuð, þegar
Garny meiddist á fæti og varð að liggja lang-
an tíma rúmfastur. Hann gat þess vegna ekki
komið jólapóstinum í tæka tíð.
Þá kom Harry til sögunnar. Harry hafði
oft fylgt frænda sínum yfir fjöllin á ferða-
lögum hans, en hafði aldrei ferðast það einn,
enda stórhættulegt bæði vegna villidýra, stór-
hríða og snjóflóða. En nú var hann nauð-
beygður að cara þessa ferð einsamall, til þess
að jólapósturinn kæmist á réttum tíma.
Þeir frændur voru heiðarlegir menn og
vildu um fram allt standa við það, sem þeir
höfðu lofað.
Harry lagði af stað til þorpsins á sleðanum
sínum til að sækja póstinn. Gamli póstmeist-
arinn varð mjög glaður, þegar hann sá Harry,
því að hann vissi, að Garny gat ekki farið
með póstinn í þetta sinn.
Þeir hjálpuðust við að setja póstinn á sleða
Harrys, ásamt svefnpoka, snjóþrúgum og mat-
vælum til margra daga. Riffil sinn bar Harry
um öxl sér. Skammbyssu og góðan slíðurhníf
hafði hann í belti sínu. Þessi ungi garpur var
aðeins 16 ára.
— Harry, sagði póstmeistarinn. Mundu það,
að þetta er sérstaklega þýðingarmikill póst-
ur. Allur jólapósturinn ásamt jólagjöfum og
mjög mikið af þýðingarmiklum ábyrgðar-
bréfum, ög yrði það mjög bagalegt, ef jóla-
pósturinn kæmist ekki á réttum tíma á sinn
stað. Það mun taka þig 4 sólarhringa að kom-
ast á leiðarenda. Nú kveð ég þig og bið Guð
að vera með þér.
— Vertu alveg rólegur, sagði Harry. Með
Guðs hjálp munu þeir áreiðanlega fá póstinn
á réttum tíma, og um leið snéri hann sér að
Teddy sínum og sagði:
— Heldur þú það ekki, Teddy mirin?
Teddy var ungur fjárhundur, sem alltaf
fylgdi Harry hvert sem hann fór. Og Teddy
gaf frá sér lágt gelt til samþykkis.
mundi verða stöðvunarmerki fyrir járnbraut-
arlestina og koma í veg fyrir alvarlegt slys.
Og þeir gengu aftur út eftir og horfðu á
stóra steininn, sem hafði losnað úr Stóra-
hamri og lá mitt á milli teinanna aðeins 40
metrum handan við rauða skíðið, — sem
hafði gert aðvart 'um hættuna.
Næsta morgun lögðu þeir af stað og héldu
áfram fram á kvöld. Þá höfðu þeir náð til
sæluhúss þess, sem venja var að sofa í fyrstu
nóttina. Þetta var smákofi vel byggður með
eldstó og nóg af brenni inni ásamt nauðsyn-
legustu matarílátum. Kofi þessi stóð skammt
frá uppsprettulind, sem var kölluð „Trölla-
lind“.
LJÖSBERINN
159