Ljósberinn - 19.12.1931, Qupperneq 1

,
Mgj/f iv. ét&r'hunum
•anníi) heirn þa<> (>l<ia
aJÍ?suíí Sirgöi
að kotna fíl min oi
•t>í s/íkarti heurír
...............-......:■•■•.. ' ' -----

XI. árg.
Reykjavík, 19. des. 1931.
49.-52. tbl.
A heimsins me-tu helgistundu,
t hljóðri næturkyrrð og ró.
mcð fé sitt ln'ctrðmenn ídi unclu
— þshn enginn svefn í hu-ga hjó.
Þá birtist einhver undraljómi,
svo aUt varð bjart í kringum þá,
og englar sungu, sætum rómi,
um sveininn, er í jötu lá.
Og h jarðmenn þustu heim af grundu,
— aö húsum sínwm fljótt þá bar.
Og sveininn unga, fagra, fundu
í fjárlu'isskofa einum þar.
Því brosið sveinsins sorgum eyddi,
- í sálum þeirra varð þá rótt.
Og yfir heiminn blessun breiddi
björt og fögur lielginótt.
Þeim elskurika, unga sveini
þú átt að líkjast, kæra barn!
Og Ijóssins englar braut þér beini,
rneð birtu yfir lífsins hjarn.
Vandaðu þig í leik og lífi,
og lipur* viðmót temdu þér.
Eg bið: að allt það hug þinn hrífi,
sem hreint og bjart og fagurt er.
Hann lá við móður-barminn bliða,
og brosti við þeim undur þýtt.
Þá fanst þeim, allt umi veröld viða
verða: fagurt, bjart og ldýtt.
Brostu hýrt, svo heinnur finni
hlýja strauma leika’ um sig.
Með góðri breytni, glöðu, sinni.
þú geislum stráir kringum þig.
Og þá mun ekki böl þér baka,
þótt brautin þín sé stundum hál,
því allir Ijóssins englar valca
og œtið vemda þína sál.
Gísli Helgason
frá Hofsstöðum.