Ljósberinn - 19.12.1931, Síða 31

LJÖSBERINN
401
raun og ver,u«. Dísu varð ekki um sel,
þegar hún heyrði, að Jens trúði ekki
eínu sinni, að jólasveinn væri til, en
Kalli blátt áfram reiddist honum og
sagði, að Jens væri heimskur og honum
væri bezt að hypja sig burtu. Þá henti
Jens sér aftur út yfir grindurnar.
»Er enginn jólasveinn í raun og veru
til, Kalli«, spurði Dísa, og ætlaði að
fara að gráta. »Jú, víst er hann til»,
sagði Kalli, og ætlaði að fara að gera
henni nánari grein fyrir því, en þá kom
maður og stakk höfðinu inn um girðing-
una og benti þeim að koma til sín. »Eg
heyrði, að þið voruð að tala um jóla-
sveininn,« sagði hann, »þið þurfið ekki
að vera hrædd, auðvitað er hann til. Eg
hitti hann fyrir skömmu síðan. Hann er
á leiðinni hingað.« »Kemur hann í
nótt«, spurði Dísa. »Ef til vill í kvöld«,
sagði maðurinn. »Er nokkur heima?«
»Pabbi var að síma rétt í þessu, að
hann yrði kyr inni í borginni og kæmi
ekki heim til miðdegisverðar,« sagði
Kalli, »og mamma fer bráðum til hans.
Stofustúlkan fær frí í kvöld, en elda-
buskan okkar verður heima, því að hún
verður allt kvöjdið önnum kafin. Annars
verða engir heima, nema eg og Dísa«.
»Og rétt er nú það«, sagði maðurinn,
»ef jólasveinninn skyldi koma, þá getið
þið máske hleypt hon.um inn«. »Já, já«,
sögðu þau bæði, Kalli og Dísa. »En þið
megið ekkert segja eldabuskunni um
þetta«, sagði maðurinn áminnilega.
»Nei, ekki eitt einasta orð«, sagði
Kalli hiklaust. »Og auðvitað ekki
mömmu ykkar heldur«, sagði maður-
inn. Ȯei, nei, ekki nokkrum einasta
manni, en við fáum víst að sjá hann«.
Maðurinn kinkaði kolli við því. »Hann
er ekki vanur að hringja«, sagði hann,
»hann rykkir bara lítið eitt í hurðar-
snerilinn og þá verðið þið að vera við-
búin að hleypa honum inn«. Síðan fór