Ljósberinn - 19.12.1931, Blaðsíða 27

LJÖSBERINN
397
til himna, við, sem erum svo vanir langa
stiganum í tiurninum. Líklega er hann
þó enn hærri, stiginn til himna.
Og nú get eg ekki gert gröfina þína
þegar þú deyrð, eíns og eg var búinn
ao lofa þér. En eg skal biðja pabba og'
Ólaf, þeir eru vísir til að gera það. Og
eg skal segja þeim hvernig hún á að
vera. Og svo skal eg taka á móti þér,
þegar þú kemur, Rasmus. Eg skal víst
f.afa gætur á þér og sjá hvað þér líð-
ur.-------
Karlinn hafði setið og haldið á húfu
sinni og vetlingunium. Nú var hvort-
tveggja vott af heitum tárum, er hann
fór. Og það kvöld gleymdi Rasmus ekki
ao biðja kvöldbænina sína.
Undir morgun dó Júlli litli. Hann
kvaddi alla á heimilinu og þakkaði
þeim. Svo andaðist hann — rólega.
Og nú er ekki meira um Júlla að
segja. Þegar Rasmus tók gröfina hans,
mundi hann vel eftír því, sem hann
hafði beðið um. Ósjálfrátt varð honum
litið á leiðin í kring, hvort þar sæti ekki
lítill bláeygður drengur með spelkahúfu
og rauða vetlinga.
En svo varð þetta seinasta gröfin, sem
Easmus gróf. Því að veturinn var harð-
ur og gigtin sömuleiðís. Nú máttu aðrir
taka við starfinu í garðinum og turnin-
um. Það er heldur ekkert við það að
vera þarna uppi aleinn. Hann saknaði
drengsins á kassanum, sem hjalað hafði
við hann og spurt lum alla hluti.
öll börnin í skólabekk Júlla fylgdu
honum til grafar. Gamíi prófasturinn
lagði út af orðunum: Sælir eru hjarta-
hreinir, því að þeir munlui Guð sjá. Og'
börnin sungu. Þau sungu og grétu —
s,ungu og grétu.
Svo var öllum boðið heim til foreldra
Júlla litla, þeim er verið höfðu við jarð-
arförina. Faðir hans þakkaði þeim. —
Hann sagði, að Júlli litli væri bezta jóla-
gjöfin, sem þeim hefði gefin verið, önn
ur en barnið Jesús. Og nú skyldu þau
öll kappkosta að )ifa þannig, aö þau
feng'ju að hittast heima hjá Guði og vera
hjá honum. Því að þar eru haldin óend-
anleg jól. Árni Jóhanmson
Þýddi.
-----•><=><«*--
Barnaljóð.
Bráðum koma blessuð jólin min,
bráðum loga kertaljósin fín,
við Sigga litla systir munum þá
sjálfsagt margar jólagjafir fá.
Kannske liann pabbi kaupi hancla mér
kemi; sem að hestur fyrir er,
eða bíl, sem bnma um gólfið kann,
eg býst við því eg lceri fljótt á hann.
Ekki verður minna m'ómmu frá,
ef »matrósaföt<< gefur hún mér blá;
á Siggit litlu hún saumar nýjan kjól
og sessu flosar hún í ömmu stól.
Honum pabba eg held liún gefi mcst,
hálslín nýtt og sagnaljóðin bezt;
og fína peysu fcer hann afi minn
og fullan nýja tóbaksbaukinn sinv.
Nú fer eg að hugsa um haginn minn
og hvað eg gef um jólin þetta sinn;
mig langar til að gefa öllum allt,
og allt úr minni sparibyssu er falt.
Þar eg fjölda af fimmeyringum á,
cg fæ víst nokkuð mikið fyrir þá,
og svo á eg úr silfri krónur tvcer,
síðan Jónas frœndi gaf mér þcer.